Ανάλυση: Η τελευταία Θ. Λειτουργία του π. Ιωάννη Βλάχου στον Αρχιεπισκοπικό Ναό

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Με ένα μακρύ, αυθόρμητο, ζεστό και παρατεταμένο χειροκρότημα εντός του ναού, μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, αποχαιρέτησαν οι πιστοί τον επί εξαετίας ιερατικό προϊστάμενο του Αρχιεπισκοπικού Ναού της Αγίας Τριάδας στο Μανχάταν, π. Ιωάννη Βλάχο..

Ποτέ άλλοτε, δεν είχαμε παρατηρήσει μια παρόμοια μορφή αγάπης, θαυμασμού και χαρμολύπης, ένα  τέτοιο χειροκρότημα  εντός του ναού, είτε για κάποιο πολιτικό, είτε για τους Εύζωνες της Προεδρικής Φρουράς είτε για έναν σπουδαίο θρησκευτικό ηγέτη.

Ήταν μια στιγμή που μετέφερε το μήνυμα της αγάπης των πιστών προς τον πνευματικό τους, τον άνθρωπο που κατάφερε, να φέρει την ειρήνη και την ενότητα, σε μια εποχή που ακολούθησε διαδοχικές αναταραχές.

Κι εκείνος, ο πατήρ Ιωάννης απλός, λιτός, σεμνός και έτοιμος για να συνεχίσει το έργο του, έκανε μεγάλη προσπάθεια για να κρύψει την συγκίνηση του.

Διάβασε το κείμενο που είχε ετοιμάσει για να αποφύγει τα λάθη στην ανακοίνωση των ονομάτων. Και σχεδόν δεν ξέχασε να ευχαριστήσει κανέναν.

Κι όταν τελείωσε, εντελώς αυθόρμητα άρχισε το χειροκρότημα, που ήταν τόσο μα τόσο έντονο, που ξάφνιασε και τον έμπειρο ρεπόρτερ που υπογράφει το κείμενο.

Ενώ έπαιρνα φωτογραφίες, έπρεπε να γυρίσω στο βίντεο. Έβγαλα το κινητό τηλέφωνο κρατώντας το με το ένα χέρι σαν ζογκλέρ.

Φαίνεται ότι πάτησα λάθος κουμπί, όπως λέμε, μια και τώρα οι εντολές στο κινητό γίνονται με την αφή. Πανικοβλήθηκα, θα έχανα μια μοναδική ιστορική στιγμή. Προσπάθησα να αλλάξω τις ρυθμίσεις στην φωτογραφική κάμερα. Το χειροκρότημα συνεχιζόταν. Τα έχασα.

Έβγαζα φωτογραφίες, αλλά στην φωτογραφία δεν ακούγεται το χειροκρότημα.

Βέβαια και οι πιο δύσπιστοι δεν έχουν παρά να ανατρέξουν στο επίσημο βίντεο της αναμετάδοσης των ακολουθιών του Καθεδρικού στο κανάλι You Tube.

Ήταν μια από τις στιγμές που θα ήθελες να παγώσεις τον χρόνο. Ήταν μια έκφραση σεβασμού, ευγνωμοσύνης και εκτίμησης προς το πρόσωπο του πατρός Ιωάννη.

Η πορεία του στην διάρκεια της υπηρεσίας του μαρτυρεί την αγωνία και την επιθυμία να υπηρετήσει το ποίμνιο με όρεξη και με όπλα την αγάπη του προς τον πλησίον και το προσωπικό του ενδιαφέρον για ό,τι προσωπικό ή άλλο πνευματικό θέμα είχες για να συζητήσεις μαζί του. Θα σε άκουγε με προσοχή και θα σε συμβούλευε με γνώμονα να επιλύσει κατά τον καλύτερο τρόπο το θέμα.

Στην διάρκεια της θητείας του στον Καθεδρικό ο πατήρ Ιωάννης κλήθηκε να λύσει όχι μόνο προσωπικά ή οικογενειακά θέματα, αλλά και άλλα πολύ πιο επείγοντα. Όπως το πρόβλημα με τις υδρορροές στον τρούλο, το θέμα των τάξεων στο σχολείο. Πάντα με ενδιαφέρον και με την συνεργασία του Συμβουλίου του Καθεδρικού.

Πολλοί λίγοι θα ήθελαν να βρίσκονται στα δικά του παπούτσια. Εκείνος αδιαμαρτύρητα το έκανε κάθε μέρα. Ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες και τα ευχάριστα.

Ήταν μια επιλογή του πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Δημητρίου για την οποία τόσο εκείνος όσο και οι άνθρωποι που έζησαν μια ζωή μέσα στον Καθεδρικό, δικαιώθηκαν.

Ο π. Ιωάννης έφερε την γαλήνη και την ενότητα και σκόρπισε την Ελπίδα ότι ξεκινάει μια νέα εποχή για τον Αρχιεπισκοπικό Καθεδρικό Ναό.

Ήταν αυτός που επέβλεψε τις λεπτομέρειες για την μεγάλη δωρεά της κ. Chiotes η οποία μαζί με τον δραστήριο σύμβουλο του Καθεδρικού, τον γιατρό κ. Γιώργο Λιακέα, ήταν εκεί, στην τελευταία θ. Λειτουργία, του πατρός Ιωάννη.

Τα σχέδια για την ανακαίνιση όχι μόνο έχουν εκδοθεί, αλλά και περιμένουν την έναρξη των εργασιών, που δεν ξεκίνησαν για τους γνωστούς λόγους της πανδημίας και ορισμένων άλλων λεπτομερειών.

Επομένως και αυτή η αλλαγή μπορεί να χρεωθεί στην διακονία του πατρός Ιωάννη.

Μαζί με πολλές άλλες που βελτίωσαν την κατάσταση όσον αφορά τις κτιριακές ανάγκες.

Ο επόμενος προϊστάμενος δεν θα αρχίσει από το μηδέν, αλλά θα παραλάβει έναν ζωντανό οργανισμό, που θα τον οδηγήσει στην επόμενη εκατονταετία.

Ο π. Ιωάννης δεν παρέλειψε να αναφερθεί στον αποχαιρετιστήριο λόγο του και στην αγωνία του ιδίου αλλά και όλων των πιστών για την διατήρηση του Ελληνικού Σχολείου του Καθεδρικού, που έβγαλε γενιές και γενιές Ελληνο-αμερικανών που σήμερα διαπρέπουν στις επιστήμες και άλλου, αλλά έμαθαν να ομιλούν τα ελληνικά στο σχολείο του Καθεδρικού.

Εκκληση για το Καθεδρικό Σχολείο

Έκανε λοιπόν έκκληση ο π. Ιωάννης για να βοηθήσουν όλοι το Καθεδρικό Σχολείο, να στείλουν σε αυτό τα παιδιά τους, να το διαφημίσουν στους φίλους τους, να πλαισιώσουν το έργο των διδασκόντων, να βοηθήσουν ώστε να μην χαθεί ο ρόλος του στην διάδοση του ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής παιδείας.

Και αφού ολοκλήρωσε την έκκληση του επεσήμανε ότι η νεολαία είναι το μέλλον του Καθεδρικού και η ομάδα που ασχολείται με την διαπαιδαγώγηση των νέων θα συνεχίσει το έργο της με τον ίδιο ζήλο.

Σε διπλανή στήλη θα διαβάσετε τα ονόματα όλων όσων συνεργάστηκαν με τον π. Ιωάννη για την πρόοδο του Καθεδρικού. Δεν παρέλειψε σχεδόν κανέναν. Κι όσους ξέχασε εντός του ναού, τους ανέφερε στην διπλανή αίθουσα, όπου η δραστήρια Φιλόπτωχος του Καθεδρικού, πρόσφερε ένα δώρο στην πρεσβύτερα Τίνα.

Τόσο ο πατήρ Ιωάννης όσο και η πρεσβύτερα Τίνα, και τα δυο του παιδιά, δυο όμορφα κορίτσια με ζήλο και αγάπη μέσα τους, αγάπησαν και αγαπήθηκαν από το ευσεβές πλήρωμα του Καθεδρικού. Έδωσαν απλόχερα εργασία και φροντίδα, ενδιαφέρθηκαν και για τον τελευταίο επισκέπτη, πρόσφεραν απλόχερα τον χρόνο τους. Και ο κόσμος του Καθεδρικού, τους αγάπησε. Ενοιωσε επιτέλους ότι βρήκε το στήριγμα για τις δύσκολες προσωπικές στιγμές και με προσευχή και πνευματική καθοδήγηση ήταν όλοι έτοιμοι να ξεπεράσουν τις δυσκολίες.

Την επόμενη Κυριακή ένας νέος ιερέας θα αναλάβει τα πνευματικά καθήκοντα του πατρός Ιωάννη.

Είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς το μέλλον. Είναι δύσκολο να καταλάβει από την πρώτη στιγμή το όραμα του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου. Ο χρόνος θα μας δείξει αν η επιλογή του ήταν ή όχι η κατάλληλη.

Σημασία έχει το γεγονός ότι ο π. Ιωάννης διαχειρίστηκε με επιτυχία τις κρίσεις και τα προβλήματα και έφτασε τον Καθεδρικό στον επίπεδο που πολλοί είχαν να δουν εδώ και δεκαετίες.

Πάνω από όλα ο π. Ιωάννης πρόσφερε στον Καθεδρικό την πνευματικότητα που έλειπε, συγκέντρωσε δίπλα του τη νεολαία και την Φιλόπτωχο, το πρωινό και το απογευματινό σχολείο και έφερε την ηρεμία και την ενότητα που έλειπε, μετά από διαδοχικές αλλαγές προϊσταμένων.

Για όλα αυτά, όλοι εμείς που ζήσαμε από κοντά το έργο και την δράση του π. Ιωάννη είμαστε περήφανοι και παρακαλούμε τον Κύριο να προστατεύει με τις φτερούγες του, τον ίδιο και την αγαπημένη του οικογένεια.