ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Η κοινότητα του Τιμίου Σταυρού στο Γουάιτστοουν προ τριών περίπου μηνών ανέλαβε μια νέα οικονομική εκστρατεία με στόχο την αποπληρωμή του δανείου και την επαναλειτουργία του Ημερήσιου Ελληνικού Σχολείου, το οποίο, όπως έγραψαν οι «Αναμνήσεις» έκλεισε τον Ιούνιο του 2019.
Στο Νάρθηκα του περικαλλούς ναού έφτιαξαν «Το Δέντρο της Ζωής» όπως το αποκαλούν στο οποίο αναγράφονται τα ονόματα των δωρητών και των ευεργετών και μέχρι στιγμής κατάφεραν να συγκεντρώσουν το ποσό των $120.000. Πρόκειται για ένα ιστορικό γεγονός, λαμβάνοντας υπόψη την οικονομική δυσπραγία που προκάλεσε η πανδημία του κορωνοϊού και η οποία στέρεψε την κάνουλα των περισσοτέρων – αν όχι όλων – των μη κερδοσκοπικών οργανισμών.
«Το Δέντρο της Ζωής» εγκαινιάστηκε το μεσημέρι της Κυριακής, 21 Φεβρουαρίου 2021, αμέσως μετά την Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Αμερικής, κ. Ελπιδοφόρου και ενώπιον τω δωρητών και των ευεργετών της κοινότητας.
«Το Δέντρο της Ζωής» απαρτίζεται από «Χρυσά Φύλλα» τα οποία αφιερώνονται στους δωρητές χιλίων δολαρίων, από «Βελανίδια» για δωρητές των δύο χιλιάδων δολαρίων, από «Λίθους» για δωρητές τριών χιλιάδων δολαρίων και από «Μικρά Δέντρα» για δωρεές πέντε χιλιάδων δολαρίων.
Πρωταγωνιστικό ρόλο στο νέο εγχείρημα έπαιξε το κοινοτικό συμβούλιο επί προεδρίας Μιχάλη Σάσσου και συνεχίζεται στην προεδρία του Δημήτρη Αντωνάκη και με τις ευλογίες του ιερατικού προϊσταμένου, π. Γεωργίου Αναστασίου. Καταλυτικό ρόλο στην προσέλκυση νέων δωρητών έπαιξαν οι Τζοάννα Φίλιψ, η Μάρτζη Δημητρίου, η Νιόβη Φιλίππου και άλλα στελέχη του συμβουλίου και της Φιλοπτώχου Αδελφότητα με πρόεδρο την κ. Ειρήνη Μιχαλιού.
Ο ιερατικός προϊστάμενος της κοινότητας, π. Γεώργιος Αναστασίου κατά την διάρκεια της προσφωνήσεως επεσήμανε ότι τα εγκαίνια του «Δέντρου της Ζωής» έγιναν στην αρχή του Τριωδίου και σηματοδοτούν το ξεκίνημα μιας νέας εποχής και μιας καινούργιας πνευματικής αρχής.
Παράλληλα τόνισε ότι ξεκινούμε μια νέα πορεία ως προς την εκπαίδευση με την επαναλειτουργία του σχολείου.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, κ. Ελπιδοφόρος τόσο κατά την διάρκεια του κηρύγματος, όσοι και κατά την διάρκεια της χειροθεσίας Αναγνωστών αναφέρθηκε επανειλημμένα στην παρουσία των παιδιών και των μαθητών στην λειτουργία και αυτών που υπηρετούν στο ιερό και εστίασε την προσοχή του στα ουσιαστικά ζητήματα που σχετίζονται με το μέλλον των ελληνορθοδόξων κοινοτήτων και κατ’ επέκταση της ομογένειας.
Είναι η πρώτη φορά που ο Αρχιεπίσκοπος θέτει με έμφαση το δάκτυλον στον τύπον των ήλων σε πέντε μείζονα ζητήματα τα οποία σχετίζονται με την επιβίωση και το μέλλον της Εκκλησίας της Αμερικής.
Το πρώτο σχετίζεται με το άνοιγμα Ελληνικών Σχολείων, ακολουθώντας τις διδαχές του Εθνομάρτυρα και Ισαποστόλου του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.
Το δεύτερο σχετίζεται με την ευθύνη των ιερέων για την πορεία των κοινοτήτων και των σχολείων καθώς κατέστησε τον ιερατικό προϊστάμενο της κοινότητας, π. Γεώργιο Αναστασίου υπεύθυνο για την επαναλειτουργία των σχολείων.
Το τρίτο σχετίζεται με την μεταλαμπάδευση της πολιτιστικής και θρησκευτικής μας κληρονομιάς και των πανανθρώπινων αξιών που το έθνος μας προσέφερε στην ανθρωπότητα.
Το τέταρτο σχετίζεται με την αξιοποίηση του οβολού των ομογενών στην Εκκλησία.
Το πέμπτο – εξίσου σημαντικό – σχετίζεται με τον προσανατολισμό των καλύτερων και πιο ικανών παιδιών προς την ιεροσύνη.
Μετά την Θεία Λειτουργία η κοινότητα παρέθεσε γεύμα προς τιμή του Αρχιεπισκόπου. Αμέσως μετά ακολούθησε η ξενάγηση του Αρχιεπισκόπου στις εγκαταστάσεις του σχολικού συγκροτήματος που ανεγέρθηκε με την δωρεά του ζεύγους Ευσταθίου και Σταματικής Βαλιώτη και άλλων μελών και στελεχών της κοινότητας, η οποία επίσκεψη κατά κάποιον τρόπο επισφράγισε την προσπάθεια και έθεσε προ των ευθυνών τους ηγέτες της κοινότητας.
Η διευθύντρια του Ελληνικού Απογευματινού Σχολείου Χριστίνα Μακρίδου ενημέρωσε τον Αρχιεπίσκοπο για τα τεχνικά και γραφειοκρατικά ζητήματα που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν ούτως ώστε το νέο ξεκίνημα να είναι αντάξιο των προσδοκιών και των ανεξάντλητων δυνατοτήτων της μεγαλωνύμου κοινότητας του Τιμίου Σταυρού.
Ομιλία Ελπιδοφόρου
Παραθέτουμε το πλήρες (απομαγνητοφωνημένο) κείμενο της από καρδιάς ομιλίας του Αρχιεπισκόπου Αμερικής, κ. Ελπιδοφόρου, καθώς αποτελεί αφετηρία για την υλοποίηση των οραμάτων του για την παιδεία και την επιστροφή στην ελληνικότητα της πνευματικής και λειτουργικής ζωής της μεγαλύτερης επαρχίας του Οικουμενικού Θρόνου, του προπύργιου του Ελληνισμού της Αμερικής.
Όταν έρχομαι στο Γουάιτστόουν μου ανοίγει η καρδιά. Έχετε φτιάξει μια τόσο ωραία εκκλησία, ένα τόσο ωραίο σχολείο και βλέπω μέσα στο εκκλησίασμα παιδιά, νέες οικογένειες. Βλέπω όλες τις γενιές. Βλέπω μια κοινότητα με μέλλον, με δυναμισμό, με προοπτική. Ο π. Γεώργιος είναι αρκετά ευφυής με πρόλαβε σε αυτά που θα έλεγα για την προτεραιότητα και την αγωνία μου για το Σχολείο.
Καλή η εκκλησία, ωραίο το τέμπλο, το πολυέλαιο, τα πάντα, ο ναός, αλλά ξέρετε πώς σώθηκε το έθνος μας στα πεντακόσια χρόνια της σκλαβιάς; Σώθηκε με τα γράμματα. Όταν σκοτείνιασε ο ουρανός κι άρχισαν οι Έλληνες να χάνουν την πίστη τους, αλλαξοπιστούσαν και γίνονταν μουσουλμάνοι βγήκε ο Κοσμάς ο Αιτωλός από το κελί του στο Άγιον Όρος και έγινε στρατιώτης και γύρισε χωριό – χωριό. Εκκλησίες έχτιζε; Όχι: Σχολεία έχτιζε γιατί εκεί που δεν υπάρχει σχολείο η εκκλησία μια μέρα θα πιάσει αράχνες, δεν θα έχει μέλλον.
Γι’ αυτό σας θαυμάζω. Δεν κάνατε μόνο εκκλησία, κάνατε και σχολείο. Επειδή το κάνατε και δείξατε την δύναμή σας και την προοπτική σας τώρα από εσάς περιμένουμε αυτό που έκλεισε πριν λίγο καιρό να το διορθώσουμε. Ήταν λάθος. Κλείνοντας το σχολείο κλείσατε την πόρτα στο μέλλον. Ανοίξτε αυτή την πόρτα.
Αυτή η εκκλησία πρέπει να ζήσει. Αυτή η περιοχή έχει τις πιο δυναμικές, τι πιο αναπτυσσόμενες, τις πιο νέες οικογένειες με μικρά παιδιά. Χρειάζεται σχολείο. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν τα δικά μας γράμματα.
Τα δικά μας γράμματα δεν είναι εμπόδιο για την πρόοδο του παιδιού. Η ελληνική σκέψη και ο ελληνικός πολιτισμός δεν είναι εμπόδιο για κάποιον να πάει μπροστά. Είναι το μεγαλύτερο εφόδιο, είναι η μεγαλύτερη δύναμη για να πας μπροστά σ΄ αυτή την υπέροχη χώρα που ήρθαμε όλοι για να ζήσουμε και να πραγματοποιήσουμε το αμερικανικό όνειρο.
Για να πραγματοποιήσεις το αμερικανικό όνειρο πρέπει να έχεις εφόδια στην πλάτη σου, πρέπει να έχεις κάτι να συνεισφέρεις. Τι έχεις να προσφέρεις εσύ στην αμερικανική κοινωνία όταν όλα τα έχεις ξεφορτωθεί, τα έχεις παρατήσει.
Εμείς κουβαλάμε έναν πολιτισμό πολύ μεγάλο. Τέχνη, φιλοσοφία, επιστήμη, μουσική, αθλητισμό. Τι είναι αυτό που δεν έχει ο ελληνικός πολιτισμός; Τι είναι αυτό που δεν μεγαλούργησε η δική μας γενιά, τι είναι αυτό που δεν έχει το γένος μας για να προσφέρουμε.
Ελάτε μαζί και αν δεν έχουμε γεμάτα τα σακιά μας να τα γεμίσουμε. Θα τα γεμίσουμε στα σχολεία και στις εκκλησίας μας και τότε θα γίνουμε καλύτεροι Αμερικανοί.
Είμαστε οι Ελληνοαμερικανοί δακτυλοδειχτούμενοι, το καμάρι της Αμερικής γιατί κρατάμε την ταυτότητά μας. Άνθρωποι χωρίς ταυτότητα και χωρίς πολιτισμό επάνω είναι θέμα χρόνου πότε θα χαθούν και κανείς δεν θα δίνει σημασία.
Ελάτε ανοίξτε το σχολείο και δώστε στα παιδιά μας τον μεγάλο θησαυρό που κουβάλησαν μαζί τους οι πατέρες μας όταν ήρθαν στην Αμερική για να πραγματοποιήσουν το όνειρο το αμερικανικό.
Δεν ήρθαν στην Αμερική ως φτωχοί συγγενείς. Ήρθαν με το καμάρι τους, με τον πολιτισμό τους, με την γλώσσα τους, με την πίστη στον Θεό, με την Ορθοδοξία.
Ήρθαν με την πίστη στην οικογένεια, με την πίστη στις αξίες τις πανανθρώπινες, τις οποίες πρώτος ο ελληνικός πολιτισμός τις προσέφερε στην ανθρωπότητα και πάνω σ’ αυτές τις αξίες, της δημοκρατίας, της θρησκευτικής ελευθερίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών χτίστηκε αυτή η μεγάλη και σπουδαία Δημοκρατία στην οποία όλοι εμείς έχουμε την τύχη να είμαστε πολίτες.
Είμαστε υπερήφανοι Αμερικανοί πολίτες. Είμαστε υπερήφανοι Ελληνοαμερικανοί πολίτες. Ανοίξτε το σχολείο και δώστε σ΄ αυτή την εκκλησία την υπέροχη και σ΄ αυτή την δυναμική κοινότητα εδώ στο Γουάιτστόουν μέλλον, μέλλον δυνατό.
Αυτά ήθελα να πω π. Γεώργιε και σε καθιστώ υπεύθυνο. Έτσι είναι. Δεν είναι μόνο για τα καλά ο παπάς, είναι και για τα δύσκολα.
Όπως ξέρετε ο αρχηγός και ο ηγέτης της ομογένειάς μας είναι ο παπάς της κοινότητας, ο παπάς της ενορίας, δεν είναι ο Αρχιεπίσκοπος. Από τότε ήρθα την πρώτη φορά, πέρασαν έξι ή οκτώ μήνες; Ο παπάς είναι αυτός που κρατάει ενωμένη την κοινότητα.
Γι αυτό σε καθιστώ υπεύθυνε π. Γεώργιε. Και το πρώτο αυτί που θα τραβήξω αν κάτι πάει στραβά θα είναι το δικό σου. Όπως και η πρώτη τιμή που θα αποδοθεί όταν θα πάνε όλα καλά σε εσένα θα αποδοθεί. Έτσι γίνεται.
Χάρηκα πάρα πολύ που μου έφερες αυτά τα καταπληκτικά παιδιά, που είναι το μέλλον μας. Θέλω από εσάς τα καλύτερα παιδιά να τα μιλάτε για την ιεροσύνη, γιατί αυτή είναι η ηγεσία της ομογένειάς μας, αυτή μας κρατάει. Άμα χάνουμε τους καλούς παπάδες από τις κοινότητες , τις να τις κάνω εγώ τις μεγάλες αίθουσες, τα κτίρια. Όλα σε κάποια στιγμή θα τελειώσουν και θα λαλήσουν κουκουβάγιες και αράχνες μέσα σ’ αυτά τα κτίρια.
Ο παπάς πρέπει να είναι ο πιο έξυπνος, ο πιο καλός, ο πιο ικανός, ο πιο πιστός. Όχι μόνο κοσμικές αρετές να έχει αλλά και πνευματικές.
Γι αυτό, π. Γεώργιε όλα τα χαρίσματα που σου έδωσε ο Θεός να τα βάλεις στην υπηρεσία της Εκκλησίας, και μόνο της Εκκλησίας και του λαού αυτού που βλέπεις όταν κάθεται στην Εκκλησία σε σένα κοιτάει και από εσένα περιμένει. Και από εμένα περιμένει. Είναι μεγάλη η ευθύνη ημών των κληρικών απέναντι αυτού του υπέροχου λαού.
Είναι ένας λαός, π. Γεώργιε, ο οποίος ό,τι κατάφερε το κατάφερε με κόπο. Δεν του χαρίστηκε τίποτε. Θυσίασε χρόνο. Έχασε τον χρόνο για να μεγαλώσει τα παιδιά του. Έχασε τον χρόνο να κοιτάξει την υγεία του. Έχασε χρόνο για να ζήσει καλά σας άνθρωπος, διότι ήθελε να φτιάξει, να φτιάξει την οικογένεια και να εξασφαλίσει τα παιδιά. Να φτιάξει την εκκλησία με αυτόν τον κόπο.
Και γι αυτό τα χρήματα αυτά που μας δίνετε πρέπει να τα σεβόμαστε. Είναι χρήματα ιερά που κερδήθηκαν με πολύ κόπο και θυσία από ανθρώπους που κουράστηκαν στην ζωή τους για να τα αποκτήσουν. Και όταν τα δίνουν στην Εκκλησία τα δίνουν με την ελπίδα ότι όχι μόνο θα τα σεβαστούμε, αλλά και θα χρησιμοποιηθούν για τον σκοπό με τον οποίο δόθηκαν.
Μην νομίζετε ότι δεν έχω την συναίσθηση αυτού του βάρους που μου φορτώνετε κάθε φορά που ανοίγετε την καρδιά σας και δίνετε στην Εκκλησία.
Πολλές φορές δεν με αφήνει αυτό το βάρος, αυτή η ευθύνη να κοιμηθώ και τα βράδια, διότι λέω, Χριστέ μου, αυτοί οι άνθρωποι περιμένουν κάτι γιατί με κόπο τα κατέθεσαν αυτά τα χρήματα. Δεν είναι ιερά επειδή τα δώσατε στην Εκκλησία. Είναι ιερά γιατί κερδήθηκαν με αίμα και ιδρώτα.
Και σας ευχαριστώ πάρα πολύ αδελφοί Χριστιανοί που καταφέρατε και φτιάξατε μια τόσο ωραία εκκλησία και σας συγχαίρω που φτιάξατε αυτό το σχολείο, το οποίο μετά θα επισκεφθώ.
Σας συγχαίρω που έχετε νεολαία και στην διοίκηση της κοινότητας και παιδιά στο ιερό και καταπληκτικούς ψάλτες. Τι άλλο θέλετε;: Δοξάστε τον Θεό γιατί τα έχετε όλα.
Δώστε λοιπόν μια ώθηση μεγάλη, μια ελπίδα για το μέλλον και ξανά ανοίξτε το σχολείο. Γίνετε δυνατό σχολείο, μια δυνατή κοινότητα με ένα υπέροχο μέλλον.
Σας εύχομαι καλό Τριώδιο, καλή περίοδο μέχρι να αρχίσει η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή και ελπίζω να βρεθώ και πάλι σύντομα κοντά σας.
