Του Αντώνη Παραπανήσιου *
Πριν 3-4 ημέρες σε πρωινή καθημερινή ενημερωτική εκπομπή της ΕΡΤ1, συζητήθηκαν τα προβλήματα της ελληνικής ακτοπλοΐας με ένα γνώριμο γνώστη αυτών τον κο Βερνίκο, ο οποίος ανέπτυξε τα θέματα που ανέκυψαν στο τομέα λόγω της πανδημίας του COVIT 19, ενώ μεταξύ αυτών τέθηκε και το ερώτημα της τουριστικής δραστηριότητας με έμφαση σε εκείνη που συνδέεται με τα κρουαζιερόπλοια.
Ειπώθηκε συγκεκριμένα ότι στη Λεμεσό αγκυροβολούν σήμερα 4-5 κρουαζιερόπλοια που προορίζονται να οδηγηθούν στην Ασία για να μεταβληθούν σε scrap (παλιοσίδερα), αφού αγορασθούν σε τιμές σχεδόν εξευτελιστικές, προκειμένου αφ’ ενός να μην απαξιωθούν εντελώς διαρκούσης της κρίσης στον τομέα της κρουαζιέρας και αφ’ ετέρου να μην επιβαρύνουν συνεχώς τους ιδιοκτήτες τους με έξοδα συντήρησης, μισθούς προσωπικού κλπ, αλλά να εξασφαλίσουν το ταχύτερο μια συμφέρουσα πώληση, κατώτερη όμως κατά πολύ της πραγματικής τους αξίας.
Προβληματίστηκα με αυτή τη λογική που δεν παύει όμως ν’ αποτελεί μία παλιά πολιτική του σύγχρονου οικονομικού επιχειρησιακού γίγνεσθαι και διερωτήθηκα αν πράγματι υπάρχει κάποια επωφελέστερη λύση αξιοποίησης έστω και οριακά, κάποιων από αυτά τα υπερπολυτελή σκάφη που άλλοτε απέδιδαν πολλά οφέλη στις εταιρείες τους..
Σκέφθηκα λοιπόν ότι, μια «πολυνησιακή χώρα» όπως η Ελλάδα, δημιουργεί εκ των πραγμάτων απαιτήσεις εξυπηρέτησης των νησιών της κυρίως σε κοινωνικές παροχές που είναι ιδιαίτερα δύσκολο να υπάρξουν σε κάθε νήσο ή νησίδα που κατοικείται έστω και οριακά, για πληθώρα ευνόητων λόγων.
Έτσι λοιπόν εκτίμησα ότι ενδεχομένως άξιζε να προταθεί μια προς διερεύνηση ιδέα που θα αφορά την απόκτηση ενός τουλάχιστον τέτοιου σκάφους από το ΥΠΕΘΑ ή το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη ή του Υπουργείου Υγείας ή και από κοινού μεταξύ αυτών των Υπουργείων, προκειμένου μετά από κάποιες περιορισμένης κλίμακας μετατροπές ν’ αποδοθεί ένα πλήρες (polyvalent) πλωτό νοσοκομείο, που θα συνδράμει τους νησιώτες αλλά και κατοίκους παράλιων πόλεων της χώρας μας, δεδομένου ότι οι περισσότερες πόλεις της χώρας είναι παράλιες.
Οι μετατροπές αυτές εντοπίζονται στην δυνατότητα ύπαρξης ελικοδρομίου και του συνοδευτικού του υπόστεγου, καθώς και δυνατότητα φιλοξενίας εντός αυτού πλωτού μέσου της τάξης των ±15 μέτρων, για να μεταφέρει ανθρώπους και υλικά προσεγγίζοντας ακτές και λιμενίσκους, νήσων και νησίδων στις οποίες δεν υπάρχουν κατάλληλες υποδομές για τον ελλιμενισμό του πλωτού νοσοκομείου.
Σημειώνεται ότι αυτές οι περιπτώσεις είναι και οι περισσότερες. Επίσης θα χρειαστούν και κατάλληλες εσωτερικές διαμορφώσεις που θα το καταστήσουν πλήρες πλωτό νοσοκομείο, κατά την έννοια ενός τυπικού «Γενικού Νοσοκομείου», ενώ θα σχεδιασθούν με επιμέλεια από ειδήμονες στο τομέα, για να υλοποιηθούν από ελληνικά ναυπηγεία.
Η στελέχωση του ιατρικού προσωπικού θα μπορούσε να βασισθεί σε γιατρούς και νοσηλευτές από τις ένοπλες δυνάμεις, από ιδιώτες επαγγελματίες υπό όρους, καθώς και από ασκούμενους – ειδικευόμενους, ενώ για τον κατάλληλο ιατρικό εξοπλισμό η συνδρομή και των ελλήνων του εξωτερικού εκτιμώ ότι θα είναι δεδομένη.
Αλλά και γενικότερα, αναφορικά με την εξεύρεση των απαραίτητων κονδυλίων, εκτιμώ βάσιμα ότι η Ε.Ε. θα χρηματοδοτήσει σε σημαντικό ποσοστό μία τέτοια άξια λόγου προσπάθεια, που θ’ αφορά την υγεία ενός απομονωμένου σχετικά πληθυσμού, αλλά και των ευρωπαίων τουριστών που κατακλύζουν όλα τα νησιά συμπεριλαμβανομένων των μικρών και μεσαίου μεγέθους κατά τις περιόδους κυρίως των διακοπών.
Η συνδρομή επίσης του πλωτού νοσοκομείου θα μπορούσε να είναι εξαιρετικά χρήσιμη ως άμεση παρέμβαση και σε περιπτώσεις τραυματισμών (και όχι μόνο), από φυσικές καταστροφές (σεισμοί, πλημμύρες, φωτιές, κατολισθήσεις, κλπ).
Θα μπορούσε επίσης να συνδράμει και άλλες μεσογειακές χώρες που χρήζουν σχετικής έκτακτης βοήθειας, συμβάλλοντας ταυτόχρονα και στην αναβάθμιση της εθνική μας «διπλωματικής αλληλεγγύης». Στη προκειμένη περίπτωση η Κύπρος εξαιρείται «ως ενιαία εθνική περιοχή προσφερόμενης υπηρεσίας», μολονότι πρόκειται για ανεξάρτητο κράτος.
Γνωρίζω ότι η χώρα μας σε τέτοιες περιπτώσεις κινείται αργά και ράθυμα, ή παραμένει ακίνητη, αφού οι «αυτόματα ενεργοποιούμενες αντιδράσεις», μετατρέπουν τα πάντα σε μη προσεγγίσιμους στόχους για διάφορους γνωστούς λόγους. Η καλλίτερη στη περίπτωση αυτή απάντηση θα μπορούσε να εκμαιευθεί, αν ερωτώντο οι νησιώτες πριν αλλά και μετά από τους «προτρέχοντες ειδικούς».
- Ο Αντώνης Παραπανήσιος είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόννης.
