«Μη μιλάς, μη γελάς…κινδυνεύουν οι ΝΥ Τάιμς»

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Εν έτει 2020, ο συνάδελφος με τον οποίο συνομιλούσα στο κινητό τηλέφωνο το απόγευμα της Τρίτης, μου έθεσε το ζήτημα που προέκυψε πριν περίπου επτά ημέρες, όταν η εφημερίδα “Νιου Γιορκ Τάιμς”, (για την οποία πολλοί σε πολλά κράτη πίνουν νερό στο όνομά της), δημοσίευσε στην διαδικτυακή έκδοσή της (μόνο) ένα άρθρο γνώμης στο οποίο ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Τομ Κόττον ζητούσε – ούτε λίγο ούτε πολύ – από τον πρόεδρο Τραμπ να κατεβάσει τον στρατό για να πνίξει (στο αίμα το δίχως άλλο;) τις ειρηνικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στην πρωτεύουσα Ουάσιγκτον και αλλού με αφορμή την δολοφονία από αστυνομικούς του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ στη Μινεάπολη.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Το περιστατικό με την ανταρσία στην εφημερίδα ΝΥΤ το παρακολούθησα με ενδιαφέρον.

Ωστόσο δεν κατάλαβα γιατί έγινε τόσος θόρυβος μέχρι που η προτροπή του γερουσιαστή εισακούστηκε από τον Πρόεδρο Τραμπ και η εντολή «κατεβάστε τον στρατό» δόθηκε από τον υπουργό Άμυνας.

Άσχετα, αν μετά ο υπουργός της Άμυνας, ο κ. Εσπερ, προσπάθησε να την δικαιολογήσει και εμφανίστηκε ως φρουρός της Δημοκρατίας και τελικά, όταν τον απείλησε ο Λευκός Οίκος με παραίτηση, την επανέφερε ως διαταγή , με αποτέλεσμα οι στρατιώτες της 82ης Μεραρχίας αλεξιπτωτιστών, να ξεκινήσουν πάνοπλοι για κάθοδο στους δρόμους της Ουάσιγκτον.

Την προηγούμενη εβδομάδα, ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Πομπέο και ο Λευκός Οίκος, κατηγόρησαν την Κίνα για τον τρόπο με τον οποίο εκείνη, αντιμετώπισε τους διαδηλωτές στους δρόμους του Χονγκ Κονγκ.

Έτερον εκάτερον που λέμε.

Και εκεί που απολάμβανα τον μεσημεριανό περίπατο με τον γιο μου, δίπλα στα ήσυχα νερά του ποταμού Χαντσον, νάσου ο αγαπητός συνάδελφος να θέλει να με πείσει να ασχοληθώ με την περίπτωση της εφημερίδας ΝΥΤ και ως επιχείρημα να μου παραθέτει το ρηθέν υπό του Βολταίρου, που αν δεν το διαβάσατε στο Λύκειο ή στο Πανεπιστήμιο καλό είναι να το ξαναθυμηθείτε.

Άσε δηλαδή, που σύμφωνα με νεότερες μελέτες ο αείμνηστος φιλόσοφος δεν το είπε ποτέ.

Παραθέτω εδώ τον σύνδεσμο με την πηγή που χρησιμοποίησα: “Γιατί ο Βολταίρος δεν είπε ποτέ τη φράση: «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες». Τα εισαγωγικά που έβαλε λανθασμένα η βιογράφος του και η συγγνώμη μετά από 33 χρόνια…

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/giati-o-volteros-den-ipe-pote-ti-frasi-diafono-me-afto-pou-les-alla-tha-iperaspisto-mechri-thanatou-to-dikeoma-sou-na-to-les-ta-isagogika-pou-lanthasmena-evale-i-viografos-tou-ke-i-signo/

Μα, αγαπητοί αναγνώστες, τότε που φαίνεται να το είπε ο σπουδαίος κατά τα άλλα ο ιστορικός και φιλόσοφος αυτός, που έζησε στην Γαλλία από το 1694-1778 ήταν άλλες εποχές.

Όπως λέμε κ. συνάδελφε, “άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας”.

Είδαμε και πάθαμε μέχρι να πειστεί το Twitter να βάλει επιτέλους φρένο στην διασπορά ψευδών ειδήσεων και στην αναμετάδοση θεωριών συνομωσίας, χωρίς τον παραμικρό έλεγχο. Και μάλιστα από τον ίδιο τον Πρόεδρο των Ηνωμενων Πολιτειών.

Για το Facebook, πλέον… όλα παίζονται. “Στην αναμπουμπούλα”, έλεγε η μακαρίτισσα η γιαγιά μου, “χαίρεται ο λύκος”.

Και ο σύγχρονος λύκος, βλέπει τα θύματά του στο σύγχρονο αυτό λιβάδι των δικτύων κοινωνικής δικτύωσης και χτυπάει όποτε θέλει.

Είναι λοιπόν, δύσκολο στην ταραγμένη εποχή που ζούμε να ξεδιαλύνουμε “τα ξερά από τα χλωρά” και εν μέσω της πανδημίας του κορωνοϊου τίποτα δεν θα πρέπει να θεωρείται ως δεδομένο. Όλα παίζουν και παίζονται, δηλαδή αμφισβητούνται.

Συμπεριλαμβανομένων και όσων θεωρούνται ως ορθές απόψεις και γνώμες.

Η κοινότητα των Αφροαμερικανών βλέπει τώρα μια μικρή αχτίδα φωτός στο βάθος ενός τεράστιου τούνελ, καθώς χρειάστηκαν πολλοί αγώνες και χιλιάδες πορείες και θυσίες σε ανθρώπινο αίμα για να τα καταφέρει.

Πάρτε παράδειγμα την δική μας ιστορία. Μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς κάναμε την επανάσταση για να αποκτήσουμε την ελευθερία, το πολυτιμότερο αγαθό για τον άνθρωπο.

Τώρα βέβαια πολλά στοιχεία και πολλές μορφές της επανάστασης αμφισβητούνται, (Επιτροπή 2021) καθώς πλησιάζουμε στην επέτειο των 200 χρόνων.

Οι Αφροαμερικανοί, λοιπόν, πέρασαν κι αυτοί 400 χρόνια ανισότητας και λυπάμαι αν παρεξηγηθώ, αλλά σαν κοινότητα στην πλειοψηφία μας, έπρεπε μετά το εξώφυλλο του περιοδικού LIFE με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο και τον ηγέτη τους, τότε, τον πάστορα Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ να βλέπουμε θετικά τέτοιου τύπου ανισότητες.

Ευτυχώς κι εδώ κάτι άλλαξε από ότι συναντούσαμε πριν μερικές δεκαετίες και με χαρά διαπίστωσα ότι ο ομογενής ιδιοκτήτης εστιατορίου στη Μινεάπολη, γνώριζε τον Φλόιντ και σαν πελάτη αλλά και σαν φίλο.

Για να επιστρέψω στο σημείο που πήρα αφορμή γι αυτή την ανάλυση, την συνομιλία μου με τον συνάδελφο.

Η εφημερίδα New York Times πρωτοεκδόθηκε στη Νέα Υόρκη το 1851 και έχει μέχρι σήμερα κερδίσει 130 βραβεία Pulitzer, περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη εφημερίδα στις ΗΠΑ. Είναι δε γνωστή και ως «Grey Lady».

H εφημερίδα ΝΥΤ  μετά τον θόρυβο που δημιουργήθηκε και αφού ο εκδότης ο κ. A.G. Sulzberger προσπάθησε να καθησυχάσει 4.000 υπαλλήλους, απέλυσε τελικά τον υπεύθυνο της άστοχης κατά την άποψή μου, αποδοχής και δημοσίευσης του άρθρου του γερουσιαστή. Τον αρχισυντάκτη της σελίδας γνώμης (editorial page) James Bennet

Είπαν βέβαια ότι εκείνος παραιτήθηκε… Η ανταρσία όμως των υπαλλήλων έφερε το αποτέλεσμα αυτό.

Περισσότερα βέβαια για το κλίμα και την ατμόσφαιρα που οδήγησε τις εξελίξεις στην εφημερία ΝΥΤ μπορείτε να διαβάσετε σε ένα εξαιρετικό κείμενο που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της εφημερίδας στις 7 Ιουνίου, με συντάκτη τον Ben Smith και τίτλο: «Το παρασκήνιο των εξεγέρσεων στις μεγαλύτερες αίθουσες σύνταξης εφημερίδων της Αμερικής» (Inside the Revolts Erupting in America’s Big Newsrooms). Γιατί εκεί θα δείτε ότι ανταρσίες έγιναν και στις εφημερίδες Washington Post, Philadelphia Inquirer και The Pittsburg Post-Gazette.

Τελικά κ. συνάδελφε, διαφωνώ με την άποψη σου ότι έπρεπε να φιλοξενηθεί ένα τέτοιο άρθρο σε μια τόσο φορτισμένη περίοδο και με το πρόσχημα της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών «να ζητάει να παρέμβει ο στρατός», πράγμα αντίθετο προς το σύνταγμα της Αμερικής, που κάποιοι το καταπατούν “εν ονόματι του νόμου”, αν θέλουμε να μεταφράσουμε το πολυ-φορεμένο σλόγκαν “Law and Order”.

Αυτά δεν συμβαίνουν παρά μόνο σε δικτατορικά καθεστώτα και όλοι γνωρίζουν πως ορισμένα από αυτά κατέρρευσαν και άλλα μετεξελίχθηκαν και σήμερα εμφανίζονται με δημοκρατικό δήθεν μανδύα.

Αν δηλαδή και εν κατακλείδι ζητούσε ένας δημοσιογράφος στην Μόσχα να δημοσιευθεί άρθρο του στην “Πράβδα” εναντίον του Προέδρου Πούτιν, έχεις αγαπητέ συνάδελφε την εντύπωση ότι δεν θα έπαιρνε ως απάντηση “την κεφαλή του επί πίνακι”;

Σημείωση. (Για την ιστορια):

Ο συντάκτης του άρθρου υπήρξε συνεργάτης του ραδιοφωνικού προγράμματος Hellenic Radio Magazine, που αργότερα μετονομάστηκε σε Cosmos FM. Όταν στην διάρκεια του πολέμου του Κόλπου (1990-1991) αναφέρθηκε σε είδηση σχετική με τον στρατηγό Παγώνη, ο διευθυντής του σταθμού εξέφρασε ανοικτά την διαφωνία του, ως προς την συγκεκριμένη είδηση και τότε ο συντάκτης, θεωρώντας ότι θίγεται η ελεύθερη και ανεξάρτητη μορφή της δημοσιογραφίας και της ενημέρωσης των ακροατών που πίστευε ότι εκπροσωπούσε, παραιτήθηκε στον αέρα στην διάρκεια της επόμενης εκπομπής.