ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ο αξιολάτρευτος σύζυγος και συνάμα στοργικός πατέρας, παππούς και προπάππος Σωκράτης Καμπέρης δεν υπάρχει πια ανάμεσά μας. Τα ξημερώματα της Παρασκευής, 9 Απριλίου 2021 άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 89 ετών στο νοσοκομείο της Νέας Υόρκης όπου νοσηλευόταν τις τελευταίες ημέρες, λόγω της επιδείνωσης της υγείας του.
Η είδηση για τον θάνατό του έχει προκαλέσει θλίψη και συγκίνηση στους συγγενείς και φίλους, καθώς επίσης και στον ιστορικό Σύλλογο Βορειοηπειρωτών « Πύρρος», στο Γυναικείο Τμήμα «Θυγατέρες της Ηπείρου» και κατ΄ επέκταση στην Καλογοραντζή της Δρόπολης, όπου γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια.
Οι συγγενείς και οι φίλοι το απόγευμα της Δευτέρας, 12 Απριλίου 2021, από τις 3.00 έως και τις 7.00 μ.μ. τηρώντας με ευλάβεια τα μέτρα προστασίας από τον κορωνοϊό θα συγκεντρωθούν στο γραφείο τελετών «Guida Funeral Home» στην διεύθυνση 47-20 104th Street, Corona, N.Y. 11368 για να προσκυνήσουν την σορό του και να εκφράσουν τα ειλικρινή και εγκάρδια συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
Το πρωί της Τρίτης, 13 Απριλίου 2021 και ώρα 9.30 π.μ. θα συγκεντρωθούν στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου στην διεύθυνση 196-10 Northern Blvd, Flushing, NY, 11358 για να παρακολουθήσουν τη Νεκρώσιμη Ακολουθία.
Αμέσως μετά θα μεταβούν στο κοιμητήριο «Flushing Cemetery» στην διεύθυνση 163-06 46th Ave, Flushing, NY 11358 για να παρακολουθήσουν τον ενταφιασμό του και να του απευθύνουν τον ύστατο χαιρετισμό.
Ο θάνατός του καταλυπεί την σύζυγό του Αντωνία, το γένος Τσούνιου, τα παιδιά του Γιώργο Καμπέρη και Ακρίβω (Βούλα) το γένος Δεληγιώργη, Χρήστο Καμπέρη, τα εγγόνια, Ελευθέριο και Χρυσή Καμπέρη, Μάρθα Καμπέρη, την δισεγγονή Αντωνία Καμπέρη, τα αδέλφια Αθανάσιο και Ιφιγένεια Καμπέρη, τα ανίψια, τα ξαδέλφια και τους λοιπούς συγγενείς και φίλους, εδώ, στην Ελλάδα και στην Βόρειο Ήπειρο.
Ο αείμνηστος γεννήθηκε στις 4 Ιουνίου 1931 στο χωριό Καλογοραντζή, το κεφαλοχώρι του νομού Αργυροκάστρου της Βορείου Ηπείρου. Οι αείμνηστοι γονείς του Χρήστος Καμπέρης και Μάρθα το γένος Δούβλη έφεραν στον κόσμο τρία αγόρια και συγκεκριμένα τον Βασίλη, τον Σωκράτη και τον Θανάση και τα μεγάλωσαν με τις καλύτερες αρετές της φυλής μας.
Ο πατέρας του Χρήστος Καμπέρης ήταν μετανάστης στην Αμερική και πριν ακόμη γεννηθεί ο Θανάσης έφυγε και πάλι για τα ξένα με την υπόσχεση να μην αργήσει η μέρα που θα έρθουν όλοι στην Αμερική να διεκδικήσουν το αμερικανικό όνειρο.
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και η εγκαθίδρυση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία άλλαξε τα δεδομένα και η Μάρθα μεγάλωνε μόνη της τα αγόρια στην Βόρειο Ήπειρο με τα εμβάσματα που της έστελνε ο Χρήστος.
Ο Σωκράτης, όπως και τα δύο αδέλφια του διακρίνονταν για την έφεσή τους στα γράμματα. Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο ο Σωκράτης μετέβη στην πρωτεύουσα για να φοιτήσει στην τεχνική σχολή στο Τμήμα των Χημικών. Αποφοίτησε με άριστα και προσελήφθη στο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργία και σε σύντομο χρονικό διάστημα κατέστη ειδήμων στο τμήμα των βαφών.
Το 1956 επέστεψε στο χωριό του για τον Χορό του Ησαΐα με την εκλεκτή της καρδιάς του, την Αντωνία το γένος Τσούνιου.
Το ζεύγος επέστρεψε στα Τίρανα όπου έφεραν στον κόσμο και μεγάλωσαν με τις καλύτερες αρετές της φυλής μας δύο τους αγόρια, τον Γιώργο και τον Χρήστο.
Το 1991, μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος ο Σωκράτης με την οικογένειά τους αναζήτησαν την ελευθερία στην Ελλάδα, αλλά τα βλέμματά τους ήταν στραμμένα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου είχε αφήσει τα κόκκαλά του ο πατέρας του και όπου ζούσε η θεία της συζύγου του, η Ελευθερία Μάνου.
Το 1994 ο Σωκράτης και η Αντωνία Καμπέρη μαζί με τα αδέλφια τους Αθανάσιο και Ιφιγένεια Καμπέρη απέκτησαν την αμερικανική υπηκοότητα και ήρθαν στη Νέα Υόρκη και εγκαταστάθηκαν στην Κορώνα, όπου διέμενε η θεία της Αντωνίας.
Το 1998 ήρθαν τα παιδιά και τα εγγόνια τους, εργάστηκαν σκληρά και ο Θεός τους αξίωσε να ζήσουν το αμερικανικό όνειρο.
Ο Σωκράτης Καμπέρης με την οικογένειά του ανήκουν στη νεότερη γενιά του Συλλόγου Βορειοηπειρωτών «Πύρρος» και «Θυγατέρες της Ηπείρου» και συμμετείχαν στις εκδηλώσεις τους και στις κινητοποιήσεις για τα δικαιώματα του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου.
Ο αείμνηστος ήταν ενάρετος, μεγαλόψυχος και γενναιόδωρος όσο ελάχιστοι.
Οι «Αναμνήσεις» εκφράζουν τα ειλικρινή και εγκάρδια συλλυπητήρια στην οικογένειά του. Αιωνία του η μνήμη.
Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του
Καλό παράδεισο
Αιώνια του η μνήμη .