Το πρωί της Δευτέρας, 23ης Ιουλίου 2018 ο διάδρομος του Ποινικού Δικαστηρίου της Κομητείας Νάσο στη Μινεόλα είχε πλημμυρίσει από δημοσιογράφους, φωτορεπόρτερ και εικονολήπτες οι οποίοι μόλις είδαν τη δημοσιογραφική μου ταυτότητα αντιλήφθηκαν ότι για μένα η δίκη είχε ιδιαίτερη σημασία.
Ο χαροκαμένος πατέρας, Τάκης Κοντονής με αγκάλιασε και βαριαναστενάζοντας προσευχήθηκε όπως ο δικαστής Μέρφι επιβάλλει τη μέγιστη δυνατή ποινή στο Ρόμπερτ Κραμπ, προ 21 μηνών σκότωσε τη μονάκριβη κόρη του.
Εισήλθαμε στην αίθουσα και στη δεύτερη σειρά κάθισε η χαροκαμένη μητέρα Πατρίσια Κοντονή και τα ορφανά εγγόνια της Τίφανι και Ρόμπι και ο γιος της. Στα κεντρικά στασίδια καθίσαμε οι δημοσιογράφοι, ενώ στη αριστερά πλευρά οι συγγενείς του κατηγορούμενου.
[su_youtube_advanced url=”https://www.youtube.com/watch?v=3y-Vtxp3reI&t=7s” width= https=”yes”]
Αν και λεπτομέρειες σχετικά με την απόφαση του δικαστή ανέφερα στο ρεπορτάζ, εν τούτοις επανέρχομαι για να τονίσω ότι είναι η δεύτερη φορά στις δύο και πλέον δεκαετίες που ασχολούμαι με το αστυνομικό και δικαστικό ρεπορτάζ που η υπόθεση αφορά ομογενείς.
Καθώς αναμέναμε την είσοδο του δικαστή στην αίθουσα, άθελά μου, ο νους μου πήγε στην προ δέκα πέντε ετών (Ιούνιο 2003) καταδίκη στο ίδιο μέγαρο του Νικολάου Κωτσόπουλου.
Πρόκειται για μια επί πλέον πολύκροτη δίκη, η οποία είχε ως μάρτυρες της βίας και του μίσους δύο ανήλικα παιδιά. Στην περίπτωση του Κωτσόπουλου δύο ανήλικα αγόρια τo Γιώργο και το Νίκο και στην περίπτωση του Κραμπ, ένα κορίτσι και ένα αγόρι.
Και στις δύο υποθέσεις θύματα δεν ήταν μόνο οι σύζυγοι -μητέρες αλλά και τα ίδια τα ανήλικα παιδιά, διότι οι πατεράδες – φονιάδες δεν τους στέρησαν μόνο το χάδι και την αγκαλιά της μητέρας τους, αλλά και τον ίδιο τον πατέρα τους.
Η δίκη του Κωτσόπουλου που το Μεγάλο Σάββατο του 2002 εκτέλεσε εν ψυχρό τη σύζυγό του Κάρολ ήταν πιο δύσκολη για μας τους ομογενείς δημοσιογράφους, διότι στο εδώλιο του κατηγορουμένου κάθονταν ένα μέλος της ομογένειας και αρνούνταν πεισματικά ότι διέπραξε το ειδεχθές έγκλημα.
Οι μαρτυρίες των παιδιών του έκαψαν στην κυριολεξία τον Κωτσόπουλο και ο δικαστής του επέβαλε 25ετή έως ισόβια κάθειρξη.
Η δίκη του Κραμπ είχε πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τη δίκη του Κωτσόπουλου και κυρίως το γεγονός ότι την κηδεμονία των παιδιών ανέλαβαν οι γονείς των θυμάτων.
Αυτές οι οικογενειακές τραγωδίες δεν είναι οι μόνες που συγκλόνισαν την ομογένεια.
Προ δύο ετών και συγκεκριμένα την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου 2016 ο 19χρονος Δημήτριος Σαφέτης εκτέλεσε υπό επήρεια μέθης των 57χρονο πατέρα του Ιωάννη Σαφέτη στο Μπέισαϊντ του Κουίνς.
Τα προαναφερόμενα εγκλήματα έρχονται να μας υπενθυμίσουν ότι η ομογένεια δεν είναι απαλλαγμένη από τα φαινόμενα της ενδοοικογενειακής βίας και ότι οι οργανωμένοι φορείς και οι Ελληνορθόδοξες Κοινότητες πρέπει να καταβάλλουν προσπάθειες για τη θωράκιση των οικογενειών από τη βία.
