ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ο οραματιστής του Βορειοηπειρωτικού Κινήματος Απελευθέρωσης και συνάμα πρώην πρόεδρος της «Ομόνοιας» Σωτήρης Κυριαζάτης δεν υπάρχει πια ανάμεσά μας. Το Σάββατο 6 Ιουλίου 2019 άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο Αθηνών στο οποίο νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα.
Η νεκρώσιμη Ακολουθία θα ψαλεί αύριο, Δευτέρα, 8 Ιουλίου 2019, στην ιδιαίτερη του πατρίδα στο Λαζάτι, της Λειβαδιάς της Βορείου Ηπείρου. Ο θάνατός του έχει προκαλέσει θλίψη και συγκίνηση στον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου.
Ανακοίνωση της Ομόνοιας
Η ηγεσία της Ομόνοιας, της νόμιμης και μόνιμης οργάνωσης των Βορειοηπειρωτών, μετά την αποδημία του θρυλικού προέδρου εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει: «Σε Νοσοκομείο των Αθηνών άφησε την τελευταία του αναπνοή και αποδήμησε για την αιώνια πατρίδα στους ουρανούς ο Σωτήρης Κυριαζάτης, πρώην Πρόεδρος της ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ.
Ο Σωτήρης Κυριαζάτης κατάγονταν από την ιστορική κοινότητα της ΕΕΜ, το Λαζάτες στην περιοχή Λειβαδιάς.
Προσωπικότητα έντονα πολιτικοποιημένη με δράση εθνοφελή και αντικομουνιστική απ’ τη δεκαετία του 1980 όταν κανένα σημάδι πτώσης του απολυταρχικού καθεστώτος δεν φαίνονταν, εξελέγη Πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στην Συνδιάσκεψη του Φεβρουαρίου 1992. Προέδρευσε διαδικασιών που αφορούσαν στην ουσιαστική άρθρωση και δόμηση της Οργάνωσης σε συνδυασμό μάλιστα με την ανάπτυξη του ΚΕΑΔ.
Η περίοδος της προεδρίας του έως το Φθινόπωρο 1996 επίσης είναι απ’ τις δυσκολότερες που πέρασε η ΕΕΜ μετακομμουνιστικά όπου δοκιμάστηκε η συνοχή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ με τις φυλακίσεις στελεχών της και άλλους ύπουλους διωγμούς των μελών της.
Αναπτύχθηκε την ίδια εποχή αγώνας με αρκετά αποτελέσματα για τη διεθνοποίηση του ζητήματος καθώς επίσης και διευρύνσεις των εκπαιδευτικών δικαιωμάτων.
Τα στελέχη της Οργάνωσης και τα μέλη της ΕΕΜ θα τον θυμούνται ειδικά για την ψυχραιμία αντιμετώπισης των καταστάσεων και την ωριμότητα των απόψεων που με ιδιαίτερη σοφία επέμενε να τεκμηριώνει.
Στη συνέχεια με διάφορους τρόπους εξέφραζε την αγωνία του για την πολυδιάσπαση κομματικής προέλευσης στο σώμα της ΕΕΜ. Παρενέβαινε με τακτ στα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ με στόχο την μη απόκλιση της απ’ το βασικό κορμό του πολιτικού Προγράμματος.
Τα τελευταία χρόνια επέδειξε ειδικό ενδιαφέρον για τα κοινοτικά της γενέτειρας του και καταπιάστηκε με την αναβάθμιση του παρεκκλησίου των Αγίων Θεοδώρων.
Κατ’ επιθυμία του η κηδεία θα γίνει στο Ενοριακό Κοιμητήριο της Αγίας Παρασκευής Λαζατών».
Ο Χρηστάκης Τζιας, δημοσιογράφος, συναγωνιστής και φίλος του εκλιπόντα μόλις πληροφορήθηκε για την αποδημία του Σωτήρη Κυριαζάτη έγραψε: Αυτά τα λίγα λόγια ήθελα να του τα έλεγα σε μια τελευταία μας συνάντηση. Αλλά, δυστυχώς, δεν πρόλαβα. Ελπίζω, να τα συναντήσει κάπου στην απέραντη διαδρομή που πήρε. Ο Σωτήρης Κυριαζάτης έφυγε στην αιώνια ελευθερία του. Γι’ αυτήν αγωνίστηκε, γι’ αυτή πλήρωσε στη ζωή του, την ελευθερία δεν τη διαπραγματεύτηκε ποτέ. Για τίποτε και με κανέναν. Η σοφία, οι γνώσεις, η διαλλακτικότητα, ήταν τα όπλα του.( Ίσως, πολλοί τα έβλεπαν ως αδυναμία του);
Έφυγε πλούσιος στην ψυχή, διότι ήταν από τους λίγους που πολεμούσε με βαμβάκι. (Το χρήμα και τα πλούτη, ουδέποτε ήταν πειρασμός του) Είχε βάρος η κάθε του λεξη. Ο φιλοσοφημένος του λόγος θα παραμείνει παρακαταθήκη για όλους εμάς που τον γνωρίσαμε και τον αγαπήσαμε. Καλό ταξίδι, Πρόεδρε! Όσο εσύ θα ταξιδεύεις, για να συναντήσεις τη μοναδική και πολυαγαπημένη σου θεάκο -Λένη με τελευταίο σταθμό την αιώνια ελευθερία, εμείς θα ζούμε με την ελπίδα. Με αυτή την ελπίδα που Εσύ την αποκαλούσες περιφραστικά : Θα πάει η πέτρα… στον τόπο της…! Ώρα σου καλή Δάσκαλε ,της ζωής , του βίου και της ανθρωπιάς…!
Ο τέως πρόεδρος της Ομόνοιας Λεωνίδας Παππάς έγραψε: «Ο Σωτήρης Κυριαζάτης
δίδασκε, ενέπνεε, ψυχαγωγούσε, έλεγχε, παρηγορούσε.
Αναρίθμητες φράσεις του μας συνοδεύουν. Αυτό που μου έρχεται
πρώτο στο μυαλό είναι το «να στέκεσαι και να μη διαβαίνεις».
Εννοώντας πως τον τόπο σου πρέπει να τον γνωρίσεις, να τον νοιώσεις, να τον υπηρετήσεις, αφήνοντας το δικό σου αποτύπωμα, να στέκεσαι πάνω του και να μην είσαι περαστικός (διαβαίνεις).
«Δεν αποφάσισα ακόμα να φύγω» μου έλεγε πολλές φορές, έπρεπε να ολοκληρώσει κάποιες εκκρεμότητες και πιο πολύ τον βάραινε η ολοκλήρωση του εξωκλήσι των Αγίων Θεοδώρων στο Σκουτίτσι που ήταν η μεγαλύτερη παρηγοριά του. Ο χαμός όμως πριν από κάποιους μήνες της συζύγου του, της Λένης του, τον τσάκισε.
Πρόεδρε η φυσική σου παρουσία θα μα λείψει πολύ, θα μας κάνει όμως ισόβια παρέα η ανάμνηση και τα λεγόμενα σου. Καλό παράδεισο
