Γράφει ο Μανώλης Βεληβασάκης *
Αγαπητέ μου φίλε και συνάδελφε Γρηγόρη,
Η αυλαία έκλεισε! Όλοι σύσσωμοι, δικοί και φίλοι θα μαζευτούν εκεί στην Νέα Υόρκη για να σε αποχαιρετήσουν, να σε ακριβό-φιλήσουν και να σε συναποβγάλουν για το μεγάλο σου ταξίδι στην αιωνιότητα!
Πλάγιασες λεοντόθυμος στον κόρφο του Χειμώνα. Δεν αφουγκράσθηκες τον ανέντιμο χορό του Χάρου που παραμόνευε στις σκοτεινές φυλλωσιές του αδυσώπητου χρόνου, και περίμενε ύπουλα να κλείσει τον κύκλο του.
Το μεγαλείο της λεβέντικης σου καρδιάς, τα ζεστά χνώτα του ανθρωπισμού σου, η χρυσαφένια συμπόνια σου για τους δικούς και φίλους, αλλά και για τον άγνωστο περαστικό διαβάτη, και πάνω απ’ όλα για την Ελλάδα και η συγκινητική αξιοπρέπεια σου, δεν μαρμάρωσαν. Έμειναν ένα αναμμένο κερί μεγαλοσύνης που θα φωτίζει πάντα τις σελίδες της περαστικής πορείας σου στην ζωή.
Αγαπητέ φίλε Γρηγόρη, εσένα δεν πρέπει να σε μοιρολογήσουμε. Τα μοιρολόγια είναι για τους μικρούς και τους ολιγόκαρδους. Δεν σου πρέπουν μοιρολόγια εσένα, γιατί έζησες την ζωή σε όλο της το μεγαλείο. Μόνο ένα στεφάνι με μυρωδάτους βασιλικούς αντί για δάκρυα και ένα μπουκάλι σπιθάτο τσίπουρο για να σε συντροφεύουν στο μακρινό σου ταξίδι.
Οι φίλοι σου απ’ όλη την Αμερική και την Ελλάδα θα βρεθούμε νοερά κοντά σου, μια και δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε λόγω της μεγάλης Πανδημίας, να σε αποχαιρετήσουμε και να σε ευχαριστήσουμε πάνω απ’ όλα για το μεστό νόημα της φιλίας σου, της ανθρωπιάς σου και τις δυνατές πατημασιές που άφησες εδώ στο Νέο Κόσμο και στον Ελληνισμό της Αμερικής.
Σαν άνθρωπος, σαν επαγγελματίας μηχανικός, σαν φίλος, σαν γονιός και σαν σύζυγος, ήσουν πάντα αξιέπαινος και υπόδειγμα σε όλους μας. Σαν ένα ποτήρι δροσερό νερό ρούφηξες την ζωή και δεν ξεστράτισες από την μοίρα σου. Από την Ανατολή της νιότη σου μέχρι την Δύση, κοίταξες αντρίκεια το ταξίδι της ζωής, χωρίς φόβο.
Όρθιος στην άκρα του γκρεμού και σαν φλογερός Έλληνας, με το ελληνοπρεπές ύφος και ήθος σου γλέντησες όλες τις χαρές και λύπες της ζωής, μας κερνούσες με απλόχερα την φιλία σου και την αγάπη σου σε όλους εμάς που είχαμε την καλή τύχη να σε γνωρίσουμε.
Δεν γύρισες την πλάτη στην ανώτερη ανθρώπινη ευθύνη. Πάλεψες αντρόκαρδα, με αχαλίνωτη λαχτάρα να κρατήσεις την φλόγα της Ελλάδας άσβεστη και σφυρηλάτησες ακράδαντα τον πύρινο δεσμό του απόδημου Έλληνα με την μάννα γη του.
Υπηρέτησες σαν καλός στρατιώτης την κουλτούρα μας, τον Ελληνισμό και την πατρίδα, τις πολύτιμες υπηρεσίες που προσέφερες στην Ομογένεια και στον επαγγελματικό σου χώρο σαν πρόεδρος του Συλλόγου Μηχανικών του Κουίνς.
Εκεί είχα την τιμή να συνεργαστώ μαζί σου, όπως επίσης αρκετά χρονιά νωρίτερα στη εταιρία της Thornton Tomasetti που καθόμαστε δίπλα-δίπλα όταν κάναμε τα πρώτα μας δειλά βήματα στον επάγγελμα μας!
Παλικαρίσια, με μια δύναμη ανώτερη από την ανθρώπινη ψυχή, αγκάλιασες τη ζωή, τον άνθρωπο, την οικογένεια σου και τους φίλους σου. Τα μεστά λόγια σου, βόλια αιώνια θα αντηχούν από την μια άκρη της Ομογένειας της Αμερικής μέχρι την άλλη, αλλά και της μάνας Ελλάδας που υπηρέτησες και αγάπησες ολόκαρδα.
Μα το μεροκάματο τελείωσε! Ξετέλεψες σαν Έλληνας το μεγάλο χρέος σου με αξιοθαύμαστη αξιοπρέπεια.
«Αθάνατοι είναι οι νεκροί που αφήνουν πίσω τους τα χνάρια της Μεγάλης ψυχής τους!»
Ξέρω ότι θα ρίξεις κρυφά μια στερνή ματιά και θα αποχαιρετήσεις σιωπηλά όλους εμάς που είχαμε την μεγάλη τιμή να σε θεωρούμε φίλο, και θα σιγοψιθυρίσεις ένα τελευταίο στοίχο:
«Γιάντα Θέ μου δεν έκανες μια Ελλάδα παραπάνω,
να’μαι στη μια όσο θα ζω, στην άλλη όντε ποθάνω»
Αγαπητέ φίλε Γρηγόρη, μυρωδάτε βασιλικέ Καστοριανής γλάστρας, με μύρα και ροδόσταμο ραντίζουμε τον αποχαιρετισμό μας. Είμαστε σίγουροι δε, πως ο Θεός θα αναγνωρίσει την αξία σου και θα δείξει κατανόηση….!
«Πολύπλευρος και μερακλίδικος ήταν ο καιρός σου,
χαίρεται δά η Γη, που θ’ αγκαλιάσει κορμί νεκρού, σαν το δικό σου».
Αιωνία σου η μνήμη αγαπητέ φίλε και συνάδελφε. Βλογημένο και περήφανο νάναι το χώμα που θα σε αγκαλιάσει και να γίνει σπίθα αμάραντη στην λήθη να μην χαθείς.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια σου, στους δικούς και φίλους.
- Ο Μανώλης Βεληβασάκης είναι πρώην καθηγητής και μέντορας της νεότερης γενιάς των πολιτικών μηχανικών της Νέας Υόρκης και κατ΄επέκταση της Αμερικής. Είναι επίτιμος διευθυντής (Managing Principal Emeritus της «Thornton Tomasetti», που ως γνωστόν ανέλαβε την επίβλεψη των έργων για τον καθαρισμό των συντριμμιών της τρομοκρατικής επίθεσης της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης. Είναι ταυτόχρονα διευθυντής της κτηματομεσιτικής εταιρείας Candia Holdings LLC με έδρα την Φλόριδα. Έχει διατελέσει πρόεδρος της Παγκρητικής Ένωσης Αμερικής, του Παγκοσμίου Συμβουλίου Κρητών, του Εθνικού Συμβουλίου και έχει βραβευτεί από την ομογένεια, τις πολιτειακές και δημοτικές αρχές, καθώς επίσης και από την γενέτειρα.
