Γράφει ο Κώστας Βέργος *, **
Ο Νίκος Παππάς είναι αυτός που, αντί να καθαρίσει το τηλεοπτικό τοπίο, όπως υποσχόταν, ενεπλάκη σε προσπάθεια σαν αυτή του παλαιού ΠΑΣΟΚ να αποκτήσει δικά του ΜΜΕ…
Πόλεμοι μαίνονται παντού, ο πρωθυπουργός της χώρας μονοπρόσωπα και αντιθεσμικά στέλνει όπλα παντού (το μαθαίνουμε ατυχώς από τους ξένους παραλήπτες!), ακόμη και στην Σαουδική Αραβία (των μεγάλων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων) στέλνουμε όπλα και στρατό και γινόμαστε εχθροί των Χούθι χωρίς να καταλάβουμε το γιατί, οι ανισότητες και οι αδικίες διογκώνονται, η πρωτοφανής ακρίβεια κάνει τους φτωχούς φτωχότερους, τα συστήματα υγείας και πρόνοιας στην χώρα μένουν υπο-στελεχωμένα, κάποια καταρρέουν, και εσείς, αυτή την ώρα, μαλώνετε για το τι έφταιξε για την πανωλεθρία της σικελικής εκστρατείας.
Έφταιξε, λένε οι ιερείς, ο Αλκιβιάδης. Σας γοήτευσε ο Αλκιβιάδης, τον ψηφίσατε, και τώρα οι μισοί τον εγκαλείτε για αυταρχισμό και άγνοια των στοιχειωδών και οι άλλοι μισοί τον αποδέχεσθε μέχρι την επόμενη διαγραφή, που μπορεί να σας περιλαμβάνει! Κι όταν θα περιληφθείτε στις επόμενες προγραφές, δεν θα έχετε φωνή, αφού δεν μιλήσατε όταν οι αγαπημένοι σας σύντροφοί διαγράφονταν και λοιδορούνταν!
Κανείς σας δεν πιστεύει πια τον Αλκιβιάδη. Κατά βάθος, ούτε καν ο έμπειρος και μάλλον πονηρός ο Νίκος Παππάς, που άνευ αποχρώντος συντροφικού ή αντισυντροφικού λόγου αντικατέστησε τον προηγούμενο πρόεδρο της Κ.Ο., εντολή αρχηγού, ελέω Θεού. (Ο Νίκος Παππάς είναι αυτός που, αντί να καθαρίσει το τηλεοπτικό τοπίο, όπως υποσχόταν, ενεπλάκη σε προσπάθεια σαν αυτή του παλαιού ΠΑΣΟΚ να αποκτήσει δικά του ΜΜΕ – σκιάζοντας επιπλέον την εικόνα της κυβέρνησης με ατέλειωτες και αμφιλεγόμενες διαγωνιστικές διαδικασίες.)
Ας μιλήσουμε όμως για τον Αλκιβιάδη. Πάντα γοήτευε ο Αλκιβιάδης. Νέος, ωραίος, ξακουστός και μορφωμένος. Ο αγαπημένος μαθητής του Σωκράτη. Σας είπε λόγια ωραία και σας είπε ακόμη ότι μόνον αυτός «μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη». Πού; Στην μακρινή Σικελία.
Κι εσείς τον ακολουθήσατε. Και τον θεωρήσατε εκλέξιμο, χωρίς καν να είναι μέλος του κόμματος. Χωρίς καν να δείτε το «πόθεν» των εισοδημάτων του. Χωρίς να αναρωτηθείτε γιατί η φορολογική του έδρα είναι το Ντελαγουέρ – επιλογή νόμιμη μεν, μη ηθική δε, καθ’ ότι φορολογικός παράδεισος των ΗΠΑ. Χωρίς καν να δείτε αν γνωρίζει την Ελλάδα, την αριστερά, τα χούγια της ελληνικής αριστεράς – που δεν είναι και λίγα. Χωρίς καν να δείτε τι υπέρ Μητσοτάκη και απολύσεων έγραφε πριν λίγα χρόνια στον υπερ-συντηρητικό «Εθνικό Κήρυκα» της Αμερικής.
Κι όμως, κάποιοι ιερείς προειδοποίησαν και μίλησαν για καταστροφικούς οιωνούς. Ήταν οι κεφαλές και οι φαλλοί των Ερμών που βρέθηκαν καταγής την ημέρα της αναχώρησης των πλοίων. Ποιος έπραξε την ιεροσυλία; Μα ο Αλκιβιάδης. Το υποθέτουν οι ίδιοι οι ιερείς και μας το μεταφέρει ο Θουκυδίδης. Ο Αλκιβιάδης, σκέφθηκαν οι ιερείς, είναι ο μόνος ικανός να κόψει τις κεφαλές και τους φαλλούς όλων όσοι τολμούν να τον αμφισβητήσουν. Και ο Ερμής ήταν ένας από αυτούς. Θεός γαρ.
Μας το είχε δηλώσει, πάντως, ο Αλκιβιάδης. Από μικρός ήθελε να γίνει πρωθυπουργός, κι ας ζούσε σε άλλη χώρα. Οπαδός των Δημοκρατικών των ΗΠΑ, έγραφε πάντα υπέρ τους στον ομογενειακό τύπο. Έκανε καμπάνια υπέρ Μπάιντεν και του έπλεξε το εγκώμιο όταν, προ ημερών, ο υπέργηρος πολιτικός αποσύρθηκε από την διεκδίκηση νέας προεδρικής θητείας. Για τον πόλεμο δεν είπε κουβέντα ο Αλκιβιάδης. Μα κανείς δεν τον ρώτησε μέσα στο κόμμα; Συμφωνούν όλοι; Σε ποια όμως συζήτηση να διευκρινισθούν αυτά, αφού όλες οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από θέματα προσωπικών τακτικών και επιφανειακής επικοινωνίας; Τα σοβαρά, φαίνεται, συζητούνται στο κόμμα ως «ξεκάρφωμα».
Περιττό να πούμε ότι ο Αλκιβιάδης, όταν πιέσθηκε να επιστρέψει στην Αθήνα για να δικασθεί για τους ακρωτηριασμούς των Ερμών, άλλαξε στρατόπεδο. Πήγε με τους Σπαρτιάτες. Εκεί τον έπιασε, μια μέρα (ή μια νύχτα), ο βασιλιάς Άγις με την γυναίκα του, την βασίλισσα Τιμαία, στο κρεβάτι. Και όταν ο Αλκιβιάδης είπε στον κερατά Σπαρτιάτη το κλασικό «δεν είναι αυτό που νομίζεις, βασιλιά μου» και ο βασιλιάς φυσικά δεν τον πίστεψε, ο Αθηναίος μοιχός το έβαλε στα πόδια, ήταν και γρήγορος, και έφθασε στην Περσία. Όπου συνέχισε τα ίδια. (Μετά θα ξαναγυρνούσε στην Αθήνα να ηγεμονεύσει και πάλι, και μετά ξανά Περσία.) Αυτοί οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Δεν συζητούν αληθινά με κανένα. Δεν τους ενδιαφέρει η δημοκρατία, η συλλογικότητα, η υπευθυνότητα. Παιδιά που ξέχασαν να μεγαλώσουν είναι.
Κάποια στιγμή οι μπαρουτοκαπνισμένοι του κόμματος άκουσαν τον Αλκιβιάδη να τους απευθύνει τον λόγο με ύφος αυστηρό: «Όποιος δεν συμφωνεί, να σηκωθεί όρθιος να το πει τώρα!». Ήταν όλοι παρόντες! Και ο «αψύς» Πολάκης ήταν εκεί. Εκείνη την στιγμή έψαχνε στο κινητό του κάποιο νέο θύμα να κατασπαράξει. Έσκυψαν κι οι άλλοι στα κινητά τους αμήχανα. Ήταν τέτοιος ο τόνος του Αλκιβιάδη που δεν σήκωνε κουβέντα. Και ήταν και η υπόσχεση νίκης κατά του Μητσοτάκη. Στην Σικελία!
(Η συνέχεια στον Ξενοφώντα και τους Τριάκοντα Τυράννους…)
ΥΓ: Στο σκληρό blame game του ΣΥΡΙΖΑ τελικός νικητής θα βγει ο Αλκιβιάδης, παρά τις διαρκείς αλλαγές θέσεων και στρατοπέδων που έκανε και θα κάνει. (Για την ιστορία: Στο τέλος, ο Αλκιβιάδης δολοφονείται από απατημένο Σπαρτιάτη στην Περσία.)
* Ο Κώστας Βέργος είναι Οικονομολόγος, διεθνολόγος, Ph.D.. Δίδαξε στην τεε επί 30 έτη, επί 13 διευθυντής επαλ. Συγγραφέας, ‘Γεωπολιτική των Εθνών’, Παπαζήσης, κλπ, και αρθρογράφος στον καθημερινό και ειδικό τύπο, συνεργάτης της ‘Ε’ από το 1990. Ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός παραγωγός, ‘Απαρχές της Jazz’, ΕΡΑ Κέρκυρας, και τα πολιτικο–πολιτισμικά ‘Περιγράμματα’, StartTV. Αλεξανδρινός, Κερκυραίος, Έλληνας, πολίτης του κόσμου. Συγγραφέας: Ντοστογιέφσκι. Φιλόσοφος: Χάνα Άρεντ. Απόφθεγμα: «Ζήσε σαν στην τελευταία σου μέρα, μάθαινε σαν να πρόκειται να ζεις αιώνια», Γκάντι.
** Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στην ιστοσελίδα https://enimerosi.com/ και αναδημοσιεύεται με την συγκατάθεση του αρθρογράφου.
