Συνέντευξη στη Ροδούλα Λουλουδάκη
Τι ωραία παιδιά, τι ωραίοι άνθρωποι είναι αυτοί και πώς κάνουν όνειρα και τα εκπληρώνουν και παλεύουν μόνοι εντελώς και κερδίζουν όπως η Δανάη Μαντά, από τ’ Αφάντου που πήρε τη μία και μοναδική υποτροφία που έδινε το πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια…
Και καλωδιώνει ανθρώπους για να καταλήξει σε συμπεράσματα, αυτή τη στιγμή, για το στρες και τον ύπνο, και τα καταφέρνει και μπαίνει σε χρηματοδοτούμενα προγράμματα για τη «Γνωστική και Συμπεριφορική Ψυχολογία» που σπουδάζει στην Αμερική.
Ένα κορίτσι φωτεινό, όλο ορμή και πάθος που σε κάνει να σκέφτεσαι ότι ο τολμών νικά, κι ο άνθρωπος γεννιέται.
Από το Μουσικό Σχολείο οι βάσεις, να τα λέμε κι αυτά αφού τα τονίζει κι η ίδια, για να ξεχυθείς στον κόσμο και να τον κερδίσεις!
Έφυγα χαμογελώντας από την κουβέντα αυτή για το ταλέντο της Δανάης να τα κάνει να φαίνονται όλα εύκολα, ενώ δεν είναι.
«Τελείωσα το 3o Δημοτικό Σχολείο στ’ Αφάντου και Γυμνάσιο-Λύκειο φοίτησα στο Mουσικό Σχολείο, μου λέει. Έπαιζα λύρα, πιάνο, κιθάρα, ήμουν στη χορωδία, τα φωνητικά, αλλά και στη βυζαντινή μουσική. Μ’ άρεσε πάρα πολύ. Καλοί καθηγητές, που σε στηρίζουν, και πολλές δραστηριότητες! Στις πανελλαδικές, δήλωσα το πανεπιστήμιο Κύπρου για Ψυχολογία και το 2020 ήμουν στο 5% των φοιτητών που εισήχθησαν.
Πολλή ζέστη στη Λευκωσία, πάρα πολύ καλές εγκαταστάσεις σ’ αυτό το δημόσιο πανεπιστήμιο. Μου άρεσε, αλλά ήταν πολύ θεωρητικά όλα, κι εγώ ήθελα να κάνω κάτι πιο πρακτικό. Να μη διαβάζω μόνο, αλλά και να κάνω. Έψαξα για υποτροφίες και είδα ότι το πανεπιστήμιο Washington & Lee university που βρίσκεται στο Lexington της Virginia, προσέφερε μία υποτροφία το χρόνο για ένα μαθητή απ’ όλο τον κόσμο, στο όνομα ενός καθηγητή που σήμερα πια έχει πεθάνει».
Και πήρες αυτή τη μία υποτροφία εσύ Δανάη, ξεχωρίζοντας απ’ όλους τους ενδιαφερόμενους στον κόσμο, που έκαναν αίτηση! Πολλά μπράβο!
Ναι, αυτό έγινε. Το πολύ σημαντικό μ’ αυτό το πανεπιστήμιο είναι ότι κάνεις πολλά μαθήματα για να έχεις ολιστική άποψη. Εγώ κάνω και έρευνα. Το πτυχίο μου λέγεται «Γνωστική και Συμπεριφορική επιστήμη». Μπορείς να συνεχίσεις και ιατρική μετά απ’ αυτό. Εμένα με ενδιαφέρει το κομμάτι της έρευνας.
Τι έρευνες κάνετε δηλαδή;
Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο 3ο έτος και είμαι σ’ ένα εργαστήριο που ασχολούμαστε με το στρες και τον ύπνο. Κάνουμε ερωτήσεις, καλωδιώνουμε, τους παρατηρούμε, αναλύουμε. Εγώ αυτή τη στιγμή κάνω κι άλλη έρευνα για το «πώς επηρεάζει το στρες τον ύπνο».
Επηρεάζει λοιπόν το στρες τον ύπνο;
Δεν επηρεάζει! Αυτό που βλέπουμε στην πραγματικότητα είναι ότι δεν επηρεάζει ή βοηθάει κιόλας για να κοιμηθείς. Είναι περίεργο. Δεν έχουμε τελειώσει ακόμα, είμαστε στη μέση, αλλά αυτό που βλέπουμε σίγουρα είναι ότι οι άνθρωποι που είναι πολύ στρεσαρισμένοι, κοιμούνται περισσότερο. Και βέβαια πρέπει να δούμε τι κοιτάξαμε εμείς που κάνουμε την έρευνα: το στρες της καθημερινότητας, το στρες της στιγμής; Συνεχίζουμε το επόμενο εξάμηνο, μ’ αυτό. Επίσης συνεργάζομαι με μία καθηγήτρια από τον Καναδά η οποία είναι στο πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ, βέβαια μιλάει Γαλλικά που μιλάω κι εγώ Γαλλικά, αλλά ευτυχώς μιλάει και Αγγλικά και ασχολείται με τη μητρική κατάθλιψη και την επιλόχεια κατάθλιψη και το πώς επηρεάζει τα παιδιά όταν μεγαλώσουν.
Η μητρική κατάθλιψη επηρεάζει τα παιδιά;
Επηρεάζει τα αγόρια κυρίως. Τη συναισθηματική σταθερότητά τους. Τώρα θα δούμε κι αν η πατρική κατάθλιψη επηρεάζει εμάς τα κορίτσια. Θα δείξει.
Ποιες γλώσσες μιλάς;
Ξέρω Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά. Έχω δουλέψει και σ’ ένα τουριστικό κατάστημα κάποια εποχή εδώ στη Ρόδο και ξέρω και κάποια βασικά από άλλες γλώσσες, αλλά τίποτα παραπάνω. Θέλω να μάθω και Αραβικά, αλλά θα δείξει.
Δεν σε τρόμαξε η Αμερική; Πώς την έβαλες έτσι στόχο και την πέτυχες;
Και δεν είχα φύγει εκτός Ευρώπης, ποτέ. Όταν είδα τις αιτήσεις δεν σκέφτηκα τίποτα έχω να σας πω. Ούτε «πω, πω, πού θα είμαι, πού θα πάω…». Δεν σκέφτηκα τίποτα! Λέω, «Αμερική, έφυγα…»! Οι γονείς μου δεν το πίστευαν καθόλου ότι θα πάρω την υποτροφία. Λένε «εντάξει, κάν’το…». Και η μαμά μου όταν της τηλεφώνησα δεν το πίστευε, λέει «μας κοροϊδεύουν…»! Είχα καλούς βαθμούς πάντα, αλλά δεν καθόμουνα να διαβάσω με τις ώρες. Πάντα έκανα πράγματα όμως. Ασχολιόμουν με το 15μελες, πώς θα βοηθήσουμε τους πρόσφυγες, να πάμε στο κυνοκομείο… Πώς θα κάνουμε πράγματα, πώς θα γίνει κάτι.
Το Washington & Lee University της Virginia
Η Αμερική δεν με τρόμαζε πριν πάω. Όταν πήγα λέω «πού είμαι…»…Μου πήρε μία εβδομάδα να συνειδητοποιήσω ότι είμαι εκεί, στη Βιρτζίνια. Όταν πήρα την υποτροφία απλά έπρεπε να τη δεχτώ. Οι γονείς μου είχαν τρομάξει λίγο οπότε έπρεπε να τους πείσω και τους είπα «δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάω, απλά σας το λέω…». Μετά είχα πολλή στήριξη από αυτούς που με διάλεξαν για να πάρω την υποτροφία, τους ανθρώπους του πανεπιστημίου δηλαδή. «Θα έρθεις εκεί, θα σε πάρουμε από το αεροδρόμιο, θα σε βάλουμε να μείνεις…».
Το σοκ που έπαθα ήταν όταν είδα ότι το πανεπιστήμιό μου είναι από τα πιο πλούσια της Αμερικής. Ας πούμε, άνθρωποι που έχουν χρήματα για να πάνε στο Χάρβαρντ, πληρώνουν τα ίδια χρήματα για να πάνε στο πανεπιστήμιό μου, κι αυτό γιατί δίνει πολλές ευκαιρίες και χρηματοδότηση για έρευνα ενώ είναι και πλουσιοπάροχα όλα εκεί μέσα. Και είναι μικρό πανεπιστήμιο έχει 5-6.000 φοιτητές.
Δηλαδή το «ο τολμών νικά», βρήκε την εφαρμογή του σ’ εσένα!
Πιστεύω πως ναι. Ωστόσο είχα ένα Bach round λόγω του Μουσικού Σχολείου στο οποίο είχα φοιτήσει. Ήξερα μουσική, είχαμε κερδίσει και κάποιους διαγωνισμούς, είχα γράψει και μία ιστορία, είχα κάνει κι ένα τραγούδι για την ΕΥΘΥΤΑ… Δεν σταματούσα ποτέ. Μ’ αρέσει να γίνεται κάτι.
Λένε ότι αν πας στην Αμερική, δύσκολα επιστρέφεις. Τι είναι αυτό που κρατάει ένα νέο άνθρωπο εκεί;
Οι ευκαιρίες. Οι ευκαιρίες δεν έχουν καμία σχέση με οπουδήποτε αλλού. Αλλά για να μείνεις στην Αμερική πρέπει να εργάζεσαι πολύ, δεν σταματάνε, δεν έχει «δεν πάω στο μάθημα…»… Στο πανεπιστήμιό μου είμαστε μόνο 10 άτομα στην τάξη και τους καθηγητές μας τους ξέρουμε με το μικρό τους όνομα και πάμε στο σπίτι τους και τρώμε. Δεν μαθαίνεις μόνο από τα τεστ, κάνεις συζητήσεις μαζί τους, μιλάς. Κι όσο για τις ευκαιρίες, για παράδειγμα εγώ από τον Σεπτέμβρη θα είμαι στη θάλασσα για μήνες, θα κάνω μαθήματα εν πλω. Έκανα αίτηση σ’ ένα άλλο πρόγραμμα γιατί είπα ότι θέλω να συνεχίσω να παίρνω τις εμπειρίες μου. Θέλω να κάνω έρευνες που να αφορούν διάφορες χώρες και το πώς να βοηθήσουμε. Προβλήματα σίτισης, τα πάντα.
Θα είμαι εν πλω από τον Σεπτέμβριο μέχρι το Δεκέμβρη, θα ξεκινήσουμε από Άμστερνταμ και θα καταλήξουμε Τόκυο. Δωρεάν όλα. Έχω ενταχθεί στο πρόγραμμα. Επιπλέον το Μάιο θα είμαι στην Ιρλανδία για ένα μήνα, μ’ ένα πρόγραμμα από το πανεπιστήμιο να δούμε τα ζητήματα που αφορούν την Ιρλανδία, την κουλτούρα, το φαγητό, τι χρειάζεται…
Το μυστικό είναι να μη σταματάς;
Τώρα είμαι Αμερική και εκμεταλλεύομαι τα πάντα. Εφόσον είναι όλα δωρεάν, είναι χρηματοδοτούμενα. Οι γονείς μου χάλασαν πιο πολλά λεφτά για την Κύπρο απ’ ότι χάλασαν για την Αμερική. Δουλεύω κιόλας στο πανεπιστήμιο, είμαι μέντορας των νεοεισερχόμενων.
Σε ποιον έμοιασες;
Η μαμά μου είναι έτσι, δεν σταματάει ποτέ και είναι η καλύτερη σε ό,τι καταπιάνεται και είναι πολλά αυτά. Κι ο μπαμπάς μου επίσης, και δεν σταματούσαν να με σπρώχνουνε.
Επόμενος στόχος;
Είναι τέσσερα χρόνια σπουδών το πανεπιστήμιό μου, είμαι στον τρίτο και έχω τον επόμενο χρόνο για να σκεφτώ αν θέλω να κάνω μεταπτυχιακό όπως μου λέει η καθηγήτρια με την οποία συνεργάζομαι στο πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ. Μιλάω και με μία ιδιωτική εταιρεία η οποία κάνει έρευνα, χρηματοδοτούμενη από το κράτος και αφορά μεγαλύτερα θέματα όπως είναι η πείνα ή η εφηβική εγκυμοσύνη. Πάντα θέλω κάτι να κάνω, κι όχι απλά να είμαι καθηγήτρια.
Για τη Ρόδο, τι λες;
Η Ρόδος είναι το νησί μου και θέλω να έρχομαι. Γι αυτό προσπαθώ να κάνω κι ένα πρότζεκτ για το καλοκαίρι εδώ!
Θα φύγει στις 5 Ιανουαρίου. Ήρθε για διακοπές μετά από ένα χρόνο που είχε να έρθει και δεν σταματάει, κάνει αιτήσεις, μιλάει με κόσμο…
Πηγή: https://www.rodiaki.gr/
