Ανάλυση: Πώς αλιεύεται, πώς παράγεται και πώς μεταδίδεται η είδηση

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.  Τελικά τι είναι είδηση στην διάρκεια της Πανδημίας του Κορωνοιού; Αυτό το ερώτημα με βασανίζει εδω και λίγες εβδομάδες, λίγο μετά τις εκλογές, όπου ο καθένας έλεγε και έγραφε «το κοντό και το μακρύ του». Αυτό που ένας Πρόεδρος κατάφερε να μετατρέψει σε «Fake News».

Μέχρι στιγμής τέτοια fake news μετέδιδαν τα λεγόμενα προοδευτικά κανάλια όπως το CNN, MSNBC άντε και η εφημερίδα New York Times, σύμφωνα πάντα με τον πρόεδρο. Τώρα βέβαια καθώς στενεύουν τα περιθώρια, η μπάλα πήρε και το Fox News που μετέδωσε την είδηση για την Αριζόνα. Και συνεχίζει φυσικά ο Πρόεδρος να σφυροκοπάει από το Twitter τους δημοσιογράφους.

Αλλά, εγώ από την πλευρά μου, το ζητούμενο ακόμα το ψάχνω. Δηλαδή, ψάχνω να δω πως (;) βγαίνει η είδηση. Όχι πως μεταδίδεται. Αυτό είναι εύκολο.

Ας πούμε για παράδειγμα: πηγαίνεις να αγοράσεις ψωμί ή να προμηθευτείς χαρτί υγείας και στον δρόμο γίνεται κάτι. Ας μην αναφέρουμε ατύχημα, ας πούμε ότι πέφτεις επάνω σε μια διαδήλωση.

Είτε για την μεταφορά σε ξενοδοχείο των αστέγων μιας περιοχής, είτε για το παλιό αλλά δυνατό σύνθημα: “ψωμί – παιδεία – ελευθερία” ή ακόμα για να μην κλείσουν τα σχολεία. Αυτό από μόνο του δεν είναι η είδηση.

Το θέμα είναι τι κρύβεται από πίσω και συνήθως ο λόγος δεν είναι πάντα ορατός από την επιφάνεια.

Μπορεί όμως αν το ψάξεις να ανακαλύψεις την είδηση που βρίσκεται εκεί. Το «δια ταύτα», ας πούμε, της διαδήλωσης, τα κίνητρα. Εκτός κι αν άλλοι λόγοι μας οδηγούν σε διαφορετικά συμπεράσματα.

Έτσι κι ενώ εσύ πήγαινες για… χαρτί υγείας (το πολύτιμο αυτό αγαθό κατά την δύσκολη περίοδο της πανδημίας), καταλήγεις να δεις πως θα βγάλεις την είδηση.

Πρόσφατα, καλύπτοντας  μια τελετή για τους Βετεράνους, άκουσα με προσοχή έναν καλεσμένο να μας ανακοινώνει  την «αποκλειστική είδηση» ότι ξεκίνησε συνεργασία με έναν πολύ γνωστό καλλιτέχνη, θα τον έλεγα και «βετεράνο».

Ήταν λοιπόν η είδηση αυτούσια. Αυθεντική και πρωτογενής. Δεν είχε δημοσιευθεί έως εκείνη την ώρα πουθενά.

Αλλά δεν ξέρω αν και πως θα την έδενα με περιγραφή για την τελετή που παρακολουθούσα.

Μάλλον όμως έδενε, αφού οι επιτυχίες των δικών μας, των Ελληνοαμερικανών, μας κάνουν περήφανους από όποιο χώρο κι αν προέρχονται.

Πάρτε παράδειγμα τον «δικό» μας Αλβέρτο Μπουρλά, στην φαρμακευτική εταιρεία Pfizer (με z και οχι με s που γράφουν τα ελληνικά site).

Όταν κυκλοφόρησε η είδηση για την αποτελεσματικότητα του εμβολίου δεν νοιώσατε ιδιαίτερη περηφάνια; Εγώ έχω κι έναν ιδιαίτερο λόγο. Γιατί ο  CEO της Pfizer έχει καταγωγή από την  Θεσσαλονίκη. Kαι εκεί λίγες μέρες μετά, έστειλα και την δεύτερη είδηση.

Το 1979 έκανα τα πρώτα δειλά βήματα στην σελίδα “Νεολαία 79” του Λευτέρη Κογκαλίδη, γνωστού κι αγαπητού δημοσιογράφου της συμπρωτεύουσας.

Τότε, εκτός της ΕΡΤ 3 ο Λευτέρης συνεργαζόταν με την εφημερίδα «Ελληνικός Βορράς». Εκεί, κάθε Κυριακή είχε την επιμέλεια της σελίδας και ανταποκριτής από την Καστοριά ήταν ο υπογράφων.

Η σελίδα διαπραγματευόταν μουσικά θέματα και οι ανταποκριτές μετέδιδαν την δραστηριότητα της νεολαίας στην πόλη τους.

Σήμερα ο Λευτέρης Κονγκαλίδης είναι συνταξιούχος από την ΕΡΤ αλλά συνεχίζει τις εκπομπές στο ραδιόφωνο ως ραδιοφωνικός παραγωγός και παράλληλα επιμελείται και μια ιστοσελίδα (blog) με τίτλο «Nostos music» και πάνω από 1 εκατομμύριο αναγνωστών σε αριθμό επισκεπτών.

Eκει λοιπόν θεώρησα σωστό να στείλω την είδηση που αφορούσε τη νέα δουλειά του Τόνι Ορλάντο.

Ενός σημαντικού Ελληνο-Πορτορικανού στην καταγωγή καλλιτέχνη που μετά από χρόνια επέστρεψε στο ραδιόφωνο και συγκεκριμένα στον ραδιοφωνικό σταθμό 77 WABC AΜ. Ο σταθμός αυτός από το καλοκαίρι αγοράστηκε από τον Τζον Κατσιματιδη.

Η είδηση λοιπόν που είχα στα χέρια μου, για  τον Τονι Ορλάντο (που έγινε γνωστός για το τραγούδι «Tie a yellow ribbon» (Καλύτερο τραγούδι της χρονιάς το 1973), δημοσιεύθηκε αρχικά εδώ, στις «Αναμνήσεις» και δυο μέρες αργότερα στο μπλογκ (blog) «nostos music».

Mε αναφορά βέβαια ότι δημοσιεύθηκε πρώτα στις «Αναμνήσεις».

Kαι πριν προλάβω να ολοκληρώσω την ανάλυση μου, ρίχνοντας μια ματι ά στο FB αλίευσα μια άλλη είδηση.

Αυτή από ένα post του Λευτέρη Κογκαλίδη σχετικά με την διακοπή κυκλοφορίας του περιοδικού «Βillboard».

Ανταποκριτής του περιοδικού στην Ελλάδα ήταν ο Λευτέρης Κονγκαλίδης την περίοδο 1979-1980.

Όταν πρωτοήρθα στις ΗΠΑ ως μετανάστης, από τις πρώτες επισκέψεις που έκανα ήταν στα γραφεία του περιοδικού Βillboard (στο 1515 της οδού Broadway) και να τους πω ότι είμαι ο ανταποκριτής του ελληνικού περιοδικού «Ποπ & Ροκ».

Πήγα λοιπόν στα γραφεία χωρίς ραντεβού και μετά από αναμονή τελικά με δέχθηκε ένας υπάλληλος από το οικονομικό τμήμα ο οποίος μάλιστα είχε αφιερώσει ένα τμήμα των σπουδών του μαθαίνοντας αρχαία ελληνικά.

Ομολογώ ότι ντράπηκα όταν άρχισε να απαγγέλει απέξω την Οδύσσεια του Ομήρου.

Με αυτό λοιπόν θα κλείσω την ανάλυσή μου για την είδηση και πως αυτή παράγεται (προσοχή όμως γιατί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γίνεται ανα-παραγωγή ειδήσεων)

Και στο σημείο αυτό θα παραθέσω την σημερινή είδηση :

Τέλος εποχής για το Billboard

[Για τους φίλους του ραδιοφώνου και της μουσικής είναι συγκλονιστική είδηση και το τέλος μιας εποχής – για τους άλλους αδιάφορη. Την είδηση μου την έδωσε σήμερα το μεσημέρι, τηλεφωνικά, ο Γιάννης Πετρίδης και σπεύδω να σας την μεταφέρω.

Το κορυφαίο αμερικανικό μουσικό περιοδικό – για περισσότερο από έναν αιώνα – Billboard  διακόπτει την έντυπη κυκλοφορία του και θα αποστέλλεται πλέον στους συνδρομητές του σε διαδικτυακή μορφή.

Το τελευταίο τεύχος που ήταν σε έντυπη μορφή κυκλοφόρησε τον Μάρτιο.

Ο Γιάννης είναι μάλλον ο παλιότερος συνδρομητής στην Ελλάδα και έχει μια απίστευτη συλλογή παλαιών τευχών. Ο γράφων ήταν ο ανταποκριτής του περιοδικού στην Ελλάδα από το 1979-80. Ως επαγγελματίας δημοσιογράφος οφείλω να ομολογήσω ότι τα δέκα αυτά χρόνια  ήταν σαν ένα μεταπτυχιακό  που μου δίδαξε απίστευτα πράγματα, μου άνοιξε τις πόρτες όλων των ραδιοφωνικών σταθμών του πλανήτη, γνωριμίες με κορυφαία ονόματα του πενταγράμμου και δωρεάν προσκλήσεις σε συναυλίες παντού. Τότε υπέγραφα τα κείμενα μου ως Lefty Kongalides.]