Του Αχιλλέα Λυγγέρα *
Ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης της έντονης τουρκικής επιθετικότητας είναι η ανάκτηση της πρωτοβουλίας των κινήσεων των ενόπλων δυνάμεων μας στο “πεδίο”, όπως το κατονομάζει ο νταής σουλτάνος. Για να συμβεί όμως αυτό χρειάζεται προληπτική πολιτική βούληση και άμεση αναβάθμιση των ενόπλων δυνάμεων μας με οπλικά συστήματα αιχμής, παράλληλα με συμφωνίες αμοιβαίας συνδρομής, με φιλικά προσκείμενες συμμαχικές χώρες, π.χ. σαν την Γαλλία και το Ισραήλ, σε περίπτωση επίθεσης από τρίτη χώρα.
Όσο μεγαλώνει η ισχύς των ενόπλων δυνάμεων μας και οι συμμαχίες μας, που παρεμπιπτόντως στην περίπτωση της Γαλλίας και του Ισραήλ διέπονται από κοινά διακρατικά συμφέροντα, τόσο περισσότερο αυξάνονται οι πιθανότητες να έχουμε διαρκή ειρήνη. Διαφορετικά ο νταής σουλτάνος, με τις πλάτες της Μέρκελ και του Τράμπ (προς το παρών), θα συνεχίσει να καταπατά την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας, επικαλούμενος με θρασύτητα το διεθνές δίκαιο, που δεν το αναγνωρίζει.
Προσωπικά για μένα είναι τελείως ακατανόητο, που η πολιτική μας ηγεσία θέτει δημόσια πομπώδεις “κόκκινες γραμμές” και μετά λόγου του φοβικού της συνδρόμου, για να αντιμετωπίσει τις πολεμικές προκλήσεις του νταή σουλτάνου, τις μετατρέπει σε “διακεκομμένες ροζ”. Αυτό δεν είναι στρατηγική. Είναι “εθνικός εξευτελισμός”.
Κλείνοντας, οι κρίσεις αναδεικνύουν ηγέτες. Οι δικοί μας που είναι για να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων; Στο δικό τους cloud 9; Ειδικά τώρα που βρισκόμαστε ένα βήμα πριν τον “πόλεμο” που μας επιβάλλεται από την Τουρκία, με τους δικούς της όρους; Τι περιμένουν; Να εναρμονιστούν τελείως με την “πεφωτισμένη ανυπαρξία” τους, αντί για την εκτέλεση του έστω ελλιπούς πατριωτικού τους καθήκοντος προς την πατρίδα μας; Έλεος.
* Αχιλλέας Λυγγέρας. Commercial Real Estate and Business Developer, Νέα Υόρκη.
