Απόψεις: “Η Παρηγοριά Diego” – βαθυστόχαστη ωδή στον Θεό της μπάλας

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. “Παρηγοριά Diego” τιτλοφορείται το βαθυστόχαστο ποίημα με το οποίο ο καθηγητής κοινωνιολογίας του Κολεγίου του Κουίνς Νίκος Αλεξίου αποχαιρέτησε τον Ντιέγκο Μαραντόνα.

Ίσως ο θεός / να σταμάτησε στο Έμπολι / αλλά έξω από την Νάπολη, / μονάχοι στις κατακόμβες / και στην ματωμένη αρένα/ προσευχόμαστε / όπως οι πικραμένοι / για εκείνο το βαθύ / ανθρώπινο σημάδι / όταν πέφτει με βοή / χαμηλά στη λάσπη / ή ψηλά πολύ / στο ουράνιο πέταγμά του / ό,τι για μια μικρή στιγμή / μέσα μας / κάτι ανυπότακτο / επίμονα μπορεί /να κρατιέται ακόμα”.

Ο Βολιώτης ποιητής της διασποράς, Νίκος Αλεξίου, με ποδοσφαιρικές καταβολές στον Ολυμπιακό Βόλου αλλά και στον Ολυμπιακό Νέας Υόρκης, με έντονη παρουσία στo προοδευτικό κίνημα και πλούσια ακαδημαϊκή καριέρα δεν έμεινε ασυγκίνητος από την σοκαριστική είδηση της αποδημίας προς το μεγάλο ταξίδι από τη ζωή του θρύλου του ποδοσφαίρου, του ‘‘θεού της μπάλας’’ Ντιέγκο Μαραντόνα.

Με την ευαισθησία που τον διακρίνει αφιερώνει το ποίημά του ‘‘Η Παρηγοριά Diego’’ στον Αργεντίνο καλλιτέχνη που ζωγράφιζε στο γήπεδο. Αλληγορικά, ο ποιητής Νίκος Αλεξίου μας μπάζει κατευθείαν στα βαθιά με έμμεση αναφορά στο αντιφασιστικό βιβλίο του γιατρού και αγωνιστή Κάρλο Λέβι, «Ο Χριστός σταμάτησε στο Έμπολι», που έγινε ταινία από τον Φραντσέσκο Ρόζι.

Η τύχη και οι περιστάσεις φέρνουν το «θεό» της μπάλας, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, άνθρωπο επαναστάτη και ατίθασο, υποστηρικτή της δικαιοσύνης και της εργατιάς, μάγο και παθιασμένο στο γήπεδο, να κάνει την εμφάνισή του στις «κατακόμβες» της Νάπολι.

Φίλος του Φιντέλ και του συμπατριώτη του Αργεντίνου Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, ο Τσε των γηπέδων ποδοσφαίρου και της κοινωνικής δικαιοσύνης επέλεξε τη «ματωμένη αρένα» του ξεχασμένου νότου της Ιταλίας να μαγέψει τους πικραμένους. 

Έτσι βλέπουμε ό,τι: «αλλά έξω από την Νάπολη/Μονάχοι στις κατακόμβες» της φτώχιας, της απόγνωσης και της αρρώστιας, το παιδί από τα παραπήγματα του Μπουένος Άϊρες, κορυφαίος ποδοσφαιριστής στον αγωνιστικό χώρο, ο κορυφαίος όλων των εποχών όπως λένε πολλοί, να διαπρέπει όχι μόνο στον αθλητισμό αλλά να διακρίνεται συνάμα πρωταθλητής στην ανθρωπιά. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το 1984 ο πατέρας ενός ανήμπορου παιδιού ζήτησε τη συνδρομή της Νάπολι για να εξοικονομηθούν τα έξοδα χειρουργείου από φιλικό αγώνα με την ερασιτεχνική ομάδα της Ατσέρα. Μια φτωχογειτονιά, 15 χιλιόμετρα έξω από τη Νάπολι.

Ο Κοράντο Φερλαΐνο αφεντικό της Νάπολι αρνήθηκε. O “El Pibe de Oro”, Το Χρυσό Αγόρι, αν και νεοφερμένος στην ομάδα, πήρε την κατάσταση στα χέρια του. Αγνόησε τους πάντες και ο φιλικός της Ατσέρα έγινε στα λασπόνερα μέσα σε ένα γήπεδο – θεός να το κάνει γήπεδο – πλημμυρισμένο από φιλάθλους να δουν το μάγο της μπάλας. Τα έξοδα χειρουργείου εξασφαλίστηκαν με το παραπάνω και ο ‘‘θεός’’ Μαραντόνα δήλωσε μετά τον αγώνα «Ήταν το πιο σημαντικό παιχνίδι της καριέρας μου».  Diego Maradona charity match (1984.) – YouTube

«Ουράνιο πέταγμα» τα στημένα φάουλ του Ντιεγκίτο που ζαλίζουν τους φιλάθλους και στέλνουν φυσικούς και μαθηματικούς αδιάβαστους να ξαναμελετήσουν τους νόμους της βαρύτητας, τη τροχιά της μπάλας πάνω από το τείχος, να διαγράφει διαγώνια πορεία με παραβολική καμπύλη και ένα κάρφωμα στο γάμα. Diego Maradona 60 Free Kicks HD – YouTube

Ο ιεραπόστολος του ποδοσφαίρου, παιδί της αλάνας και του Λαού, δε δίστασε να τα ‘‘χώσει’’ στον Πάπα της Ρώμης φιλοξενούμενός του το 2000 στα χλιδάτα σαλόνια με τους χρυσούς πολυέλαιους να κάνει κήρυγμα ο ποντίφικας στο παιδί της αλάνας για φτώχια και αδικία. Εδώ τα ‘‘χώνει’’ ο ποιητής στο Πάπα δια στόματος Μαραντόνα για τα σημαδιακά άνευ αξίας χρυσοποίκιλτα Παπικά δώματα που «για εκείνο το βαθύ/ανθρώπινο σημάδι/όταν πέφτει με βοή/χαμηλά στη λάσπη».

Ή ακόμη το «ανυπότακτο» ‘‘χέρι του θεού’’ «να κρατιέται ακόμα» ζωντανό στις μνήμες, που θα μνημονεύεται εσαεί από κάθε ποδοσφαιρόφιλο. Αργεντινή – Αγγλία, παγκόσμιο κύπελο στο Μεξικό 1986. Argentina 2 x 1 England ● 1986 World Cup Extended Goals & Highlights HD – YouTube Το πιο μυθικό γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Η υπέρβαση Μαραντόνα στο ασύμμετρο ύψος του Εγγλέζου τερματοφύλακα.

Το γκολ που δε φάνηκε αλλά ήταν ‘‘χέρι του θεού’’ ή αυτό που παίζεται και ξαναπαίζεται και θα μείνει στην ιστορία, το δεύτερο γκολ εναντίων της Αγγλίας με το Μαραντόνα να επελαύνει έξω δεξιά, δέκα μέτρα πίσω από τη σέντρα, σόλο κούρσα να διανύει 60 μέτρα σε 10 δευτερόλεπτα, να ντριπλάρει 5 Άγγλους παίκτες στη σειρά μαζί με τον τερματοφύλακα Πίτερ Σίλτον για να κάνει το 2-0 ξαπλωτός μέσα σε αποθέωση 110 χιλιάδων φιλάθλων. 

Το γκολ του Αιώνα, «The Goal of the Century» το καλλίτερο τέρμα όλων των εποχών και η πανηγυρική πρόκριση της Αργεντινής στα ημιτελικά του παγκοσμίου κυπέλου.  Η νίκη επί της εθνικής Αγγλίας συμβολικά παραμένει σαν μια περήφανη νίκη ενάντια στις πολιτικές ελίτ, αλλά και των οικονομικών ελίτ του καταστρεπτικού νεοφιλελευθερισμού της Θάτσερ.

Μια δικαίωση των αδικοχαμένων νέων σε έναν ακατανόητο πόλεμο σε μια μάχη χωρίς ελπίδα. Μια προσωπική υπόθεση εκδίκησης κάθε Αργεντίνου ποδοσφαιριστή απέναντι στους Άγγλους για τον πόλεμο στα νησιά Μαλβίνας. Όπως γράφει και ο ίδιος ο Μαραντόνα στην αυτοβιογραφία του, «Αυτή η νίκη ήταν η εκδίκησή μας. Λένε ότι δεν πρέπει να μπλέκουμε το ποδόσφαιρο με την πολιτική αλλά αυτό είναι ένα ψέμα.  Πριν το παιγνίδι δεν σκεφτόμασταν τίποτα άλλο εκτός ότι, αυτό δεν είναι απλά σαν ένα άλλο παιχνίδι». Το θηρίο είτε λέγετε Εθνική Αγγλίας ή ένα άδικο σύστημα διακυβέρνησης τα αποκλείεις από τον τελικό με θεμιτά και αθέμιτα μέσα. Συν Αθηνά και με ‘‘χείρα’’ κίνει, «κάτι το ανυπότακτο» «για εκείνο το βαθύ/ανθρώπινο σημάδι».

Αν ακόμα, στην εποχή που και το ποδόσφαιρο πρέπει να υπακούει στις εντολές της αγοράς, της ασύμμετρης  υπεραξίας, και της μεγιστοποίησης του κέρδους, και να θυσιάζεται το όμορφο θέαμα, οι ελεύθερες ή πηγαίες εκφράσεις των ποδοσφαιριστών στο βωμό των εντολών και αυστηρών συστημάτων, το ποδοσφαιρικό φαινόμενο Ντιέγκο είναι η παρηγοριά μας για όσους αγαπάμε αληθινά αυτό το λαϊκό άθλημα.

Γιατί αυτό είναι το ποδόσφαιρο, μια λαϊκή συλλογικότητα που εκφράζεται από τις τοπικότητες σε όλο τον κόσμο.  Ευχόμαστε, σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, να είμαστε όλοι καλά, να παραμείνουμε άνθρωποι, και να συνεχίσουμε ν’ αγαπάμε το ποδόσφαιρο, με την παρηγοριά και ποδοσφαιρική γενναιοδωρία του Ντιέγκο. 

Ο Βολιώτης ποιητής της διασποράς, Νίκος Αλεξίου αν τον ρωτούσαμε εκτός από το αφιέρωμα ποίημα ‘‘Η ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ DIEGO’’  σαν ύστατο χαίρε στο Ντιέγκο Μαραντόνα, θα μας θύμιζε τον ημιτελικό κυπέλου UEFA, 1989 μεταξύ Νάπολι – Μπάγερν Μονάχου στο ολυμπιακό στάδιο του Βερολίνου με την πιο επική προθέρμανση στην ιστορία. Με λυμένα κορδόνια στους ρυθμούς “Live Is Life”. Έτσι με αυτό το βίντεο θα θυμόμαστε το ‘’θεό’’… Warm-Up Maradona UEFA-Cup semi-final 1989 HD – YouTube