Απίστευτη η θλίψη για την «Μάνα Ελένη», την «μητέρα των μητέρων» της Δρόπολης

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. H Μάνα – Ελένη, όπως είθισται να αποκαλούν οι συγγενείς και οι φίλοι, καθώς επίσης και οι Δροπολίτες, κατ’ επέκταση οι Βορειοηπειρώτες της Νέας Υόρκης την Ελένη Γκαζιάνη, το γένος Καδένα το πρωί της Δευτέρας, 16 Μαϊου 2022 έχασε την τελευταία μάχη της ζωής – λίγες ημέρες πριν τα 80ά γενέθλιά της.

Η κατάσταση της υγείας της το τελευταίο διάστημα είχε επιδεινωθεί και τα παιδιά και τα εγγόνια ετοιμάζονταν για το υπερπόντιο ταξίδι και ήλπιζαν ότι θα προλάβουν αν όχι για να κόψουν την τούρτα των γενεθλιών της, τουλάχιστον να προλάβουν να λάβουν την ευχή της πριν κλείσει τα μάτια της.

Ο Θεός όμως είχε άλλα σχέδια την κάλεσε νωρίτερα κοντά του και την ώρα που γράφονται αυτές οι σκέψεις ο Θεόδωρος, η Αλεξάνδρα και ο Μιχάλης ετοιμάζονται να επιβιβαστούν στο αεροπλάνο με προορισμό την Αθήνα, από εκεί τα Ιωάννινα και εν συνεχεία οδικώς για τους Γεωργουτσάτες της Βορείου Ηπείρου.

Λίγο μετά τον μοιραίο η εγγονή της Ελένη ανήρτησε στο Instagram την θλιβερή είδηση και από τότε μέχρι και ετούτη την ώρα τα τηλέφωνα της οικογένειας δεν σίγησαν ούτε λεπτό, διότι όλοι ήθελαν να εκφράσουν τα συλλυπητήρια και το πιο σημαντικό να υπενθυμίσουν στα παιδιά και στα εγγόνια της ότι η «Μάνα Ελένη» ήταν και δική τους μάνα.

Οφείλω εδώ να διευκρινίσω ότι το λεξιλόγιό μου είναι φτωχό και ανίκανο για να περιγράψει την θλίψη και την συγκίνηση όλων όσων είχαν την τύχη και το προνόμιο να γνωρίσουν την Μάνα Ελένη, να διδαχτούν από την σοφία της και να αντλήσουν δύναμη από τις συμβουλές και τις προσευχές της.

Η νεκρώσιμη Ακολουθία θα ψαλεί το πρωί της Τετάρτης, 18 Μαϊου 2022 στον ναό του Αγίου Γεωργίου στους Γεωργουτσάτες του νομού Αργυοκάστρου.

Ο θάνατός της καταλυπεί τα παιδιά της Χαράλαμπο και Μαργαρίτα Γκαζιάνη, Θεόδωρο και Αλεξάνδρα Μπούνταλη, Σταύρο και Αρετή Γκαζιάνη, τα εγγόνια Ανδρέα και Μελίνα, Ελένη, Μιχάλη και Μελπομένη, Νικόλαο, Θανάση και Άγγελο, τα αδέλφια Πέπη Καδένα, Πέτρο και Ευτυχία Καδένα, Δημήτριο και Ελένη Καδένα, Φυγαλία Παπαηλία, Αφροδίτη και Χρίστο Τζάρτζαλο, Ηλία και Ιουλία Καδένα, τα ανίψια, τα ξαδέλφια και τους λοιπούς συγγενείς και φίλους εδώ και στην Ελλάδα.  

Από τους Γεωργουτσάτες στην Αστόρια

Η αείμνηστη γεννήθηκε στις 20 Μαϊου 1942 στους Γεωργουτσάτες της Βορείου και ήταν η 4^η από τα επτά τέκνα των αειμνήστων Ανδρέα και Αμαλίας το γένος Σώκου που καταγόταν από την Γράψη, το γειτονικό χωριό.

Οι γονείς της έφεραν στον κόσμο επτά παιδιά και συγκεκριμένα τον Γεώργιο, τον Πέτρο, τον Δημήτριο, την Ελένη, την Φιγαλία, την Αφροδίτη και τον Ηλία και τα γαλούχησαν με τις καλύτερες αρετές της φυλής μας.

Η Ελένη ήταν το πρώτο κορίτσι της οικογένειας και αποτέλεσε την δεύτερη μητέρα, όχι μόνο για τα μικρότερα, αλλά και τα μεγαλύτερα αδέλφια της και η αγάπη της σε όλη της την ζωή είχε μεταδοτικό χαρακτήρα.

Το 1957 χόρεψε τον Χορό του Ησαΐα με τον εκλεκτό της καρδιά της, τον Μιχάλη Γκαζιάνη, που ήταν γεωπόνος του συνεταιρισμού του χωριού της.

Ο Μιχάλης και η Ελένη έφεραν στον κόσμο τρία αγόρια και  συγκεκριμένα τον Χαράλαμπο, τον Θεόδωρο και τον Σταύρο και τα γαλούχησαν με τις καλύτερες αρετές της φυλής μας.

Ο σύζυγός της, Μιχάλης,  το 1984 έχασε την μάχη με την επάρατη νόσο. Αν και τα παιδιά ορφάνεψαν νωρίς εν τούτοις δεν αισθάνθηκαν τόσο την ορφάνια διότι η Μάνα Ελένη και τα αδέλφια της έκαναν το παν να μεγαλώσουν τα παιδιά της και να σπουδάσουν.

Το 1991 όταν κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος το κομμουνιστικό καθεστώς της Αλβανίας τα παιδιά της Θεόδωρος και ο Σταύρος αναζήτησαν την ελευθερία στην Ελλάδα.

Ο Θεόδωρος ήρθε στη Νέα Υόρκη όπου απέκτησε την δική του οικογένεια και με την πρώτη ευκαιρία προσκάλεσε την μητέρα του, την Μάνα – Ελένη, η οποία στην κυριολεξία μεγάλωσε τον Μιχάλη και την Ελένη.

Τα τελευταία χρόνια επέστρεψε στο χωριό, αλλά το βλέμμα της ήταν πάντα στη Νέα Υόρκη. Τα εγγόνια της κάθε καλοκαίρι επισκέπτονταν το χωριό και παρέμεναν εκεί σχεδόν ολόκληρη την θερινή περίοδο.

Το απόβραδο του Δεκαπενταυγούστου του 2019 κατά την διάρκεια της επισκέψεώς μας στους Γεωργουτσάτες, ακούμε δύο γνώριμες φωνές, του Μιχάλη και της Ελένης να μας αποκαλούν Θείους. Και η χαρά μας ήταν μεγαλύτερη από την δική τους, διότι διαπιστώσαμε ότι τα παιδιά που γνωρίζαμε από τότε που ήταν στην κούνια, όχι μόνο είχαν ανδρειωθεί, αλλά θεωρούσαν το χωριό της γιαγιάς τους δικό τους χωριό.

Η Μάνα – Ελένη μιλούσε με υπερηφάνεια για τα επιτεύγματα των παιδιών της και την πρόοδο των εγγονιών της και την αποφοίτησή της από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής και όχι μόνο.

Ο πρόεδρος του ιστορικού Συλλόγου Βορειοηπειρωτών «Πύρρος» Ευθύμιος Παπαδημήτρης μόλις πληροφορήθηκε την θλιβερή είδηση επικοινώνησε με τις «Αναμνήσεις» για να εκφράσει την θλίψη και την συγκίνηση για την Μάνα – Ελένη και τόνισε ότι ο γιος της Θεόδωρος είχε προσφέρει τις υπηρεσίες του στον Σύλλογο με την ιδιότητα του μέλους και τους στελέχους. Παράλληλα τόνισε ότι η Μάνα – Ελένη συμμετείχε πάντα στις εκδηλώσεις τόσο του «Πύρρου» όσο και των «Θυγατέρων της Ηπείρου».

Οι «Αναμνήσεις» εκφράζουν τα ειλικρινή και εγκάρδια συλλυπητήρια στα παιδιά και στα εγγόνια της.

Αιώνια η μνήμη της.