Ο Δήμος Σκούφαλος, την Πέμπτη, 24 Μαϊου 2018 άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 71 ετών, βυθίζοντας σε πένθος την οικογένειά του, τους συγγενείς και φίλους.
Η σορός το πρωί του Σαββάτου, 2 Ιουνίου 2018 από τις 10.00 έως τις 11.00 π.μ. θα εκτεθεί για προσκύνημα στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδας στην διεύθυνση1200 Robert E. Lee Blvd. New Orleans, LA, US, 70122
Αμέσως μετά θα ψαλεί η νεκρώσιμη ακολουθία και ο ενταφιασμός του στο Κοιμητήριο «St Louis Cemetery #3» στην διεύθυνση 3421 Esplanade Ave. New Orleans, LA, 70119
Η οικογένεια καλεί τους συγγενείς και φίλους όπως αντί ανθέων προσφέρουν δωρεά στην μνήμη του στο «St. Jude Children’s Research Hospital».
Ο Δήμος Σκούφαλος του Κωνσταντίνου και της Σοφίας γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου 1947 στον Βροντάδο της Χίου.
Ο Ηλίας Νεοφυτίδης μιλώντας στις «Αναμνήσεις» τόνισε: «Η 24 Μαΐου 2018 ήταν μαύρη μέρα για την οικογένειά μας και την ομογένεια της Νέας Ορλεάνης, διότι ο πολυαγαπημένος μας εξάδελφος Δήμος Σκούφαλος, ο οποίος ήξερε όσο ελάχιστοι να δίνουν και να κερδίζουν τις μάχες της ζωής του, έχασε την τελευταία μάχη.
Ο εκλιπών ονειρευόταν την Αμερική και τελικά η μητέρα του έπεισε τον αδελφό της Ελευθέριο Πίττα να την προσκαλέσει στην Αμερική. Μετά αυτή κατάφερε να προσκαλέσει τον γιο της να έρθει νόμιμα στην Αμερική στις αρχές του 70.
Ο Δήμος δούλευε στην Νέα Υόρκη μερικά χρόνια. Του προσφέρθηκε δουλειά στην Φιλαδέλφεια σε εταιρεία τροφοδοσίας των καραβιών με σεντόνια, ρούχα και άλλα ήδη και έτσι μετακόμισε στην Φιλαδέλφεια και είχε κάθε μέρα επαφή με ναυτικούς από Χίο και Ελλάδα.
Το διάστημα εκείνο γνώρισε έναν μεγάλο επιχειρηματία που έκανε αυτή τη δουλειά σε πολύ μεγαλύτερο επίπεδο και του πρόσφερε εργασία. Έτσι μετακόμισε στην Νέα Ορλεάνη με την μητέρα του.
Μετά από μερικά χρόνια άνοιξε δική του εταιρεία και είχε μεγαλύτερες δυνατότητες να έρχεται σε επαφή με τους ναυτικούς της Χίου. Θυμάμαι εκείνα τα χρόνια που δεν υπήρχε το ίντερνετ ο Δήμος πάντοτε εξυπηρετούσε τις ανάγκες των ναυτικών.
Μου τηλεφωνούσε στην Νέα Υόρκη να του στείλω είδη γάμου, βάπτισης, ειδικές κολόνιες που τα έβρισκες μόνον στην Νέα Υόρκη και του τα έστελνα για να τα είχε όταν το καράβι ελλιμενιζόταν στη Νέα Ορλεάνη ή στο Χιούστον. Όλοι οι ξενιτεμένοι ναυτικοί τον θεωρούσαν τον άνθρωπό τους εδώ.
Πολλές φορές μιλώντας με τους Ναυτικούς Ακολούθους της περιοχής μας και η ιδιαίτερα με τον π. Δημήτριο της Εκκλησίας μας που η δουλειά του είναι στα λιμάνια να ελέγχει τα καράβια μου έλεγε: «Ο Δήμος είναι ο πιο αγαπητός από όλους τους ναυτικούς που περνάνε από εδώ. Ποτέ δεν είπε σε κανέναν ότι δεν μπορούσε να τον βοηθήσει».
Ο Δήμος παντρεύτηκε την Μέντι με καταγωγή από την Νικαράγουα. Η Μέντι είχε την μητέρα της και ο Δήμος την δική του και έτσι αγοράσαν ένα σπίτι να μένουν όλοι μαζί. Οι δύο συμπεθέρες ήταν οι πιο αγαπημένες που γνώρισα σε όλη μου την ζωή. Ρωτούσα την θεία μας πως συνεννοείστε και μου έλεγε: «Πολύ καλά. Εγώ της μιλάω Ελληνικά και εκείνη Ισπανικά και κανένα πρόβλημα…»
Ο Δήμος αγαπούσε την Χίο τόσο πολύ που πολλές φορές αναρωτιόμουν πως δεν διέμενε έξι μήνες στην Χίο και έξι μήνες Αμερική.
Ήταν λάτρης της φύσης και του περιβάλλοντος. Αγαπούσε τα παιδιά και γινόταν άλλος άνθρωπος όταν έπαιζε με τα παιδιά και σεβόταν μεγάλους και μικρούς. Προτεραιότητα της ζωής του ήταν η οικογένεια και δεν εννοώ αυτόν και τη γυναίκα του αλλά όλο το συγγενολόι εδώ και στην Ελλάδα.
Πάντοτε γελαστός και χαρούμενος. Τηλεφωνούσε στη Μαρκέλλα μερικές φορές την εβδομάδα και όταν δεν την έβρισκε με έπαιρνε τηλέφωνο και χαριτολογώντας μου έλεγε: «Βρε, πήρα την Χιώτισσα και δεν απαντά. Είναι καλά; Πού βρίσκεται; Τι της έκανες;»
Την Μαρκέλλα την αγαπούσε και δεν ησύχαζε αν δεν της μιλούσε. Την πείραζε και την έκανε να χαμογελάει ακόμη και αν ήταν στεναχωρημένη για κάτι.
Ο θάνατός του έχει προκαλέσει θλίψη και συγκίνηση σε όλους όσους είχαν την τύχη και το προνόμιο να τον γνωρίσουν.
Ερωτηθείς πότε γνώρισε τον ξάδελφο της συζύγου του ο κ. Νεοφυτίδης επεσήμανε: «Το 1971 πήγαμε πρώτη φορά οικογενειακώς στην Χίο και γνωρίσαμε μερικούς συγγενείς της Μαρκέλλας. Η επίσκεψη αυτή έχει χαραχτεί στην μνήμη μας.
Η αγάπη και η φιλοξενία ήταν απερίγραπτη από όλο το συγγενολόι και η χαρά τους που γνώρισαν την κόρη και τον Πόντιο του πεθερού μου Γεώργιο Πίττα με τα δύο εγγόνια του.
«Τότε γνώρισα και τον Δήμο Σκούφαλο και δεθήκαμε. Ο Δήμος ποτές δεν με αποκάλεσε με το όνομα που με βάφτισαν αλλά πάντα με το όνομα του γένους μου, πάντα με αποκαλούσε «Πόντιε» αυτός γνώριζε το πάθος μου για την καταγωγή μου», κατέληξε ο κ. Νεοφυτίδης.
Η ευθύνη της διοργάνωσης της κηδείας έχει ανατεθεί στο Γραφείο Τελετών «Mothe Funeral Home»
