Γράφει ο Παναγιώτης Μπάρκας
Οι συνιστώσες της αντιπαράθεσης
Σε κοινοτικό άγχος έχει μετατραπεί το ερώτημα «Τι βλέπεις να γίνεται με τον Μπελέρη;!» Λογικό, όταν οι δύο χώρες καταναλώνουν τόσες πολλές ενέργειες. Η ελληνική πλευρά στο όνομα των δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας απαιτεί την αποφυλάκιση του εκλεγμένου δημάρχου Χειμάρρας Φρέντυ Μπελέρη και την επίσημη ανάληψη των καθηκόντων του ως δημάρχου.
Η αλβανική πλευρά επιμένει στη φυλάκισή του, επικαλούμενη «την ανεξάρτητη δικαιοσύνη της» και ταυτόχρονα βάζει στο τραπέζι όλο το φάσμα των διαχρονικά ισχυριζόμενων θεμάτων κατά της Ελλάδας και τροφοδοτούν τον ανθελληνισμό. Στο επίκεντρο όπως πάντα, προβάλλει η ανασφάλεια και η τύχη του Ελληνισμού στην Αλβανία. (Ιδού και το κοινοτικό άγχος)
Αλβανική δρομολόγηση των θεμάτων Μπελέρη
Εντούτοις, μοιάζει παράλογος ο εγκλωβισμός στο ερώτημα αυτό, αν λάβει κανείς υπόψη τις παρούσες εξελίξεις υπό την οπτική γωνία της υπόθεσης των Πέντε Στελεχών της ΜΟΝΟΙΑΣ (1994-95) με φόντο τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού Ράμα και τη δράση των ενορχηστρωμένων ανθελληνικών μοχλών και ΜΜΕ στην Αλβανία. Με τα δεδομένα αυτά το θέμα που αφορά τον Μπελέρη φαίνεται έχει δρομολογηθεί.
Παρά το γεγονός ότι δε θα ασκήσει ποτέ τα καθήκοντά του, θα παραμείνει εκλεγμένος δήμαρχος. Δε θα διεξαχθούν νέες εκλογές στο δήμο Χειμάρρας τουλάχιστον μέχρι την τελεσίδικη δικαστική απόφαση κατά του Μπελέρη. Μπορεί αυτό να ισχύσει και μέχρι το τέλος της θητείας και, όπως στην περίπτωση του δήμου Σκόδρας την προηγούμενη θητεία, Δήμαρχος Χειμάρρας να παραμείνει ο Γιώργος Γκόρος.
Τι κρύβεται πίσω από την εκστρατεία αποδόμησης του Μπελέρη
Εκείνο που παρουσιάζει ενδιαφέρον στην προκειμένη περίπτωση είναι η αλβανική εκστρατεία αποηρωποίησης, ή αποκαθήλωσης, ή απομυθοποίησης του Μπελέρη και οι ελληνικές προσπάθειες ηρωποίησης και ηγετοποίησής του. Το σίγουρο είναι ότι δεν αποτελεί αυτοσκοπό.
Οι ελληνικές προσπάθειες δεν έχουν αντικειμενική ανταπόκριση. Για την αλβανική πλευρά οι προσπάθειες εξυπηρετούν έναν ευρύτερο σημαντικό στόχο. Με σημείο αναφοράς τον Μπελέρη, σπεύδει να εξουδετερώσει κάθε άλλη δυνατή αντίδραση για το περιουσιακό της Ε.Ε.Μ και να δώσει ένα πλήγμα (υπό μορφή χαριστικής βολής) κατά του Ελληνισμού, κυρίως στη Χειμάρρα.
Γνωστό το έργο. Φαίνεται ότι ο ρόλος του Μπελέρη, ως συνεργάτης του Ράμα, έχει λήξει από τότε που καταρτίστηκε και ψηφίστηκε στη Βουλή ο νόμος 20/20, που χαρακτηρίστηκε ταφόπετρα στο περιουσιακό.
Ο Ράμα αποκάλυψε το κοινό μυστικό ότι συνέπραξαν στην κατάρτισή του, Ελληνοαμερικανοί συμπεριλαμβανομένου και του Μπελέρη. (Αυτό πιθανόν να είχε υπόψη του και ο Πρόεδρος του ΚΕΑΔ Ντούλες, όταν δήλωσε σε αλβανικό κανάλι ότι Ράμα και Μπελέρης ήταν φίλοι, έτρωγαν μαζί και ότι μέχρι τότε ο Μπελέρης ήταν καλός για τον Ράμα).
Επίσης, ο νόμος αυτός αποτελεί συνέχεια στον νόμο για τις τουριστικές στρατηγικές επενδύσεις του 2015, για τον οποίο ουδεμία θεσμική αντίδραση υπήρξε από τους δικούς μας. (Τώρα οι της Αθήνας φωνάζουν προπαγανδιστικά.)
Δεκανίκι του Ράμα αποδείχτηκαν οι δικοί μας, με πρώτο τον Μπελέρη, στις πιρουέτες Ράμα με τις δήθεν ανατρεπτικές κυβερνητικές αποφάσεις για τη Χιμάρα το 2018-2019, μετά από πιέσεις της Αθήνας. Συνεπώς, τα Τίρανα βλέπουν ότι οι επενδύσεις της Ελλάδας στο πρόσωπο του Μπελέρη, μπορεί μελλοντικά να τον καταστήσουν ενοχλητικό, στα σχέδιά τους.
Άρα, θα συμβεί όπως στην περίπτωση των πέντε της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Τα Τίρανα συνεργάστηκαν μαζί τους για να οδηγήσουν επιτυχώς σε αποτυχία «τα μεγαλόπνοα εθνικά σχέδια» του Ελληνισμού, υποκινούμενα από κύκλους στην Αθήνα.
Όταν όμως τα Τίρανα είδαν πως κάποιοι απ΄ αυτούς θα γίνονταν «ενοχλητικοί» στο μέλλον, τους έκαψαν αποκαλύπτοντας τα ψευδώνυμά τους ως συνεργάτες των αλβανικών μυστικών υπηρεσιών.
Το ίδιο και τώρα. Ετοιμάζουν στο Μπελέρη κόκκινη κάρτα, αφαιρώντας ηθικά, πρακτικά και με τον νόμο τη δυνατότητα ανάμειξης στα κοινά. Συνεπώς, η εξέλιξη δεν αφορά μόνο τις πιθανότητες καταδίκης του για το εκλογικό αδίκημα, έστω και με αναστολή, όπως στην περίπτωση των Πέντε στελεχών της «Ομόνοιας», αλλά και πιο ουσιαστικά θέματα.
Η Αθήνα ιππεύει σε άλογα το καπίστρι των οποίων ελέγχουν τα Τίρανα
Οι πρώτες εξαγγελίες Ράμα, ότι θα μιλούσε για την υπόθεση Μπελέρη μετά τις εκλογές στην Ελλάδα (αλλά δεν μίλησε), ο κλονισμός της Αθήνας όταν η Πρέσβης μας στα Τίρανα έλαβε τον φάκελο του εισαγγελέα, παραβιάζοντας την νομοθεσία περί απορρήτου των ανακρίσεων.
Σίγουρα ο Ράμα έχει παραδώσει στους Δυτικούς πλουσιότερο φάκελο εξασφαλίζοντας την σιωπή τους και μετριάζοντας την επιθετικότητα της Αθήνας. Η νέα εξαγγελία Ράμα ότι στο δικαστήριο αναμένεται να δούμε όλα τα στοιχεία του φακέλου και η πληθώρα των δημοσιευμάτων, εκπομπών και ντοκιμαντέρ στα αλβανικά ΜΜΕ με «αποκαλύψεις» για το σκοτεινό παρελθόν του Μπελέρη (ντοκιμαντέρ στο Top-Channel αποκάλυψε απόρρητο έγγραφο της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας για δήθεν δηλώσεις Μπελέρη ότι ήταν στο επεισόδιο της Επισκοπής) και τον επίκαιρο «σοβινιστικό» ρόλο του για τον «εξελληνισμό» της Χιμάρας σε συνεργασία με ελληνικούς κύκλους και επίσημη Αθήνα, φανερώνουν ότι η αλβανική πλευρά πιθανόν να διαθέτει στοιχεία που μπορεί να ενοχοποιούν συγκεκριμένα κέντρα στην Αθήνα. (Εντούτοις για εσωτερική κατανάλωση και τροφοδότηση του ανθελληνισμού αρκεί και η προπαγάνδα).
Η ιστορική προσέγγιση μας λέει ότι σε όλη την ελληνοαλβανική παρασκηνιακή αντιπαράθεση, από το 1943, για να μη πω και πιο πριν, η Ελλάδα πέζευε σε άλογο που το έσερνε από το καπίστρι η αλβανική πλευρά.
Αν αυτή η προσέγγιση ευσταθεί, τότε, όπως με τους πέντε της Ομόνοιας, η Αθήνα για να σώσει τα σκήπτρα, θα αναγκαστεί να απωλέσει το Μπελέρη. (Ήδη η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, του ΚΕΑΔ, του ΜΕΓΑ, των υπολοίπων ελληνικών μειονοτικών δημαρχείων, όπως και των κομμάτων της αντιπολίτευσης σε συμμαχία με το ΚΕΑΔ, παρά την δηλωμένη συμπαράσταση, στην ουσία τον έχουν απωλέσει, ανεξαρτήτως από τους διαφορετικούς λόγους).
Σχέδιο για να πληγεί εκ νέου ο Ελληνισμός της Αλβανίας
Από την άλλη, με αιχμή του δόρατος τον Μπελέρη, η αλβανική πλευρά θα επιδιώξει, όπως ήδη έχει εκδηλωθεί και είναι σε εξέλιξη, σχέδιο για να πλήξει την ακεραιότητα του Ελληνισμού, να τον εκφοβήσει, να τον πάρει όμηρο. Όπως με την υπόθεση των πέντε της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις ελληνοαλβανικής «αντιπαράθεσης»
Συγκεκριμένα
Από τη διασταύρωση των αλβανικών πηγών προκύπτει ότι υπάρχει ο Μπελέρης ηγούνταν «ελληνικού εθνικού στόχου σε βάρος των αλβανικών εθνικών συμφερόντων». Αναφέρονται στην προσεχή απογραφή του πληθυσμού στην Αλβανία. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, από ελληνικής πλευράς επιδιώχτηκε, μέσω χειραγωγιών, ρουσφετιών και ικανοποίησης συμφερόντων Αλβανών πολιτών, η επίτευξη υψηλού εκλογικού αποτελέσματος, το οποίο θα δικαιολογήσει στην απογραφή του πληθυσμού τον αυξανόμενο αριθμό Ελλήνων στο δήμο Χιμάρας.
Πάντα στη λογική τους, η αύξηση θα ήταν σε τέτοιο ποσοστό που ο δήμος της Χιμάρας, θα αποχτούσε το στάτους της ελληνικής μειονοτικής περιοχής. (!!!)
Μπελέρης – Αθήνα – Τίρανα και Εθνική Ελληνική Μειονότητα
Η Αθήνα, με στόχο την ευρύτερη απήχηση του λόγου και των επιχειρημάτων της υπέρ του Μπελέρη, συνέδεσε την υπόθεσή του με τα εθνικά δικαιώματα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία και την εκπροσώπησή της, παρά τις εκδηλωμένες σθεναρές και έκδηλες επιφυλάξεις της πλειοψηφίας των μελών της ελληνικής μειονοτικής κοινότητας στο πρόσωπο του Μπελέρη, αλλά και της Αθήνας.
Ο απλός Έλληνας διερωτάται που ήταν η Αθήνα όταν εκείνος διώχτηκε, του υφάρπαξαν την περιουσία, το σπίτι, έγινε αντικείμενο της αντιτρομοκρατικής, του έκλεισαν τα σύνορα στον κορωνοϊό.
Ή η ιστορική εμπειρία και το κλίμα ανθελληνισμού που τον βλέπει ως εύκολο θύμα και απώτερο στόχο, αναγκάζουν τον Ελληνισμό να αποφύγει τον κούφιο πατριωτισμό και να αδιαφορήσει όταν διαπιστώνει και διαισθάνεται ότι κάτι μεμπτό η υπόθεση κρύβει. Δικαιωματικά διερωτάται επίσης, ότι ποιο είναι συγκεκριμένα το ηρωικό πατριωτικό έργο του Μπελέρη.
Την ίδια στιγμή τα Τίρανα, διατηρώντας ζωντανή την χοτζική πατερναλιστική νοοτροπία προς την Ε.Ε. Μειονότητα, προσπαθεί να αποσπάσει αυτή από την υπόθεση Μπελέρη και να εξουδετερώσει την όποια δυνατή αντίδρασή της εναντίων τους. Προς το σκοπό της αυτό προσφέρει το γνωστό «μαξιλάρι προστασίας», προσβλέπει στην ανάγκη επιβίωσης και ποντάρει στα νήματα ελέγχου της.
Η υπόθεση Μπελέρη ως αποκάλυψη της μείζονος σημασίας της Ε. Ε. Μειονότητας
Η υπόθεση Μπελέρη αποκαλύπτει για μια ακόμη φορά, αλλά με περισσότερη έμφαση και κρισιμότητα, τον σημαντικό και σπουδαίο ρόλο του Ελληνισμού της Αλβανίας (Ε. Ε. Μειονότητας ή Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού), στο εσωτερικό της Αλβανίας, αλλά ιδιαίτερα στις ελληνοαλβανικές σχέσεις. Απέδειξε ότι η Αθήνα δεν έχει κανένα άλλο επιχείρημα, μέσο, ατού για να ισοσταθμίσει, να επιβληθεί (όταν χρειάζεται), ή να βελτιώσει (όπως επιβάλλεται) τις διμερείς σχέσεις, μάλιστα και να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στη Βαλκανική όπως επιδιώκει.
Όντως, η συγκεκριμένη αντιμετώπιση της υπόθεσης Μπελέρη, επιβεβαίωσε ότι στο θέμα του εδώ Ελληνισμού η Αθήνα συνεχίζει να διακατέχεται από τον γνωστό αυθορμητισμό, μέχρι τυχοδιωκτισμό. Περισσότερο τον αντιμετωπίζει ως βαρίδι στα πόδια της, πιστεύοντας ότι η εξασθένιση και αποσιώπησή του θα απαλλάξει την Ελλάδα από άλλα αγκάθια.
Είναι εμφανή η απουσία μιας συνεχιζόμενης και μακροπρόθεσμης στρατηγικής και με συγκεκριμένους στόχους, της ενίσχυσης και άνθισης του Ελληνισμού στα πατρώα του εδάφη. Έδειξε ότι η Αθήνα επικαλείται τον Ελληνισμό αυτό όταν έχει ανάγκη να λύσει με την γείτονα συμφέροντα της Ελλάδας.
Ή ιδιοτελή συμφέροντα συγκεκριμένων κύκλων και ατόμων, οι οποίοι, στο όνομα του Ελληνισμού και εθνικών στόχων, παρασέρνουν την Αθήνα σε ατυχείς αντιπαραθέσεις με τη γείτονα που εκθέτουν τον Ελληνισμό και την ίδια την Αθήνα. Έδειξε ότι η Αθήνα δεν έχει ενημέρωση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Ελληνισμός της Αλβανίας και ασφαλώς ούτε επιχειρήματα για την διεκδίκηση και την επίλυσή τους. Αρκείται σε ξοφλημένες στο χρόνο και την πραγματικότητα γενικολογίες, περί ανθρωπίνων και εθνικών δικαιωμάτων.
Η άκομψη υπεκφυγή της Αθήνας
Για να αποφύγει την πικρή αυτή πραγματικότητα, η Αθήνα επικαλείται θέσεις «ισχυρού» και με σημείο αναφοράς τον εθνικό προσδιορισμό του 19ου αιώνα, προσφεύγει σε λύσεις αντιπαράθεσης:-«εμείς» (το αθηναϊκό απυρόβλητο), «εκείνοι» (οι κακοί Αλβανοί), χωρίς καν να έχουν την αίσθηση ότι μεταξύ αυτών των ισχυρών μυλόπετρων φθείρεται ανεπανόρθωτα ο Ελληνισμός της Αλβανίας. Ή δείχνει το δάχτυλο της απειλής «στους άλλους» αναφορικά με την ευρωπαϊκή τους πορεία. Ή ζητά από την κυβέρνηση των Τιράνων να παρέμβει στο «έργο της αλβανικής δικαιοσύνης» (αντιδημοκρατικό επιχείρημα, όσο και διεφθαρμένη και ελεγχόμενη και αν είναι αυτή)
Ο Ράμα παίζει μπάλα χωρίς αντιπάλους
Στην υπόθεση Μπελέρη, επικαλούμενος «την ανεξάρτητη δικαιοσύνη του», αλλά και τον Άσο στο μανίκι για φάκελο με στοιχεία που ενοχοποιεί τμήματα στην Αθήνα, κατάφερε να δρομολογήσει τις εξελίξεις στα δικά του μέτρα και συμφέροντα.
Εκμεταλλευόμενος τις χαρισματικές του ικανότητες επιδίωξε και ως ένα σημείο τα κατάφερε να υπερβεί διπλωματικά του Μητσοτάκη στο θέμα άρνησής του να τον προσκαλέσει στην άτυπη συνάντηση των ηγετών των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων.
Για να τον υπερβεί τον προκάλεσε για να κάνουν μαζί τα αποκαλυπτήρια της προτομής του πατέρα του, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στην πλατεία Δερβιτσάνης, πριν την φετινή 28η Οκτωβρίου.
Παρουσιάζεται ως ο φρόνιμος ηγέτης που θέλει την επίλυση όλων των θεμάτων με την Ελληνική πλευρά, εκφράζοντας την ικανοποίηση ότι η Ελλάδα τον ακολουθεί στην πρότασή του για προσφυγή σε διεθνή διαιτησία για την επίλυση της ΑΟΖ στο Ιόνιο.
Κατάφερε να περάσει τα δικά του μηνύματα στην ελληνική κοινή γνώμη χωρίς να επιτρέψει να φανούν έστω και ψεγάδια στη συμπεριφορά και πολιτική του προς Ελλάδα. Στην κατηγορία ότι παραβιάζονται τα ανθρώπινα και εθνικά μειονοτικά δικαιώματα ζήτησε στοιχεία, αλλά δεν του κατατέθηκαν, επιτρέποντας να παρουσιαστεί ως ο πρωταθλητής υπεράσπισης αυτών.
Στο περιουσιακό ταύτισε το θέμα των Ελλήνων με το σύνολο των προβλημάτων στη χώρα. Άφησε ανοιχτά να εννοηθεί ότι είναι οι ίδιοι οι Έλληνες που πουλούν τις περιουσίες τους, λόγω της μεγάλης οικονομικής προσφοράς. Υπέδειξε τους δικούς μας εκπροσώπους ότι μετείχαν στο μαγείρεμα όλων των συστημάτων νομιμοποίησης της υφαρπαγής των περιουσιών των Ελλήνων, κυρίως στη Χειμάρρα.
Δείχνει ευτυχής που οι ελληνικές αρχές συνεργάζονται άψογα με Έλληνες εκπροσώπους του δικού του κόμματος σε άλλες περιοχές της Ε. Ε. Μειονότητας.
Από ελληνικής πλευράς δεν υπήρξε καμιά αντίδραση. Απαντάει ηγετικά από τη φυλακή ο Μπελέρης.
*Ο Παναγιώτης Μπάρκας είναι πρόεδρος του Τμήματος Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού του Πανεπιστημίου Αργυροκάστρου, δημοσιογράφος και πρώην βουλευτής.
