Απεβίωσε ο ευπατρίδης και αγωνιστής για το Βορειοηπειρωτικό Σταύρος Ζαφείρης

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ο ευπατρίδης και συνάμα ακαταμάχητος αγωνιστής για το Βορειοηπειρωτικό Σταύρος Ζαφείρης την Τετάρτη, 22 Σεπτεμβρίου 2021, έχασε την τελευταία μάχη της ζωής του έχοντας στο πλευρό του την οικογένειά του.  Η είδηση για τον θάνατο του 90χρνου Σταύρου μεταδόθηκε σε κλάσματα δευτερολέπτου στις δύο πλευρές του Ατλαντικού και από την μοιραία εκείνη στιγμή μέχρι και ετούτη την ώρα το τηλέφωνο της οικογένειας δεν σίγησε ούτε λεπτό διότι όλοι ήθελαν να μοιραστούν με την σύζυγό του και συναγωνίστρια Λιλή και τα παιδιά του άγνωστες μέχρι χθες στιγμές που καταμαρτυρούν ότι ο αείμνηστος δεν ήταν μόνο ένας ακαταμάχητος αγωνιστής, αλλά και γενναιόδωρος όσο ελάχιστοι.

Οι συγγενείς και οι φίλοι το απόγευμα της Παρασκευής, 24ης Σεπτεμβρίου 2021 από τις 4.00 – 8.00 μ.μ. θα συγκεντρωθούν στο Γραφείο Τελετών «Αντωνόπουλος» στην διεύθυνση 38-08 Ditmars Blvd., Astoria, N.Y., 11105.

Το πρωί του Σαββάτου, 25 Σεπτεμβρίου 2021 και ώρα 10.00 π.μ. θα συγκεντρωθούν στον καθεδρικό ναό του Αγίου Δημητρίου, στην διεύθυνση 30-11 30th Drive, Astoria, N.Y., 11102 για να παρακολουθήσουν την εξόδιο ακολουθία και του απευθύνουν τον ύστατο χαιρετισμό.

Ο θάνατός του καταλυπεί την σύζυγό του Λαμπρινή (Λιλή) το γένος Ράπτη, τα παιδιά του Γεώργιο και Σάντρα Ζαφείρη, Αναστάσιο και Λισέτ (Lissete) Ζαφείρη, τα εγγόνια Βανέσσα και Σταύρο Ζαφείρη, τα ανίψια, τα ξαδέλφια και τους λοιπούς συγγενείς εδώ, στην Ελλάδα και στη Βόρειο Ήπειρο.

Από το Χλωμό στο αμερικανικό όνειρο

Ο Σταύρος Ζαφείρης γεννήθηκε ανήμερα της Εορτής του Σταυρού και συγκεκριμένα στις 14 Σεπτεμβρίου 1931 στο Χλωμό, ένα από τα γραφικά και συνάμα κοσμοπολίτικα χωριά του Πωγωνίου της Βορείου Ηπείρου, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια.

Οι αείμνηστοι γονείς του Γεώργιος και Σεβαστή το γένος Μπελλά έφεραν στον κόσμο δύο παιδιά και συγκεκριμένα την Βάσω και τον Σταύρο και τα γαλούχησαν με τις καλύτερες αρετές της φυλής μας.

Ο πατέρας του λίγο μετά τον γάμο με την Σεβαστή ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι για την Πόλη και μετά από εννέα περίπου χρόνια επέστρεψε στο χωριό και συνάντησε για πρώτη φορά την κόρη του. Και ενώ ο Σεβαστή κυοφορούσε τον Σταύρο ο Γεώργιος ξεκίνησε και πάλι για την Πόλη και φτάνοντας εκεί πληροφορήθηκε την χαρμόσυνη είδηση για την γέννηση του Σταύρου.

Σε ηλικία 17 ετών ο Σταύρος ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση των συγγενών του και ήρθε στη Νέα Υόρκη, αλλά το βλέμμα του ήταν πάντα στην μαρτυρική Βόρειο Ήπειρο και στο Χλωμό όπου είχαν εγκλωβιστεί με ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα η μητέρα και η αδελφή με την οικογένειά της.

Το καλοκαίρι του 1961 επιστρέφει στην Ελλάδα με δύο στόχους. Ο πρώτος για να παντρευτεί την εκλεκτή της καρδιάς του, την Λαμπρινή το γένος Ράπτη που καταγόταν από την πρωτεύουσα της Ηπείρου, τα Ιωάννινα και να μπορέσει να απελευθερώσει την μάνα και την αδελφή του.

Πλήρωσε έναν συγχωριανό του και για να πειστεί η μητέρα του ότι ήταν δικός του άνθρωπος και ότι έπρεπε να τον ακολουθήσουν της έστειλε ένα γράμμα για να γίνει η αναγνώρισή του με τον γραφικό του χαρακτήρα.

Στις 22 Οκτωβρίου 1961 χόρεψε τον Χορό του Ησαΐα με την Λαμπρινή και μετά από λίγες μέρες ο ίδιος επέστρεψε στη Νέα Υόρκη. Η Λαμπρινή έμεινε στα Ιωάννινα για να υποδεχτεί την πεθερά της και να ετοιμαστούν για το υπερατλαντικό ταξίδι.

Το ζεύγος έζησε όλη του την ζωή στην Αστόρια, όπου έφεραν στον κόσμο δύο αγόρια, τον Γεώργιο και τον Αναστάσιο και τα γαλούχησαν με τις καλύτερες αρετές της φυλής μας και επένδυσαν όσο ελάχιστοι στην παιδεία τους.  

Από τις πρώτες ημέρες στην Αμερική ο Σταύρος συνδέθηκε με τον ιστορικό Σύλλογο Βορειοηπειρωτών «Πύρρος» και τον υπηρέτησε με πάθος τόσο ως απλό μέλος όσο και ως ταμίας για αρκετά χρόνια.

Η αγάπη του για το Χλωμό και την Βόρειο Ήπειρο υπήρξαν κινητήρια δύναμη σε όλη του την ζωή. Συμμετείχε σε όλους τους αγώνες της Πανηπειρωτικής και κατ΄επέκταση της Ομογένειας για το Βορειοηπειρωτικό και τα εθνικά μας θέματα.

Τις τρεις τελευταίες δεκαετίες που κατέρρευσε το σιδηρούν παραπέτασμα του Εμβέρ Χότζα  υποδέχονταν και φιλοξενούσε τους συμπατριώτες του που έρχονταν για μια καλύτερη τύχη στη Νέα Υόρκη. Και δεν αρκούνταν μόνο με τα τυπικά. Ενδιαφέρονταν για να ορθοποδήσουν και υπερηφανευόταν για την πρόοδό τους και δη των παιδιών και των εγγονιών του.

Ο Σταύρος και η Λιλή, όπως την αποκαλούσαν οι γνωστοί και οι φίλοι ήταν υπόδειγμα συζύγων, γονέων και παππούδων και έκαναν όνειρα σε τρεις περίπου εβδομάδες να γιόρτασουν την 60ή επέτειο του γάμου τους. Ο Θεός όμως είχε άλλα σχέδια. Τον ήθελε κοντά του, στον αμπελώνα του Κυρίου.

Οι «Αναμνήσεις» εκφράζουν τα ειλικρινή και εγκάρδια συλλυπητήρια στην σύζυγο, στα παιδιά και στα εγγόνια του.

Αιωνία του η μνήμη.