ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Έχασε την μάχη με τον κορωνοϊό ο Μιχάλης Ζιώγκας, πατέρας του Σταύρου Ζιώγκα, τέως προέδρου του ιστορικού Συλλόγου Βορειοηπειρωτών Νέας Υόρκης «Πύρρος». Ο αείμνηστος, όπως ανέφερε ο γιος του, προσβλήθηκε από τον κορωνοϊό και τις τελευταίες ημέρες της ζωής του θεραπευόταν στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Τα ξημερώματα της Τετάρτης, 13 Ιανουαρίου 2021, άφησε την τελευταία του πνοή βυθίζοντας σε πένθος τα παιδιά και τα εγγόνια του στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, τους συγγενείς και φίλους.
Η Νεκρώσιμη Ακολουθία και ο ενταφιασμός του, λόγω των περιοριστικών μέτρων για τις συναθροίσεις και τις μετακινήσεις από νομό σε νομό και εκτός συνόρων έλαβαν χώρα σε στενό οικογενειακό κύκλο το απόγευμα της ίδιας ημέρας στην Κατερίνη, όπου διέμενε ένας από τους γιους του.
Ο διακαής πόθος του εκλιπόντα και των παιδιών του για τον ενταφιασμό στην γενέθλια γη, όπου αναπαύεται και η σύζυγός του Πηνελόπη, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού δεν εκπληρώθηκε, αλλά μόλις επανέλθει η ζωή στους κανονικούς της ρυθμούς η οικογένεια θα τελέσει μνημόσυνο στην ιδιαίτερή του πατρίδα, στο ορεινό Κρα της Άνω Δρόπολης, νομού Αργυροκάστρου.
Ο θάνατός του καταλυπεί τα παιδιά του Κωνσταντίνα και Ανέστη Γιώργο, Σταύρο και Έλλη Ζιώγκα, Καλλιθέα και Βαγγέλη Ζιώγκα, Σπύρο και Αλέκα Ζιώγκα, Οδυσσέα και Άννα Ζιώγκα, τα εγγόνια Ηλία και Σοφία Γιώργου. Μιχάλη και Ειρήνη Ζιώγκα, Βασιλική, Αργυρώ και Μαρία Ζιώγκα, Δημήτρη και Πηνελόπη Ζιώγκα, Ηλία και Πηνελόπη Ζιώγκα, τα 10 δισέγγονα, τα αδέλφια, τους κουνιάδους και τους λοιπούς συγγενείς και φίλους εδώ στην Ελλάδα και στην Βόρειο Ήπειρο.
Ο αείμνηστος γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1930 στο ορεινό χωριό Κρα της Άνω Δρόπολης, νομού Αργυροκάστρου το οποίο γειτνιάζει με την Άνω Λεσινίτσα νομού Αγίων Σαράντα και την Δρόβιανη νομού Δελβίνου, την γενέτειρα του αειμνήστου πρώην προέδρου της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου.
Οι αείμνηστοι γονείς του Ανδρέας και Μανούσω Ζιώγκα έφεραν στον κόσμο επτά παιδιά και συγκεκριμένα τον Μιχάλη, την Μελπομένη, την Βασιλική, την Πηνελόπη, τον Παναγιώτη, την Αριστούλα και τον Γιώργο και τα γαλούχησαν με τις καλύτερες αρετές της φυλής μας.
Ο Μιχάλης μεγάλωσε και ανδρειώθηκε στο χωριό στα δύσκολα χρόνια που βίωνε ο ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου τόσο επί καθεστώτος του βασιλιά της Αλβανίας Αχμέτ Ζώγου όσο και κατά την διάρκεια του σταλινικού καθεστώτος του Εμβέρ Χότζα.
Όπως πολλοί συγχωριανοί του ασχολήθηκε με την υλοτομία και, όπως επεσήμανε και ο γιος μετέβαιναν από δάσος σε δάσος, τόσο για καυσόξυλα, όσο και για την παραγωγή κάρβουνου και ο αείμνηστος είχε φίλους σε πολλές δασώδεις περιοχές της Βορείου Ηπείρου.
Το 1956 νυμφεύτηκε την Πηνελόπη το γένος Πανταζή που κατάγονταν από την ακριτική Κακαβιά.
Το ζεύγος έφερε στον κόσμο πέντε παιδιά και συγκεκριμένα την Κωνστάντω, τον Σταύρο, την Καλλιθέα, τον Σπύρο και τον Οδυσσέα και τα γαλούχησαν με τις καλύτερες αρετές της φυλής μας.
Ο αείμνηστος εργάστηκε σκληρά για να δώσει την δυνατότητα στα παιδιά του να εκπληρώσουν τα όνειρά τους.
Το 1991, όταν κατέρρεαν τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα τα παιδιά του έφυγαν για μια καλύτερη τύχη στην Ελλάδα. Μετά από έναν περίπου χρόνο πήραν μαζί και τους γονείς τους Μιχάλη και Πηνελόπη, διότι ήθελαν να ζήσουν σε καλύτερες συνθήκες και να περάσουν ευτυχισμένα τα γεράματά τους περιτριγυρισμένοι από τα παιδιά και τα εγγόνια.
Τον Ιανουάριο του 1999 η Πηνελόπη, απεβίωσε πρόωρα βυθίζοντας σε πένθος τον Μιχάλη, τα παιδιά και τα εγγόνια της. Η αγάπη και η φροντίδα των παιδιών και των εγγονών έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην επούλωση των πληγών που προκάλεσε ο απροσδόκητος θάνατος και ο αείμνηστος έζησε άλλες δύο δεκαετίες.
Οι «Αναμνήσεις» εκφράζουν τα ειλικρινή και εγκάρδια συλλυπητήρια στα παιδιά, στα εγγόνια και τα δισέγγονά του. Αιωνία του η μνήμη.
