ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Από το 1918 που τελείωσε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και άρχισε η Διάσκεψη της Ειρήνης στην Γαλλία, άρχισαν οι προσπάθειες των Δωδεκανησίων της Αμερικής για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου, αλλά από το 1929 ως το 1934, λόγω της οικονομικής κρίσης που ενέσκηψε, ο αγώνας για την Δωδεκάνησο στην Αμερική είχε σχεδόν νεκρωθεί.
Αρχές του 1934, ενώ τα πάντα ησύχαζαν, στον δημοσιογραφικό στίβο εμφανίζεται ο εκ Ρόδου καταγόμενος φοιτητής του Columbia University και αργότερα καθηγητής στο ίδιο Πανεπιστήμιο Μανώλης Αθανασιάδης. Με σειρά άρθρων στην «Ατλαντίδα» και στον «Εθνικό Κήρυκα» της Νέας Υόρκης κατόρθωσε να τεθούν τα θεμέλια μιας νέας οργάνωσης που ήταν αποφασισμένη να αγωνιστεί μέχρι την πραγματοποίηση του τελικού σκοπού. Σε προκαταρκτική σύσκεψη οι Μανώλης Αθανασιάδης, Νικόλαος Μανούσης και Δημήτρης Στρίκης συζήτησαν την ίδρυση Πανδωδεκανησιακής οργάνωσης και αποφάσισαν να καλέσουν τους Δωδεκανησιακούς παράγοντες σε συνεδρίαση στις 29 Μαρτίου.
Ατλαντίδα και Εθνικός Κήρυκας
Δυο μήνες πριν της 29ης Μαρτίου, η Ατλαντίδα δημοσίευσε σειρά άρθρων του Αθανασιάδη που απέβλεπαν στην σύμπτηξη των Δωδεκανησιακών οργανώσεων σε αυτοδύναμο οργανισμό για την διαφώτιση της Αμερικανικής κοινής γνώμης στο Δωδεκανησιακό ζήτημα. Σε προηγούμενη συνεργασία οι διευθυντές του Εθνικού Κήρυκα, Δημήτριος Καλλίμαχος, και της Ατλαντίδας, Βλαδίμηρος Κωνσταντινίδης, παρότρυναν τον Αθανασιάδη ν’ αναλάβει συντονισμένη δημοσιογραφική εκστρατεία για την ίδρυση εθνικής Δωδεκανησιακής οργάνωσης για την συνεχή διαφώτιση μια και η Ελληνική κυβέρνηση δυσκολευόταν να το πράξει για διπλωματικούς λόγους.
Επειδή ο Καλλίμαχος ήταν φανατικός “Βενιζελικός” και ο Κωνσταντινίδης “Βασιλικός”, ο Αθανασιάδης υπέδειξε τριμερή συνάντηση, όπου Καλλίμαχος, μεγαλόκαρδα, δέχθηκε πρόταση του Κωνσταντινίδη να διεξαχθεί η εκστρατεία μέσω της Ατλαντίδας, διότι οι Δωδεκανήσιοι είχαν την εντύπωση ότι μόνο ο Βενιζέλος ενδιαφέρονταν για τα νησιά. Ο Αθανασιάδης υπέβαλε στον Γενικό Πρόξενο της Ελλάδας Νικόλαο Τσεπέρη προφορική έκθεση της συνομιλίας και των σχεδίων. Κατόπιν σχετικής αναφοράς στο Πρεσβευτή Χαράλαμπο Σιμόπουλο, ο Τσεπέρης σύστησε στον Αθανασιάδη, στην δημοσιογραφική εκστρατεία και γενικά σε οποιαδήποτε άλλη εκδήλωση, να αποφευχθεί κάθε αναφορά στις Ελληνικές αρχές για διπλωματικούς λόγους, ανεπίσημα όμως είχαν την συμπαράσταση τους.
Δημοσιογραφική εκστρατεία
Το πρώτο άρθρο που δημοσιεύθηκε στις 16 Φεβρουαρίου αναφερόταν στο ιστορικό της κατάληψης των νησιών, στο διάγγελμα του στρατηγού Αμέλιο και στις υποσχέσεις του. Κατέληγε με βασικό σκοπό στην συσπείρωσης των Δωδεκανησιακών οργανώσεων σε Συνομοσπονδία με σκοπό την εκστρατεία συστηματικού αγώνα και διαφώτιση του κοινού στο Δωδεκανησιακό.
Το δεύτερο άρθρο, της 23ης Φεβρουαρίου, είχε συναισθηματικό χαρακτήρα. Όλοι οι Δωδεκανήσιοι νιώθουν τον ίδιο πόνο, έχουν την ίδια λαχτάρα, τις ίδιες σκέψεις για τη σκλαβωμένη τους πατρίδα. Μιλούσε για τον κίνδυνο του εξιταλισμού της Δωδεκανήσου και κατέληγε: «… το όνειρο θα σβήσει, οι ελπίδες θα χαθούν ενόσω αδρανούμε, ενόσω δεν προθυμοποιούμεθα να εξυπηρετήσουμε τον σκοπό μας ουσιαστικά και συστηματικά με έργα».
Το τρίτο άρθρο, της 27ης Φεβρουαρίου, εξέφραζε την ακράδαντη πίστη ότι μόνο με μια ισχυρή οργάνωση θα μπορούσαμε να ενεργήσουμε τελεσφόρα στη διεθνή κοινή γνώμη. Το τέταρτο άρθρο, της 4ης Μαρτίου, μιλούσε για την Ιταλική προπαγάνδα και έκανε έκκληση για μια εθνική οργάνωση.
Τα δυο τελευταία άρθρα, της 10ης και 16ης Μαρτίου εκφράζαν την πεποίθηση ότι οι Δωδεκανήσιοι μπορούσαν να δημιουργήσουν πανίσχυρη εθνική οργάνωση που θα ηγείτο του αγώνα για την απελευθέρωση των νησιών. Το τελευταίο άρθρο έλεγε: «αν μπορούν οι αδελφοί που ζουν στα νησιά υπό τον βαρύ ζυγό της σκλαβιάς να αψηφούν τις απειλές και να εκδηλώνουν την αγανάκτηση των, πως μπορεί να νοηθεί ότι εμείς που ζούμε σε μια ελεύθερη χώρα αδρανούμε και αφήνουμε να πιστευτεί ότι η ελληνική μας ψυχή αρνείται να συμπονέσει και να βοηθήσει τους πάσχοντας αδελφούς μας;». Όπως είπε ο Καλλίμαχος: «Το σίδερο άρχισε να κοκκινίζει στη φωτιά. Σε λίγο θα ’ναι έτοιμο να φορμαριστεί. Χρειάζεται τον μάστορα του, τον σιδηρουργό – τη Δωδεκανησιακή οργάνωση».
Η πρώτη συνεδρίαση
Στην συνεδρίαση της 29ης Μαρτίου παρέστησαν: Δημήτρης Πολυχρονιάδης (Νίσυρος), Δημήτρης Στρίκης (Νίσυρος), Ιωάννης Οικονομίδης (Νίσυρος), Ιωάννης Κοριτσίδης (Νίσυρος), Νικόλαος Μανούσης (Κως), Νικήτας Χατζηνικήτας (Κως), Μιχαήλ Μακρής (Κάρπαθος), Νίκος Καπετανάκης (Κάρπαθος), Νικόλαος Ιωαννίδης (Ρόδος), Μανώλης Αθανασιάδης (Ρόδος), Σωτήρης Σωτηράκης (Καστελόριζο), Γεώργιος Σκυλάς και Γεώργιος Περίδης. Εκτός αυτών στις επόμενες συνεδριάσεις μεταξύ άλλων παρευρέθηκαν: Αθανάσιος Ξυνιδής (Σύμη), αδελφοί Νικόλαος και Δημήτριος Παναγιώτου (Κάρπαθος), Δημήτρης Παύλου (Ρόδος), Ευάγγελος Κωνσταντινίδης (Κως), Κώστας Πασαρής (Καστελόριζο), Γεώργιος Κοντεμανώλης (Νίσυρος), Γεώργιος Καζαβής (Νίσυρος), Σταθάκος, Παναγίδης, Νικόλαος Διακανδρέας, Γεργατσούλης (Κάρπαθος) και Πολυχρόνης Παπαδάκης (Κάρπαθος).
Στην συνεδρίαση της 17ης Απριλίου έγινε η εκλογή του πρώτου ΔΣ της Δωδεκανησιακής Νεολαίας Αμερικής: Μανώλης Αθανασιάδης πρόεδρος, Μιχαήλ Μακρής και Νικήτας Χατζηνικήτας αντιπρόεδροι, Πολυχρόνης Παπαδάκης ταμίας, Δημήτρης Στρίκης γραμματέας και σύμβουλοι Νικόλαος Μανούσης, Δημήτρης Πολυχρονιάδης, Νικόλαος Ιωαννίδης, Γεώργιος Σκυλάς, Ιωάννης Κοριτσίδης, Γεώργιος Κοντεμανώλης, Νικόλαος Διακανδρέου και Ιωάννης Οικονομίδης. Την Ανωτάτη Εκτελεστική Επιτροπή αποτελούσαν οι Μανώλης Αθανασιάδης, Μιχαήλ Μακρής και Νικόλαος Μανούσης.
Σύμφωνα με το Καταστατικό: «Σκοπός της ΔΝΑ είναι η απελευθερωτική προπαγάνδα υπέρ της Δωδεκανήσου, δια της εκδόσεως μηνιαίου Δελτίου προς διαφώτιση του αμερικανικού κοινού, δια των δημοσιευμάτων στο Ελληνόφωνο και αμερικανικό τύπο ή δια κάθε άλλου μέσου που ήθελε εγκρίνει η Διοικητική Επιτροπή». Ακολούθησε η εκλογή της πρώτης Διοικητικής Επιτροπής με την ακόλουθη σύνθεση: Νικήτας Χατζηνικήτας, Μανώλης Αθανασιάδης, Δημήτρης Στρίκης, Αθανάσιος Ξυνιδής, Ηλίας και Δημήτρης Πολυχρονιάδης με τον τελευταίο ως πρόεδρο. Εκτός των Δωδεκανησίων που έμεναν στην Νέα Υόρκη, με την Επιτροπή συνεργάζονταν και άλλοι Δωδεκανήσιοι που έμεναν στην Reading, Ephrata, Lancaster, Weirton, Martins Ferry, Steubenville, Canonsburg και σε άλλες πόλεις της Αμερικής.
Ο «Δωδεκανήσιος»
Τον Οκτώβριο του 1934 έκαμε την εμφάνιση του το μηνιαίο Δελτίο της ΔΝΑ ο «Δωδεκανήσιος», με τον ακόλουθο χαιρετισμό: «Κατερχόμενος ο ‘Δωδεκανήσιος’ στην κονίστρα του Δωδεκανησιακού αγώνα, απευθύνει αδελφικό χαιρετισμό προς τους απανταχού αγωνιστές του Δωδεκανησιακού αγώνα. Ελπίζει, ότι θα έχει παρά το πλευρό του όλους τους Δωδεκανησίους πατριώτες στις προσπάθειες του δια την ανατολή μιας καλλίτερης αύριο εις την δυστυχή πατρίδα μας και συμπαραστάτες όλους τους Πανέλληνες οι οποίοι πιστεύουν ότι η Δωδεκάνησος ήταν, είναι και πρέπει να παραμείνει Ελληνική».
Ο «Δωδεκανήσιος» εκδιδόταν ελληνικά και αγγλικά για μια δεκαετία, και κράτησε αταλάντευτη γραμμή και ουδέποτε μείωσε την μαχητικότητά του. Εξέθετε, επέκρινε, κατέκρινε και στιγμάτιζε τη φασιστική πολιτική και αδιάλειπτα διακήρυττε την ελληνικότητα των νησιών.
Η ΔΝΑ διεύρυνε ακόμη περισσότερο την δράση της με Public relations και Lobbying. Με φυλλάδια στην αγγλική γλώσσα, επιστολές, υπομνήματα και προσωπικές επαφές κατόρθωσε να δημιουργήσει φιλοδωδεκανησιακό ρεύμα ανάμεσα στο αμερικανικό κοινό και ιδιαίτερα στο Κογκρέσο. Φιλοδωδεκανήσιοι αμερικανοί διανοούμενοι και πολιτικοί δημοσίευσαν άρθρα ή πραγματοποιούσαν ραδιοφωνικές ομιλίες υποστηρίζοντας την αδιαπραγμάτευτη ελληνικότητα των νησιών και την ανάγκη ένωσης τους με την Ελλάδα.
Το συλλαλητήριο
Στις 3 Φεβρουαρίου 1935 η ΔΝΑ οργάνωσε στο Palm Gardens της Νέας Υόρκης ογκώδες συλλαλητήριο με τη συνεργασία πολλών ελληνοαμερικανικών, αλλά και δεκάδων ξένων αντιφασιστικών οργανώσεων καθώς και τη συμμετοχή διακεκριμένων αμερικανών διανοουμένων. Ο αμερικανικός τύπος ασχολήθηκε με το συλλαλητήριο και έδωσε μεγάλη δημοσιότητα στις αγριότητες των φασιστών στα Δωδεκάνησα. Στο συλλαλητήριο, που πήραν μέρος πάνω από 5.000 άτομα, υιοθετήθηκε ψήφισμα που τόνιζε την ελληνικότητα της Δωδεκανήσου και προέβαλλε το αίτημα της απελευθέρωσης των νησιών. Αντίγραφο του ψηφίσματος στάλθηκε στο Κογκρέσο, στην Κοινωνία των Εθνών, στους ηγέτες Αμερικής, Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας και στις εφημερίδες.
Η μεγαλύτερη σ’ αντίκτυπο εκδήλωση της ΔΝΑ οργανώθηκε την 30η Νοεμβρίου 1940 στο ξενοδοχείο Great Northern Hotel της Νέας Υόρκης, με την ηθική συμπαράσταση ελληνοαμερικανών, αμερικανικών και αντιφασιστικών οργανώσεων, καθώς και την υλική και ηθική συμβολή των Κασίων εφοπλιστών Μανώλη Κουλουκουντή, Αντώνη Παπαδάκη και Νικολάου Μαυρή. Στην συνεστίαση προσήλθαν 600 Δωδεκανήσιοι, άλλοι ομογενείς και αρκετοί προσκεκλημένοι μεταξύ των οποίων βουλευτές, γερουσιαστές, καθηγητές πανεπιστημίων και άλλοι διανοούμενοι. Επίσης παραυρέθηκαν εκπρόσωποι Γαλλικών, Τσεχοσλοβακικών, Ιταλικών, Πολωνικών και άλλων αντιφασιστικών οργανώσεων.
Η Δωδεκανησιακή Νεολαία Αμερικής συνέβαλε αποφασιστικά στην ίδρυση του Εθνικού Δωδεκανησιακού Συμβουλίου Αμερικής, με το οποίο συνεργάστηκε στενά, ιδιαίτερα μέσω του δελτίου «Δωδεκανήσιος», και συντόνισε την δράση της με το ΕΔΣΑ μέχρι την απελευθέρωση και ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα. Επειδή η ΔΝΑ ιδρύθηκε με μοναδικό σκοπό, την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου και την ενσωμάτωσή της στην Ελλάδα, το λάβαρο της ήταν μαύρο που συμβόλιζε την σκλαβιά των νησιών. Έτσι, μετά την απελευθέρωση και την ενσωμάτωση, οι τότε διοικούντες έκριναν ότι έπρεπε να υποσταλεί το μαύρο λάβαρο και η οργάνωση με τους αγώνες και την δράση της, να περάσει στην ιστορία, η οποία –στο μέλλον- θα της απέδιδε τα εύσημα που της αναλογούσαν. Μαζί με τις Δωδεκανησιακές Νεολαίες Αθηνών και Αιγύπτου έμειναν γνωστές ως τα «Τρία Άλφα»: Αθηνών, Αιγύπτου, Αμερικής.
Αναδιοργάνωση
Το 1972, μετά την αναδιοργάνωση της Δωδεκανησιακής Ομοσπονδίας, “ξεφύτρωσε” και επανιδρύθηκε η Δωδεκανησιακή Νεολαία Αμερικής η οποία συνεργάζεται με την Ομοσπονδία και ασχολείται με πολιτιστικά και εθνικά θέματα και αποτελεί το φυτώριο των αυριανών στελεχών της Ομοσπονδίας και όλων των Δωδεκανησιακών συλλόγων.
In the struggle for the liberation of the Dodecanese – the “Dodecanese Youth of America”
By Manolis Cassotis
From 1918 when WWΙ ended and the Peace Conference began in France, the efforts of the Dodecanese of America for the liberation of the Dodecanese began, but from 1929 to 1934, due to the economic crisis that arose, the struggle for the Dodecanese in America was almost dead.
At the beginning of 1934, while everything was quiet, Manolis Athanasiadis, a student at Columbia University from Rhodes and later a professor at the same University, appeared in the journalistic field. With a series of articles in the “Atlantis” and the “National Herald” of New York, he managed to lay the foundations of a new organization that was determined to fight until the realization of the final goal. In a preliminary meeting, Manolis Athanasiadis, Nikolaos Manousis and Dimitris Strikis discussed the establishment of a Pan-Dodecanese organization and decided to call the Dodecanese leaders to a meeting on March 29.
Atlantis and National Herald
Two months before March 29, Atlantis published a series of articles by Athanasiadis that envisioned the merger of the Dodecanese organizations into an independent organization for the enlightenment of American public opinion on the Dodecanese question. In a previous collaboration, the directors of the National Herald, Dimitrios Callimachus, and Atlantis, Vladimir Konstantinidis, urged Athanasiadis to undertake a coordinated journalistic campaign for the establishment of a national Dodecanese organization for continuous enlightenment, as the Greek government was finding it difficult to do so for diplomatic reasons.
Because Callimachus was a fanatical “Venizelian” and Constantinidis a “Royalist”, Athanasiadis suggested a tripartite meeting, where Callimachus, magnanimous, accepted Constantinidis’ proposal that the campaign be conducted via Atlantis, because the Dodecanese were under the impression that only Venizelos was interested in the islands. Athanasiadis submitted an oral report of the conversation and plans to the Consul General of Greece, Nikolaos Tseperis. Following a relevant report to Ambassador Charalambos Simopoulos, Tseperis advised Athanasiadis, in the press campaign and in general at any other event, to avoid any reference to the Greek authorities for diplomatic reasons, but unofficially they had their support.
Press campaign
The first article published on February 16 referred to the history of the capture of the islands, General Amelio’s speech and his promises. It ended with the main purpose of rallying the Dodecanese organizations in a Confederation for the purpose of the campaign of systematic struggle and public enlightenment about the Dodecanese.
The second article, dated February 23, was of an emotional nature. All Dodecanese feel the same pain, have the same longing, the same thoughts about their enslaved homeland. He spoke about the danger of the imperialism of the Dodecanese and concluded: “… the dream will be extinguished, the hopes will be lost while we are inactive, while we are not willing to serve our purpose effectively and systematically with works”.
The third article, dated February 27, expressed the firm belief that only with strong organization could we act effectively on international public opinion. The fourth article, dated March 4, spoke of Italian propaganda and called for a national organization.
The last two articles, dated March 10 and 16, expressed the belief that the Dodecanese could create a powerful national organization that would lead the struggle for the liberation of the islands. The last article said: “if the brethren who live in the islands under the heavy yoke of slavery can defy threats and manifest their indignation, how can it be understood that we who live in a free country stand idle and allow it to be believed that the believes of our Greek soul refuse to sympathize and help our suffering brothers?” As Callimachus said: “Iron began to redden in the fire. In a little while it will be ready to be shaped. It needs its master, the blacksmith – the Dodecanese organization.’
First meeting
At the meeting on March 29, the following attended: Dimitris Polychroniadis (Nisyros), Dimitris Strikis (Nisyros), John Economidis (Nisyros), John Koritsidis (Nisyros), Nicholas Manousis (Kos), Nikitas Hatjinikitas (Kos), Michael Makris (Karpathos), Nick Kapetanakis (Karpathos), Nicholas Ioannidis (Rhodes), Manolis Athanasiadis (Rhodes), Sotiris Sotirakis (Kastelorizo), George Skylas and George Peridis. In addition to these, the following meetings were attended by: Athanasios Xynidis (Symi), brothers Nick and Dimitrius Panagiotou (Karpathos), Dimitris Pavlou (Rhodes), Evangelos Konstantinidis (Kos), Kostas Pasaris (Kastelorizo), George Kondemanolis (Nisyros), George Kazavis (Nisyros), Stathakos, Panagidis, Nicholas Diakandreas, Gergatsoulis (Karpathos) and Polychronis Papadakis (Karpathos).
At the meeting of April 17, the first Board of Directors of Dodecanese Youth was elected: Manolis Athanasiadis president, Michael Makris and Nikitas Hatjinikitas vice-presidents, Polychronis Papadakis treasurer, Dimitris Strikis secretary and members Nicholas Manousis, Dimitris Polychroniadis, Nicholas Ioannidis, George Skylas, John Koritsidis, George Kondemanolis, Nicholas Diakandreou and John Economidis. The Supreme Executive Committee consisted of Manolis Athanasiadis, Michael Makris and Nicholas Manousis.
According to the Statute: “The purpose of DYA is the liberating propaganda in favor of the Dodecanese, through the publication of a monthly Bulletin for the enlightenment of the American public, through publications in the Greek-speaking and American press or through any other means that the Administrative Committee wanted to approve.” This was followed by the election of the first Administrative Committee with the following composition: Nikitas Hatjinikitas, Manolis Athanasiadis, Dimitris Strikis, Athanasios Xynidis, Elias and Dimitris Polychroniadis with the latter as chairman. Besides the Dodecanese who lived in New York, other Dodecanese who lived in Reading, Ephrata, Lancaster, Weirton, Martins Ferry, Steubenville, Canonsburg and other cities of America cooperated with the Committee.
The “Dodecanese”
In October 1934, the “Dodecanese”, the monthly Bulletin of the DYA, appeared with the following greeting: “Descending the “Dodecanese” to the arena of the Dodecanese race, addresses a fraternal greeting to the everywhere fighters of the Dodecanese struggle. It hopes that will have by its side all the Dodecanese patriots in its efforts for the dawn of a better tomorrow in our unhappy homeland and supporters of all Pan-Hellenic people who believe that the Dodecanese was, is and must remain Greek”.
“Dodecanese” was published in Greek and English for a decade and kept an unwavering line and never diminished its fitting spirit. It exposed, criticized and stigmatized the fascist policy and continuously proclaimed the Greekness of the islands.
DYA expanded even more its action with Public relations and Lobbying. With pamphlets in English, letters, memoranda and personal contacts, it managed to create a pro Dodecanese current among the American public and especially in Congress. Pro Dodecanese American intellectuals and politicians published articles or made radio speeches supporting the indisputable Greekness of the islands and the need for their union with Greece.
The Rally
On February 3, 1935, DYA organized a massive rally in Palm Gardens, New York, with the cooperation of many Greek American, but also dozens of foreign anti-fascist organizations, as well as the participation of distinguished American intellectuals. The American press covered the rally and gave great publicity to the atrocities of the fascists in the Dodecanese. At the rally, attended by over 5,000 people, a resolution was adopted that emphasized the Greekness of the Dodecanese and put forward the demand for the liberation of the islands. A copy of the resolution was sent to Congress, the League of Nations, the leaders of America, England, France and Russia and the newspapers.
The most impactful DYA event was organized on November 30, 1940, at the Great Northern Hotel in New York, with the moral support of Greek-American, American and anti-fascist organizations, as well as the material and moral contribution of the Kasian shipowners Manolis Kouloukountis, Anthony Papadakis and Nicholas Mavris. The meeting was attended by 600 Dodecanese, other expatriates and several guests including congressmens, senators, university professors and other intellectuals. Representatives of French, Czechoslovak, Italian, Polish and other anti-fascist organizations also attended.
The Dodecanese Youth of America made a decisive contribution to the establishment of the National Dodecanese Council of America, with which it worked closely, especially through the bulletin “Dodecanese”, and coordinated its action with the NDCA until the liberation and integration of the Dodecanese in Greece. Because DYA was founded with a single purpose, the liberation of the Dodecanese and its integration into Greece, its banner was black, symbolizing the slavery of the islands. Thus, after the liberation and integration, the administrators at the time decided that the black flag should be lowered and the organization with its struggles and action, should go down in history, which – in the future – would give it the credit it deserved. Together with the Dodecanese Youth of Athens and Egypt, they became known as the “Three Alphas”: Athens, Egypt (spelled with in Greek), America.
Reorganization
In 1972, after the reorganization of the Dodecanese Federation, the Dodecanese Youth of America “sprouted” and was re-established, which cooperates with the Federation and deals with cultural and national issues and is the nursery of tomorrow’s executives of the Federation and of all the Dodecanese societies.
