Γράφει η Ευαγγελία Αλιβιζάτου
Πλούτος – ένα σύνολο αγαθών που παρέχεται με αφθονία στον άνθρωπο για την κάλυψη των αναγκών του. Πρωταρχικός μοχλός στα χέρια των ανθρώπων, με σημαντικό ρόλο στην ιστορία του πολιτισμού. Δυστυχώς ο πλούτος διαμορφώνει χαρακτήρες, επηρεάζοντας τις ανθρώπινες σχέσεις.
Μετάφραση της λέξης ”Πλούτος” = χρήμα, μία τεράστια δύναμη με μεγάλες προεκτάσεις. Αντιμετωπίζουμε αυτήν την λέξη ανάλογα με την χρήση των χρημάτων και την πρόθεση του ανθρώπου. Όταν γίνεται αυτοσκοπός και θεοποιείται από τον άνθρωπο, επιδρά καταλυτικά. Αλλοιώνει την συνείδηση και τον χαρακτήρα του. Χάνει την ανθρωπιά, την αξιοπρέπειά του και φυσικά τον αυτοέλεγχο της ζωής του. Μιας ζωής η οποία γίνεται ακόμα πιο αγχωτική, παρά την ηρεμία και την ισορροπία που θα έπρεπε να του έχει προσφέρει.
Οι φιλοδοξίες δεν έχουν μέτρο. Πολλές φορές ο άνθρωπος φτάνει στα άκρα, ακόμα και στο έγκλημα. Ξεχνά ότι τα υλικά αγαθά αποτελούν το μέσο για να ζει όμορφα, απλά. Αντίθετα, οδεύει στις πολύ «φθηνές» απολαύσεις ώστε να ικανοποιεί τα ένστικτά του. Χαμηλώνει το επίπεδο και το νόημα της ζωής. Ο πλούσιος γίνεται δέσμιος της ευδαιμονίας των απολαύσεων, ώσπου να μην τον αναγνωρίζεις.
Ανορθόδοξη χρήση του πλούτου είναι επίσης όταν το χρήμα γίνεται ψύχωση, κοινώς λεγόμενη τσιγκουνιά. Είναι αυτό που κάνει τον ίδιο να αποθηκεύει, δίχως να χρησιμοποιεί μέρος των χρημάτων για να δώσει ικανοποίηση, χαρά και ευτυχία στον εαυτό του. Φιλαργυρία, ηθικά αποτυχημένης προσωπικότητας που ηθελημένα καταδικάζει τον εαυτό του στη φτώχεια και στην μιζέρια.
Η άμετρη χρήση του πλούτου δεν έχει μόνο αυτές τις αρνητικές συνέπειες. Η επιβολή των δυνατών ως όπλο στην πολιτική κυριαρχεί πάνω στους αδύνατους της γης. Οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον αφανισμό. Χώρες που πλουτίζουν σε βάρος άλλων λαών. Τα διάφορα κράτη με ακόρεστη επιθυμία δεν διστάζουν να επιβάλουν την δύναμη τους στους οικονομικά ανίσχυρους και να τους εκμεταλλευτούν.
Μέσα από τον πλούτο θα έπρεπε να επέρχεται αυτονόητα και η δημιουργία, να διοχετεύεται ο πλούτος σε αξιόλογα έργα που θα συντελούν στην ατομική αλλά και την κοινωνική ευημερία. Η δημιουργία είναι η αρετή που θα έπρεπε να διακρίνει και να διαμορφώνει την προσωπικότητα του ανθρώπου.
Ο πλούσιος άνθρωπος θα μπορούσε να είναι και αγωνιστής, θα μπορούσε να είναι και ιδεολόγος, θα μπορούσε να πραγματοποιήσει όνειρα όμορφα, θα μπορούσε ν’ αλλάξει την ζωή του προς το «ευ ζην», θα μπορούσε να προάγει τον πολιτισμό και να ωφελήσει την κοινωνία.
Ο εύπορος δημιουργικός άνθρωπος μπορεί ακόμα να προσφέρει στην κοινωνία μέσα από φιλανθρωπικές πράξεις. Αυτό θα του χάριζε την ηθική καταξίωση. Σημαντικά εφόδια θα έπρεπε να είναι η πίστη, η αισιοδοξία, η δύναμη, ο ενθουσιασμός, η αγωνιστικότητα, το θάρρος, η ανιδιοτέλεια.
Αξιοπρέπεια, τιμιότητα και δημιουργικότητα. Ο πλούτος θα μπορούσε να κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους και αισιόδοξους, μα δεν ισχύει. Δυστυχώς ο πλούτος “χαλάει” τον άνθρωπο. Συνήθως, τον διαφθείρει και τον «οπλίζει» μόνο μ’ ένα βαρύ φορτίο, που σηκώνει με μεγάλη επιτυχία για την καταστροφή.
Μα το μεγαλύτερο φορτίο είναι αυτό της ύπαρξης του!!!
- Η Ευαγγελία Αλιβιζάτου είναι συγγραφέας – αρθρογράφος
