ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. «Ο Άγιος Σπυρίδωνας έκανε το θαύμα του και πιστεύω πως δε θα αργήσει η ώρα που και η Παναγία Σουμελά θα κάνει το δικό της θαύμα», μου λέει το βράδυ της Πέμπτης ένας από τους αγωνιστές για την αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
«Πρόκειται για μια σύμπτωση», του απαντάω , όχι διότι διαφωνούσα με το σκεπτικό του, αλλά περισσότερο για να κεντρίσω το διάλογο.
Υπάρχουν κάποια πράγματα και κάποια γεγονότα, όπως η ομόφωνη απόφαση της Γερουσίας των ΗΠΑ για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, τα οποία μέχρι και την παραμονή της εορτής του Αγίου Σπυρίδωνα θεωρούνταν σχεδόν απίθανα.
Ο φιλέλληνας γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ και ο Τεντ Κρουζ πέτυχαν κάτι που μέχρι και το βράδυ της Τετάρτης και να στο έλεγαν δε θα το πίστευες.
Και όμως το θαύμα έγινε και τόσο η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων όσο και η ολομέλεια της Γερουσίας ενέκριναν ομόφωνα και άνευ τροποποιήσεων το Ψήφισμα 150 της Γερουσίας.
Το εν λόγω Ψήφισμα είναι πανομοιότυπο με το ψήφισμα «H.Res.296», το οποίο όπως έγραψαν οι Αναμνήσεις αναγνωρίζει τη Γενοκτονία των Αρμενίων και το οποίο αναγνωρίζει εμμέσως πλην σαφώς και τη Γενοκτονία των Ελλήνων.
Στην πρώτη παράγραφο του ψηφίσματος αναφέρεται ότι «η αναγνώριση και καταδίκη της Γενοκτονίας των Αρμενίων, η εκτέλεση 1.5 εκατομμυρίων Αρμενίων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία από το 1915 έως το 1923 και θα παράσχει παρηγοριά στους επιζώντες της εκστρατείας των γενοκτονιών εις βάρους των Αρμενίων, των Ελλήνων, των Ασσυρίων, των Αραμινιών, των Μαρονιτών και άλλων Χριστιανών».
Το Αμερικανικό Κογκρέσο στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και έδωσε τη δυνατότητα τους Αρμενίους της Αμερικής και στην πολιτική και πολιτειακή ηγεσία της Αρμενίας να αισθανθούν δικαιωμένοι και να ζητήσουν από τον ίδιο τον Πρόεδρο Τραμπ να εκδώσει προεδρικό διάταγμα μέσω του οποίου οι ΗΠΑ θα αναγνωρίσουν τις Γενοκτονίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εις βάρος των χριστιανικών πληθυσμών.
Το θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνα, όπως αποκάλεσε ο συνομιλητής μου την ιστορική απόφαση του Κογκρέσου αποτελεί έναν εξαιρετικά καλό οιωνό και για τον αγώνα των Ποντίων της Αμερικής, της γενέτειρας και κατ΄ επέκταση των πέντε Ηπείρων.
Η δικαίωση του αγώνα των Αρμενίων έγινε σε μια κομβική συγκυρία για τον αγώνα των Ποντίων και κατ΄ επέκταση της ομογένειας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, διότι εφέτος συμπληρώθηκε ένας αιώνας από τις θηριωδίες και τα ειδεχθή εγκλήματα των Τούρκων εις βάρος των αμάχων Ελλήνων και υπολοίπων χριστιανικών πληθυσμών.
Η δικαίωση του αγώνα των Αρμενίων θα πρέπει να δώσει το έναυσμα στην Παμποντιακή Ομοσπονδία Αμερικής και Καναδά και σε όλες της ομογενειακές οργανώσεις να εντείνουν τον αγώνα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων.
Ο αγώνας της Παμποντιακής Ομοσπονδίας και της ίδιας της ομογένειας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας είναι πολύ πιο δύσκολος από των αγώνα των Αρμενίων, διότι η Αρμενία και κυρίως η πολιτική και πολιτειακή της ηγεσία στήριξαν και συνεχίζουν να στηρίζουν ποικιλοτρόπως τον αγώνα και – στην κυριολεξία έδωσαν φτερά στο Εθνικό Συμβούλιο των Αρμενίων, καθώς επίσης και στο λόμπι τους στην Ουάσινγκτον.
Η Παμποντιακή Ομοσπονδία Αμερικής και Καναδά αγωνίζεται όλα αυτά τα χρόνια χωρίς την παραμικρή οικονομική και ουκ ολίγες φορές χωρίς και την ηθική υποστήριξη από τις εκάστοτε κυβερνήσεις της γενέτειρας.
Οι Πόντιοι επιμένουν στον δίκαιο αγώνα και θα συνεχίσουν να αγωνίζονται με πείσμα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας. Το οφείλουν στις εκατοντάδες χιλιάδες των θυμάτων και νεκρών, το οφείλουν στους προγόνους, αλλά περισσότερο το οφείλουν στα παιδιά και στα εγγόνια τους. Το οφείλουν επίσης και στις γενιές που θα έρθουν.
Το οφείλουν στον Πόντο και στη Μικρά Ασία όπου στις αρχές του προηγούμενου αιώνα διαπράχτηκε το έγκλημα της γενοκτονίας.
Το οφείλουν στην ανθρωπότητα, διότι η αναγνώριση της Γενοκτονία χειραφετεί και το πιο σημαντικό προστατεύει την ανθρωπότητα από πιθανές νέες γενοκτονίες.
Οι «Αναμνήσεις» προσεύχονται όπως η Παναγία Σουμελά, η προστάτιδα των απανταχού Ποντίων να κάνει το θαύμα της. Να μας εμπνεύσει, να μας εμψυχώσει και να μας ενώσει να συνεχίσουμε με μεγαλύτερο πάθος τον αγώνα.
