Γράφει ο Κώστας Βέργος *
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ήταν μια παράξενη χρονιά το 2021. Μια πονεμένη χρονιά. Μας επεφύλαξε τρομερές αποκαλύψεις βίας. Γυναικοκτονίες, παρενοχλήσεις, κακοποιήσεις, βιασμούς και εκβιασμούς, σε σπίτια, σε δρόμους αλλά και στην σκοτεινή πλευρά του διαδικτύου. Πρωταγωνιστές των επεισοδίων Έλληνες της διπλανής πόρτας οι περισσότεροι.
Ήταν μια παράξενη χρονιά αλήθεια. Μια άγρια χρονιά για τους εφήβους της τραπ – και των στίχων της που υπόσχονται ακαριαίο θάνατο κάθε μέλλοντος, εδώ και τώρα. Μας επεφύλαξε η χρονιά τρομερές αποκαλύψεις νεανικής παραβατικότητας και εγκληματικότητας, βανδαλισμούς, ξυλοδαρμούς, μπούλινγκ και εκβιασμούς σε δρόμους, σε σχολεία αλλά και στην σκοτεινή πλευρά του διαδικτύου. Ελληνόπουλα εναντίον Ελληνόπουλων τα περισσότερα.
Ήταν μια παράξενη χρονιά τελικά. Μια επικίνδυνη χρονιά. Ανορθολογισμός, βιβλία στην πυρά, κατάρες στους πολιτικούς, προπηλακισμοί σε γιατρούς, βίαιες απαγωγές και προσαγωγές εκπαιδευτικών, και πολύ, πάρα πολύ ‘666’. Έλληνες διπλοί, δηλαδή ακραίοι, οι αυτόκλητοι «υπερασπιστές του συντάγματος», που ασκούνται καθημερινώς – όπως λένε – στα όπλα, προετοιμαζόμενοι για τον «πόλεμο μέσα στις πόλεις».
Ήταν μια παράξενη χρονιά αυτή. Αγχωμένη. Αγχωτική. Με τα νεύρα τεντωμένα και τα μυαλά πότε στον αέρα πότε στην φωτιά. Θεωρίες συνωμοσίας, λάικς (προτιμήσεις) στους πιο φέικ (ψευδείς) ισχυρισμούς, αποθέωση της απόλυτα αυθαίρετης ερμηνείας των πάντων και ένα περιβάλλον στο οποίο όλα επιτρέπονται. Ακόμη και η μεσαιωνικού χαρακτήρα απόρριψη της επιστήμης και η επιστροφή στα δυσώδη σενάρια της Αποκάλυψης.
Υπάρχει μια παράξενη αντίφαση σε όλα αυτά. Η αποκαθήλωση «ιερών τεράτων» ως τεράτων θα έπρεπε να οδηγεί σε μια κάθαρση και σε ένα τέλος σε όλα αυτά. Όμως, σαν από εκδίκηση των ίδιων των τεράτων, όλα τα κακά συνεχίζονται και μάλιστα ολοένα εντονότερα, προοιωνιζόμενα τα χειρότερα. Σαν Λερναία Ύδρα. Κακοποιητικές συμπεριφορές σε όλους τους χώρους οικίας, εργασίας και ψυχαγωγίας. Σαν να μην υπάρχει κλονισμός και συγκλονισμός. Σαν να μην υπάρχει μάθημα.
Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, να και τα γεράκια του πολέμου στα καλύτερά τους. Στην αέναη αντιπαράθεση ‘γερακιών’ και ‘περιστερών’ στα ζητήματα άμυνας (δηλαδή πολέμου), τα γνωστά γεράκια ανά τον κόσμο έδειξαν, την χρονιά που μας πέρασε, πιο απροκάλυπτα, τα γαμψά τους νύχια, προφασιζόμενα ύψιστα εθνικά ή άλλα «γεωπολιτικά» συμφέροντα. Όπως κάνουν πάντα βέβαια, αλλά τούτη την χρονιά το παράκαναν.
Στην χώρα μας, έτοιμα από καιρό, ενθαρρυνόμενα και από τις θωπείες του συστήματος (αλλά και όλων αυτών των «πέσαμε-από-τα-σύννεφα» και των «εμείς-είμαστε-αλλού»), άδραξαν την ευκαιρία, και με την μεγαλύτερη ευκολία και την μεγαλύτερη αποδοχή επιχείρησαν άλμα στο κενό, ξεχνώντας στην βιασύνη τους και την χαρά τους να φορέσουν αλεξίπτωτο στους χιλιάδες οπαδούς και ακολούθους τους.
Παράπλευρες απώλειες μιας πανδημίας όλα αυτά; Ή οι αιτίες μιας άλλης πανδημίας πιο αόρατης ακόμη και από τον μικροσκοπικό ιό της πρώτης; Ο καιρός θα δείξει. Το 2022 θα δείξει.
Χρόνια πολλά στην άλλη Ελλάδα!
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στην ιστοσελίδα https://enimerosi.com/
