ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ο ευπατρίδης και εξαίρετος σύζυγος, πατέρας, παππούς, αδελφός και κουνιάδος Ηλίας Σουλάντζος δεν υπάρχει πια ανάμεσά μας. Την Τετάρτη, 25 Σεπτεμβρίου 2019 έχασε την τελευταία μάχη με την επάρατη νόσο έχοντας στο πλευρό του την οικογένειά του.
Η σορός του το απόγευμα της Κυριακής, 29 Σεπτεμβρίου 2019 από τις 2.00 – 5.00 και 7.00 – 9.00 μ.μ. θα εκτεθεί για προσκύνημα στο γραφείο τελετών «Martin A. Gleason Funeral Home» στη διεύθυνση 10 – 25 150 Street, Whitestone, N. Y., 11357.
Η νεκρώσιμη ακολουθία θα ψαλεί το πρωί της Δευτέρας, 30 Σεπτεμβρίου 2019 και ώρα 10.00 π.μ. στον Ιερό Ναό του Τιμίου Σταυρού, στη διεύθυνση 11-05 150 Street, Whitestone, ΝΥ 11357.
Αμέσως μετά θα λάβει χώρα ο ενταφιασμός του στο Κοιμητήριο «Flushing Cemetery», στη διεύθυνση 163-6 46th Ave, Flushing, N. Y. 11358.
Ο θάνατός του καταλυπεί τη σύζυγό του Μαρία Ισαακίδη, τα παιδιά Γεώργιο και Κάθυ Ισαακίδη (George και Kathy Isaakidis), Ιωσήφ και Μαίρη Ισαακίδης (Joseph και Mary Isaakidis), τα εγγόνια Sophia Isaakidis, Joseph Isaakidis, Joseph Isaakidis, Eleanna Isaakidis, την αδελφή Σουζάνα, τους κουνιάδους Ανδρέα Ανδρεόπουλο, Κυριάκο και Αννούλα Ανδρεοπούλου, Ιωάννη και Αλεξάνδρα Ανδρεοπούλου, τα ανίψια, τα εξαδέλφια και τους λοιπούς συγγενείς, εδώ και στην Ελλάδα.
Ο αείμνηστος, όπως επεσήμανε ο γιος του, Γιώργος Ισαακίδης, ήταν μεγάλος αγωνιστής για τη ζωή και ακόμη και την ύστατη στιγμή εξέπληξε τους θεράποντες ιατρούς και τις νοσοκόμες, διότι δε γόγγυξε ποτέ και μάλιστα έφυγε με το χαμόγελο στα χείλη έχοντας στο προσκέφαλό του την πολυαγαπημένη του Μαρία, τα παιδιά και τα εγγόνια.
Ο Ηλίας Σουλάντζος ήταν μεγάλος αγωνιστής για τη ζωή. Προ δώδεκα περίπου ετών διαγνώστηκε με καρκίνο του νεφρού, αγωνίστηκε και βγήκε νικητής. Απελευθερώθηκε από τον καρκίνο και προσπαθούσε να ζήσει στο ακέραιο κάθε ώρα και στιγμή, σαν να ήταν η τελευταία.
Προ δυόμιση περίπου ετών σε μια από τις αξονικές τομογραφίες οι θεράποντες ιατροί διαπίστωσαν ότι ο καρκίνος είχε κάνει μετάσταση.
Ο Ηλίας, όμως δεν το έβαλε κάτω και κατάφερε να διαψεύσει τις προγνώσεις των γιατρών και να ζήσει άλλα δυόμιση χρόνια. Η αγάπη του για τη Μαρία, για τα παιδιά και τα εγγόνια του είχαν πολλαπλασιαστικό χαρακτήρα και του πολλαπλασίαζε τις δυνάμεις του να συνεχίσει την άνιση μάχη.
Ακόμη και τις τελευταίες εβδομάδες δίδαξε όλους όσους τον επισκέπτονταν στο κρεβάτι του πόνου. Το πλατύ χαμόγελό και το χιούμορ του ήταν αφοπλιστικό. Και αντί να του έδιναν δύναμη, λάμβαναν θάρρος και κουράγιο από το γλυκό του χαμόγελο και τις πατρικές συμβουλές.
Ο Ηλίας Σουλάντζος γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1935 στο Γαλαξίδι νομού Φωκίδος και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σε ηλικία 24 ετών ήρθε στη Νέα Υόρκη και ασχολούνταν με διάφορες δουλειές και με την πάροδο του χρόνου έγινε μπογιατζής.
Ήταν αυτοαπασχολούμενος και είχε το χάρισμα να συναναστρέφεται με τους ομογενείς και άλλους κατοίκους, οι οποίοι του άνοιγαν τα σπίτια και του έδιναν τα κλειδιά να κάνει διάφορες εργασίες και όλοι ήταν ευχαριστημένοι.
Εδώ γνωρίστηκε με τη Μαρία Ισαακίδη, η οποία μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του συζύγου της μεγάλωνε με την μητέρα της Ευδοξία Ανδρεοπούλου και τα δύο ανήλικα αγόρια της.
Η Μαρία ήταν παντρεμένη με τον Ιωσήφ Ισαακίδη, που κατάγονταν από την Καστοριά και διατηρούσε το δικό του κατάστημα γούνας στο Μανχάταν. Το ζεύγος έφερε στον κόσμο το πρώτο παιδί τον Γιώργο και μετά από δυόμισι περίπου χρόνια ανέμεναν να φέρουν στον κόσμο το δεύτερο αγόρι.
Στις 18 Σεπτεμβρίου 1974 και ενώ πλησίαζε η ώρα του τοκετού ο Ιωσήφ αγκάλιασε τον γιο του και τη σύζυγό του και ξεκίνησε για το κατάστημα χωρίς ποτέ του να φανταστεί ότι ήταν οι τελευταίες αγκαλιές της ζωής του.
Το απόβραδο κάλεσε τον ανελκυστήρα και μπήκε μέσα χωρίς να υποψιαστεί ότι συναντιόνταν με τον χάρο. Ο άνδρας που ήταν ήδη στο ασανσέρ όταν διαπίστωσε ότι ο Ιωσήφ οπλοφορούσε νόμισε ότι ήταν αστυνομικός έβγαλε το περίστροφό του και τον πυροβόλησε εν ψυχρώ.
Τον παράτησε αιμόφυρτο και έγινε άφαντος.
Εκ των υστέρων διαπιστώθηκε ότι ο στυγνός δολοφόνος ήταν ληστής και μάλιστα είχε καταληστέψει ένα άλλο κατάστημα γούνας στον επάνω όροφο και τον εκτέλεσε για να σώσει το τομάρι του.
Η Αστυνομία είχε εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό και τον καταζητούσε. Μετά από μερικά χρόνια τον εντόπισαν να διαπράττει μια νέα ληστεία και κατά τη διάρκεια της συμπλοκής έπεσε νεκρός από τις σφαίρες των αστυνομικών.
Η Μαρία Ισαακίδη μεγάλωνε τα παιδιά της με τη βοήθεια της μητέρας και των αδελφών της. Μετά από μερικά χρόνια γνωρίστηκε με τον Ηλία και τον ερωτεύτηκε, αλλά ήταν αρκετά διστακτική, διότι σκέφτονταν περισσότερα τα παιδιά παρά τον εαυτό της.
Ο Ηλίας δεν κατέκτησε μόνο την καρδιά της Μαρίας, αλλά και τις καρδιές των παιδιών της. Η αγάπη του Γιώργου και του Ιωσήφ για τον Ηλία άλλαξε τα δεδομένα και η Μαρία αποφάσισε να παντρευτούν.
Ο Ηλίας λάτρευε τα παιδιά του και έκανε, πιθανόν, περισσότερα από όσα θα έκανε εάν ζούσε ο ίδιος ο πατέρας τους.
Η Μαρία ασχολούνταν με την ανατροφή των παιδιών και ο Ηλίας εργάζονταν σκληρά και κατάφερε να δώσει τη δυνατότητα στα παιδιά του να σπουδάσουν σε ιδιωτικό λύκειο και συνάμα να διδαχτούν την ελληνική γλώσσα στο Ελληνικό Απογευματινό Σχολείο του Αγίου Νικολάου στο Φλάσινγκ.
Ο Ηλίας ενέπνεε τα παιδιά του και τους έδινε φτερά να επιτύχουν τα όνειρά τους.
Ο Γιώργος σε ηλικία δέκα πέντε ετών αποφάσισε να δουλεύει τον ελεύθερο του χρόνο στο ιστορικό Φαρμακείο «Harpell Chemist» στη διεύθυνση 12-65 150 Street και με την πάροδο του χρόνου έγινε τεχνικός.
Η περίοδος αυτή έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην μετέπειτα πορεία του Γιώργου και του έδωσε το έναυσμα να σπουδάσει σε Φαρμακευτική Σχολή. Και ο μικρότερος αδελφός του ο Ιωσήφ ακολούθησε τα χνάρια του.
Ο Ηλίας και η Μαρία του παρείχαν τη δυνατότητα όχι μόνο να αποφοιτήσουν με άριστα, αλλά τους ενεθάρρυναν να αποκτήσουν το δικό τους φαρμακείο.
Τα αδέλφια Ισαακίδης το 2002 αγόρασαν το «Harpell Chemist», το αναβάθμισαν και το κατέστησαν προορισμό για τους ομογενείς του Γουάιτστουν. Το 2007 άνοιξαν το δεύτερο ομώνυμο φαρμακείο στην Αστόρια και το 2016 αξιώθηκαν να αποκτήσουν το τρίτο φαρμακείο στο Μπέισαϊντ.
Ο Ηλίας ήταν από τους πιο τυχερούς ομογενείς διότι αξιώθηκε να δει τα παιδιά του να ανεβαίνουν τα σκαλιά της Εκκλησίας για να χορέψουν τον χορό του Ησαϊα και μετά από μερικά χρόνια να ανέβουν τα ίδια σκαλιά για να βαφτίσουν τα παιδιά τους.
Και δεν αρκέστηκαν σ’ αυτό. Ο Γιώργος και ο Ιωσήφ συνδέθηκαν με την κοινότητα του Τιμίου Σταυρού στο Γουάιτστόουν και εξέπληξαν τους πάντες με την αγάπη και τη γενναιοδωρία τους.
Περιττό να αναφέρουμε ότι ο Γιώργος Ισαακίδης είναι α’ αντιπρόεδρος της εν λόγω κοινότητας.
Οι επιτυχίες των παιδιών του και η αριστεία των εγγονιών του αποτελούσαν πηγή υπερηφάνειας για τον αείμνηστο και τη σύζυγό του Μαρία.
Οι Αναμνήσεις εκφράζουν τα ειλικρινή και εγκάρδια συλλυπητήρια τους στην Μαρία Ισαακίδη, στα παιδιά, στα εγγόνια, στα αδέλφια και τους λοιπούς συγγενείς εδώ και στην Ελλάδα.
Αιωνία η μνήμη του.
