ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ο μπάρμπα Κώστας, όπως είθισται να αποκαλούν οι ομογενείς τον ευπατρίδη και ακαταμάχητο αγωνιστή Κώστα Λέκκα, δεν υπάρχει πια ανάμεσά μας. Το μεσημέρι της Παρασκευής, 26ης Νοεμβρίου 2021, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 102 ετών. Όλη του η ζωή ήταν ένας διαρκής αγώνας, υπέρ της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του ωραίου και με την ενεργό συμμετοχή του στην εθνική αντίσταση για την απελευθέρωση της γενέτειρας από τους Γερμανούς κατακτητές, με τον ηγετικό του ρόλο στον αγώνα της ομογένειας κατά της χούντας και στην προάσπιση και προώθηση των εθνικών θεμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου υπήρξε υπόδειγμα όχι μόνο για την οικογένειά του, αλλά και για την ευρύτερη ομογένεια της Νέας Υόρκης.
Με την ανιδιοτέλεια και με την αέναη ενασχόλησή του με τα κοινά, με τα Ηνωμένα Λακωνικά Σωματεία, με το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού και με το πάθος του για την Παιδεία και την προώθηση των Ελληνικών Σπουδών στα αμερικανικά πανεπιστήμια δεν κατέκτησε μόνο την αγάπη και τον σεβασμό τεσσάρων περίπου γενεών στην γενέτειρα και στις ΗΠΑ, αλλά και μια εξέχουσα θέση στο Πάνθεον των Ελλήνων της Αμερικής.
Ο μπάρμπα Κώστας ήταν πατέρας της Έφης Λέκκα υποδιευθύντριας του Κέντρου Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Κολλεγίου του Κουίνς που σε τρία περίπου χρόνια θα εορτάσει το χρυσό ιωβηλαίο και πεθερός του διακεκριμένου δημοσιογράφου Πανίκου Παναγιώτου και μιλούσε πάντα με υπερηφάνεια για τα επιτεύγματα των παιδιών του. Η Έφη και ο Πανίκος αν και είχαν όλα τα προσόντα να κάνουν μια αξιοζήλευτη καριέρα σε άλλους τομείς επέλεξαν να υπηρετήσουν με πάθος την ομογένεια, στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Αν και οι λεπτομέρειες για το στερνό αντίο και την ταφή του δεν έχουν οριστικοποιηθεί πλήρως λόγω της αναμονής της άφιξης της κόρης του από την Ελλάδα, εν τούτοις το προσκύνημα κατά πάσα πιθανότητα θα λάβει χώρα το απόγευμα της Πέμπτης, 2Δεκεμβρίου 2021 σε γραφείο τελετών του Μπρούκλιν.
Μια ζωή γεμάτη αγώνες, στερήσεις και θυσίες
Ο μπάρμπα Κώστας γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου 1919 στην πόλη Ελίζαμπεθ του Νιου Τζέρσεϊ. Σε ηλικία ενός έτους, μαζί με τη μητέρα του και τα τέσσερα αδέλφια του ταξίδεψαν με καράβι στην Ελλάδα. Εγκαταστάθηκαν στο χωριό Αιγιές (Κουτουμού) του νομού Λακωνίας, απ’ όπου καταγόταν η μητέρα του Όλγα, το γένος Βολιανίτη. Ο πατέρας του Φώτιος Λέκκας από τη Λακεδαιμονία Σπάρτης είχε μεταναστεύσει στην Αμερική το 1910 και σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό ατύχημα, λίγο καιρό μετά την αναχώρηση της οικογένειάς του από τις ΗΠΑ.
Ο Κώστας Λέκκας είχε μία δίδυμη αδελφή την Ελένη και τρεις αδελφούς, τον Στράτο, τον Γιάννη και τον Γιώργο. Και τα τέσσερα αδέλφια του δεν βρίσκονται πια στη ζωή. Τον Νοέμβριο του 1941 οργανώθηκε στο ΕΑΜ και συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση, πολεμώντας τους Γερμανούς κατακτητές.
Η οικογένειά του κυνηγήθηκε από τις ναζιστικές δυνάμεις κατοχής και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το χωριό του και να εγκατασταθεί στη Θεσσαλονίκη, όπου παντρεύτηκε την συγχωριανή του Μαρίκα, το γένος Κουτάκου. Εκεί γεννήθηκε η πρώτη τους κόρη Όλγα, ενώ η δεύτερη κόρη τους Έφη γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης.
Στα παιδικά του χρόνια ήταν πολύ διαφορετικές οι συνθήκες και οι ανάγκες της ζωής. Η φτώχεια μάστιζε τις περισσότερες οικογένειες στην Ελλάδα. Αν και ο Κώστας Λέκκας είχε αδυναμία στη μάθηση, όταν αποφοίτησε από το δημοτικό σχολείο του χωριού του εργάστηκε στα χωράφια για να βοηθήσει την οικογένειά του.
Το διάβασμα όμως δεν το σταμάτησε ποτέ. Μέχρι τα 98 του χρόνια, όταν είχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο, διάβαζε δυο με τρία βιβλία την εβδομάδα.
Κατά τη διάρκεια της διαμονής του στη Θεσσαλονίκη εργάστηκε σε διάφορους τομείς, από οικοδομές μέχρι και παράδοση ιδιαίτερων μαθημάτων σε μαθητές για να τους προετοιμάζει στις πανελλήνιες εξετάσεις εισαγωγής στα ελληνικά πανεπιστήμια. Πάντα ένιωθε περήφανος επειδή όλοι οι μαθητές του στο φροντιστήριο γίνονταν δεχτοί σε κάποιο πανεπιστήμιο, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος δεν ήταν απόφοιτος πανεπιστημίου, αλλά ούτε και γυμνασίου.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες είχε επιστρέψει τον Φεβρουάριο του 1954 και παράλληλα με τον καθημερινό, σκληρό αγώνα της επιβίωσης, συμμετείχε σε ομογενειακές δραστηριότητες, καθώς και στον αντιχουντικό αγώνα. Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Ελληνοαμερικανικής Δράσης και ένθερμος υποστηρικτής του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού. Για 15 χρόνια διετέλεσε πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ηνωμένων Λακωνικών Σωματείων, η οποία και τον τίμησε για την πολυετή προσφορά του όταν γιόρτασε τα 100α γενέθλιά του.
Το μεγάλο πάθος του ήταν η γνώση και πάντα στεκόταν αρωγός σε προσπάθειες για διατήρηση της ελληνικής γλώσσας και κληρονομιάς. Μερικές ώρες πριν κλείσει για πάντα τα μάτια του, την Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου, άκουσε αγαπημένα του τραγούδια της εθνικής αντίστασης και του Μίκη Θεοδωράκη και έφυγε ήρεμος και γαλήνιος για το μεγάλο ταξίδι.
Οι «Αναμνήσεις» εκφράζουν τα ειλικρινή και εγκάρδια συλλυπητήρια στα παιδιά και στους λοιπούς συγγενείς εδώ και στην Ελλάδα. Αιωνία του η μνήμη.
Διβάστε επίσης: https://www.anamniseis.net/o-kostas-lekkas-giortase-ta-100-genethlia-me-tin-oikogenia-tou-sto-mprouklin/
