«Εάν δεν είχαμε πάρει πίσω στην Αυστραλία τον μπαμπά, θα είχε πεθάνει στην Ελλάδα»

Ένα τραγικό ατύχημα μετέτρεψε τις ονειρικές διακοπές στην Ελλάδα σε εφιάλτη.

«Ο πατέρας μου περίμενε πως και πως για αυτό το ταξίδι», λέει στον «Νέο Κόσμο» ο γιος του Μπάμπη Αρμένη, Νικ.

«Πλέον αυτή η περίοδος είναι ό,τι δυσκολότερο έχει συμβεί στην οικογένειά μας».

Τον Απρίλιο ο κάτοικος Gold Coast και πατέρας πέντε παιδιών πήγε στη γενέτειρά του Κέρκυρα, για να δει τη μητέρα του, την αδελφή του και άλλους συγγενείς για πρώτη φορά μετά την πανδημία.

«Είχε ζήσει αρκετά χρόνια και στην Ελλάδα. Είναι από ένα χωριό στην Κέρκυρα που το λένε Γιαννάδες και του αρέσει πολύ το μέρος, του λείπει πολύ».

Ο Μπάμπης είχε σκοπό να μείνει μέχρι τον Ιούνιο για να βοηθήσει την 90χρονη μητέρα του και να ανακαινίσει το πατρικό του, ένα διατηρητέο τριώροφο πέτρινης κατασκευής.

Στα σκαλιά αυτού του κτιρίου βρισκόταν την 23η Μαΐου, όταν υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο.

«Λόγω του εγκεφαλικού έπεσε και χτύπησε το κεφάλι του στο τσιμέντο και η πτώση μετά προκάλεσε υπαραχνοειδή αιμορραγία εγκεφάλου».

Τέσσερις μήνες μετά, ο Μπάμπης βρίσκεται στην Αυστραλία, νοσηλεύεται ακόμη και έχει έναν μακρύ δρόμο ανάρρωσης μπροστά χωρίς ρεαλιστικές πιθανότητες να επανέλθει στο 100%.

Η οικογένειά του παραμένει αισιόδοξη και στο πλευρό του, αν και εξαντλημένη από την περιπέτεια με ανεκτίμητο κόστος για την υγεία του 59χρονου και αστρονομικό κόστος για το βαλάντιό τους, με τα έξοδα μεταφοράς του μόνο από την Ελλάδα να έχουν ξεπεράσει τα $400.000.

ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

«Εάν δεν είχαμε πάρει πίσω στην Αυστραλία τον μπαμπά, θα είχε πεθάνει στην Ελλάδα», δηλώνει ο Νικ.

Και μένει σταθερός στην πεποίθηση, ενώ όπως λέει το προσωπικό στην εντατική του νοσοκομείου της Κέρκυρας τον «κράτησε ζωντανό» με μια σωτήρια επέμβαση.

«Το πρόβλημα είναι αν βγεις από την εντατική, η φροντίδα είναι ανεπαρκής. Η μητέρα μου και η θεία μου ευτυχώς είναι εκπαιδευμένες νοσοκόμες και έκαναν όλα τα βασικά για τη φροντίδα του, καθάρισμα, γύρισμα για να μην δημιουργηθούν πληγές όντας ξαπλωμένος και μολυνθούν, τάισμα…Ήταν εκεί 24 ώρες το 24ωρο με βάρδιες. Και πολλά από τα αναλώσιμα έπρεπε να τα φέρουμε εμείς γιατί το νοσοκομείο είχε σοβαρές ελλείψεις».

Ο Μπάμπης υποβλήθηκε σε κρανιοτομή, επέμβαση αφαίρεσης τμήματος του κρανίου του για να εκτεθεί μέρος του εγκεφάλου του, καθοριστική για την περίπτωσή του διαστολής των εγκεφαλικών αρτηριών.

«Αλλιώς δεν θα είχε επιβιώσει».

Καθυστέρησε όμως περίπου 30 ώρες από τη στιγμή του ατυχήματος για να γίνει, λέει ο Νικ.

Μετά το πρώτο εγκεφαλικό και την πτώση από τη σκάλα, ο πατέρας του είχε ακόμη τις αισθήσεις του και ήταν τυχερός γιατί δούλευε με έναν φίλο που τον βρήκε αμέσως μετά την πτώση.

Φτάνοντας στο νοσοκομείο – μετά από μισάωρη όπως περιγράφει ο Νικ, αναμονή για το ασθενοφόρο – το νοσηλευτικό προσωπικό πίστεψε ότι ο πατέρας του είχε απλώς τραυματιστεί στο κεφάλι.

«Τον παράτησαν ξεχασμένο σε μια γωνιά στη γυναικολογική μονάδα. Μόνο όταν ήρθε η θεία μου που είναι νοσοκόμα και άρχισε να φωνάζει τον μετέφεραν στην εντατική. Λίγο μετά υπέστη και το δεύτερο εγκεφαλικό και έχασε τις αισθήσεις του».

Ο Μπάμπης τέθηκε σε τεχνητό κώμα και παρέμεινε για περίπου έξι εβδομάδες στο νοσοκομείο της Κέρκυρας με τον γιο του Νικ να παραδέχεται ότι η μεταχείριση που έτυχε ως ασθενής ήταν καλύτερη από άλλων, χάρη στη θεία του.

Το επίπεδο όμως περίθαλψης το κρίνει απογοητευτικό.

«Δεν κατηγορώ το προσωπικό. Κάνουν ό,τι μπορούν στην κατάσταση που βρίσκονται, έχουν ελλείψεις και σε εξοπλισμό και σε άτομα. Φυσικά δεν είναι όλοι οι γιατροί και οι νοσηλευτές καλοί αλλά ούτε και στην Αυστραλία είναι.

«Η διαφορά μεταξύ των συστημάτων υγείας όμως είναι απίστευτη. Το ελληνικό νοσοκομείο ήταν υπερπλήρες, οι ασθενείς δεν είχαν φροντίδα, η εντατική είχε μόνο πέντε κρεβάτια. Εδώ [στην Αυστραλία] ο εξοπλισμός είναι καινούριος, το νοσοκομείο καθαρό…».

Ο Μπάμπης έχανε συνεχώς βάρος με τους δικούς του να ανησυχούν ότι δεν λάμβανε τη φροντίδα που χρειαζόταν. Μέχρι να φτάσει στην Αυστραλία είχε χάσει 38 κιλά.

Η ΠΤΗΣΗ ΣΧΕΔΟΝ ΜΙΣΟΥ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥ

Κάθε απόπειρα για μεταφορά του σε νοσοκομείο της Αθήνας απέβαινε αποτυχημένη, λέει ο Νικ, καθώς ιδιωτικές κλινικές δεν δέχονταν την ευθύνη ανάρρωσης του ασθενή στην κατάσταση που βρισκόταν.

Η οικογένεια Αρμένη αποφάσισε τη μεταφορά του Μπάμπη στην Αυστραλία με την ειδική υπηρεσία Lifeflight.

«Είναι σαν μια μονάδα εντατικής μέσα σε αεροπλάνο», λέει ο Νικ αναφέροντας ενδεικτικά από το «κοστολόγιο» της πτήσης: καύσιμα, αμοιβές ιατρικού προσωπικού, συχνές στάσεις λόγω μικρού μεγέθους του αεροπλάνου με απαραίτητη την παρουσία πυροσβεστικής μονάδας σε κάθε στάση, απασχόληση πολλαπλών πιλότων, εξοπλισμός.

Η λυπητερή ανήλθε σε $420.000. Πώς κατάφεραν να τα πληρώσουν; Με δανεικά και συμβολή πολλών.

Σε καμπάνια στην πλατφόρμα Go Fund Me με τίτλο Bring Babis Home, φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι συνεισέφεραν $87.000.

Ο Νικ δανείστηκε $200.000, η μητέρα του πήρε δάνειο $100.000 από οικογενειακό φίλο, και τα υπόλοιπα $120.000 ήταν αποταμιεύσεις από όλη την οικογένεια με τα πέντε παιδιά του Μπάμπη και της Michelle.

«Ευτυχώς ο πατέρας μου έχει ένα σπίτι στο όνομά του. Θα το πουλήσουμε βέβαια γιατί ακόμη χρωστάνε την υποθήκη, τα λεφτά που δανείστηκε η μαμά και ο πατέρας μου δεν θα καταφέρει να δουλέψει ποτέ ξανά, ήταν μπογιατζής. Και η μαμά μου θα πρέπει να τον φροντίζει, ούτε αυτή θα μπορεί να δουλέψει».

Η ΣΤΕΡΝΗ ΓΝΩΣΗ

Ρωτάμε τον Νικ τί θα ήθελαν να γνωρίζουν από πριν ή ποια πράγματα θα είχαν κάνει διαφορά.

1. Το πρώτο που απαντά δεν αφορά την κάλυψη των υπέρογκων εξόδων αλλά την πρόληψη για την υγεία.

«Το μεγαλύτερο πιστεύω είναι να προσέχεις την υγεία σου. Ο πατέρας μου κάπνιζε όλη του τη ζωή, ειδικά όταν πήγαινε στην Ελλάδα. Το κάπνισμα είναι μείζων παράγοντας για εγκεφαλικά».

2. Η ταξιδιωτική ασφάλεια υγείας

Ο Μπάμπης είχε κάνει μια απόπειρα για ταξιδιωτική ασφάλεια υγείας αλλά δεν είχε εγκριθεί λόγω προϋπάρχοντος νοσήματος.

«Και νομίζω μετά επαναπαύθηκε πιστεύοντας ‘είμαι και Έλληνας πολίτης, δεν θα έχω πρόβλημα εδώ’».

Η ταξιδιωτική ασφάλεια υγείας είναι must λέει ο Νικ. Με την επιφύλαξη να κοιτάει κανείς τί του καλύπτει, γιατί όπως λέει ότι έμαθαν εκ των υστέρων, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων τα έξοδα επαναπατρισμού δεν καλύπτονται.

3. Πλάνο για επείγοντα

«Στην περίπτωση του πατέρα μου, πιστεύω ήταν και θέμα κακής τύχης λόγω της πτώσης που τα επιδείνωσε όλα. Αν είχε μόνο το εγκεφαλικό πιθανώς να είχε εξελιχθεί καλά και η φροντίδα που έλαβε να ήταν επαρκής[…]Να έχετε έτοιμο πλάνο, κοιτάξτε πού βρίσκεται το κοντινότερο νοσοκομείο αν είστε σε νησί ή τί πρέπει να κάνετε και σε ποιον να μιλήσετε αν πρέπει να μεταφερθείτε στην πρωτεύουσα».

4. Όσα θες να ξέρεις σε περίπτωση ‘Μη σου τύχει’

«Ίσως θεωρούμε δεδομένο το επίπεδο ιατρικής περίθαλψης στην Αυστραλία, αλλά δεν ισχύει το ίδιο για πολλές χώρες του εξωτερικού[…] Εάν έχεις μια τέτοια δυσάρεστη εμπειρία σε νοσοκομείο, ακόμη και βασικά πράγματα όπως το να γνωρίζεις ότι πρέπει να γυρίζεις στο πλάι τον ασθενή για να αποφευχθούν πληγές μπορεί να αποβεί σωτήριο».

Την ώρα που μας καταθέτει ο Νικ την ιστορία τους το απόγευμα της Τρίτης, ο πατέρας του βρίσκεται στο χειρουργικό κρεβάτι για μια ακόμη επέμβαση.

Το βράδυ είχε βγει και νοσηλευόταν στην εντατική σε σταθερή κατάσταση και την Τετάρτη αναμενόταν να μεταφερθεί σε κανονική μονάδα.

Η περιπέτεια υγείας του Μπάμπη βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, αλλά η ζωή συνεχίζεται και η οικογένεια προσαρμόζεται.

Η αδελφή του Νικ ετοιμάζεται να γεννήσει τον Νοέμβριο και ακολουθεί το δεύτερο μωράκι του αδελφού του τον Φεβρουάριο.

Ο Νικ παντρεύτηκε με τη σύζυγό του στο νοσοκομείο για να μπορεί να είναι παρών και ο πατέρας του.

«Ήταν μια μέρα με ανάμεικτα συναισθήματα, χαρούμενη και λυπηρή μαζί».

Κάνοντας γνωστή την ιστορία του Μπάμπη, ο Νικ λέει πως ευελπιστεί να ευαισθητοποιήσει άλλους να είναι προετοιμασμένοι όταν βρίσκονται σε άλλη χώρα έχοντας πλάνο σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά.

Η οικογένεια έχει διατηρήσει ενεργή την καμπάνια συγκέντρωσης χρημάτων στην πλατφόρμα Go Fund Me για όποιον επιθυμεί και μπορεί να τους στηρίξει στην ανάρρωση του Μπάμπη. https://www.gofundme.com/f/bring-babis-home

Πηγή: https://neoskosmos.com/