ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Άκρως διδακτική και πλούσια σε προβληματισμούς για τις ιστορικές στιγμές που βίωσε ο ήρωας και κατ΄ επέκταση η Ευρυτανία, για την διδασκαλία της ιστορίας της γενέτειρας συμπεριλαμβανομένου και του εμφυλίου πολέμου, για την δημιουργία μουσείων ήταν η εκδήλωση του Συλλόγου Ευρυτάνων Αμερικής «Παναγία η Προυσιώτισσα για την παρουσίαση του δίγλωσσου βιβλίου «Γρηγόρης Ζαχαρόπουλος: Ένας αντάρτης αλλιώτικος στα βουνά της Ευρυτανίας».
Η εκδήλωση λόγω της πανδημίας έλαβε χώρα διαδικτυακά και κατάφερε να ενώσει τους Ευρυτάνες της Νέας Υόρκης και κατ΄ επέκταση της Αμερικής με τους συμπατριώτες τους στην γενέτειρα και κατά κάποιον τρόπο κατάφερε να καλύψει το κενό που προκάλεσε ο εγκλεισμό λόγω της πανδημίας και να δώσει το έναυσμα σε όσους το παρακολούθησαν να επισκεφθούν την ιδιαίτερή τους πατρίδα και να ξεναγηθούν στα χωριά, στα λαγκάδια και στις βουνοπλαγιές όπου ο ήρωας του βιβλίου βίωσε τις συνέπειες του εμφυλίου πολέμου.
Η εκδήλωση ήταν διδακτική και για έναν επί πλέον λόγω διότι παρείχε την δυνατότητα τόσο στους εισηγητές, όσο και στους ακροατές να μάθουν περισσότερα για τα επιτεύγματα του Γρηγόρη Ζαχαρόπουλου στη Νέα Υόρκη και να κατανοήσουν ότι ο ήρωας του βιβλίου υπήρξε δάσκαλος για τις νεότερες γενιές των Ευρυτάνων της Αμερικής.
Εξ άλλου οι εισηγήσεις της προέδρου Ελένης Καλογερά και του επιτίμου προέδρου Δημήτρη Τριανταφύλλη, του ύπατου αντιπροέδρου της AHEPA, Δημήτρη Κόκοτα, του Δρα. Αντωνίου Βλάντη, του Λάρη Περούλα, του Ανδρέα Καμπιζιώνη ήρθαν να υπενθυμίσουν στο ακροατήριο ότι οι Ευρυτάνες ανήκουν στο «Εμείς» που έλεγε ο στρατηγός Μακρυγιάννης. Συν τοις άλλοις τους έδωσαν την δυνατότητα να κατανοήσουν καλύτερα τους λόγους για τους οποίους ο ιστορικός σύλλογος «Παναγία η Προυσιώτισσα» παραμένει στις επάλξεις του αγώνα της ομογένειας για την διατήρηση των παραδόσεων, των ηθών και των εθίμων και την διατήρηση ζωντανών των δεσμών με την γενέτειρα.
Η εκδήλωση παρείχε την δυνατότητα στους ακροατές να διαπιστώσουν ότι ο πολιτικός κόσμος και δη ο πνευματικός κόσμος της Ευρυτανίας αναγνωρίζει και τιμά την προσφορά του ήρωα του βιβλίου στον τόπο του.
Η ομιλία του ήρωα καθώς επίσης, οι ευχές της συζύγου του Βιργινίας και οι παρεμβάσεις της εγγονής της ήρθαν να υπενθυμίσουν σε όλους τον καταλυτικό ρόλο που παίζει η σύζυγος στην οικογένεια και η οποία για 65 συναπτά έτη στηρίζει και παρέχει την δυνατότητα στον Γρηγόρη Ζαχαρόπουλο να ασχολείται με τα κοινά και να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα της ομογένειας.
Αν και οι εισηγήσεις και οι παρεμβάσεις διέφεραν ως προς το περιεχόμενο και ως προς την πτυχή της πολυσχιδούς δράσης του ήρωα του βιβλίου που ξεδίπλωσαν, εν τούτοις εμπεριείχαν ένα κοινό μοτίβο και συνάμα μια προσευχή: «Ποτέ πια άλλη διχόνοια στον τόπο μας».
Αν και η εκδήλωση ξεπέρασε τις τρεις ώρες εν τούτοις όλοι παρέμειναν καθηλωμένοι στις οθόνες των υπολογιστών και των έξυπνων συσκευών, διότι όλα ήταν άρτια διοργανωμένα και κάθε ένας από τους ομιλητές σεβάστηκε τον χρόνο που είχε στην διάθεσή του και εστίασε την προσοχή του στα ουσιώδη και στα ωφέλιμα.
Οι ομιλητές πρότειναν να σταλεί στις βιβλιοθήκες της ομογένειας το δίγλωσσο βιβλίο και να προετοιμαστεί μια νέα έκδοση στην αγγλική με σκίτσα και με κινούμενα σχέδια ούτως ώστε να το απολαύσουν και τα παιδιά που ανήκουν στην τρίτη και τέταρτη γενιά των Ελληνοαμερικανών.
Ο δήμαρχος Αθηναίων, Κώστας Μπακογιάννης, που διετέλεσε δήμαρχος Καρπενησίου και περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδος, αναφέρθηκε στους οικογενειακούς δεσμούς με τον Γρηγόρη Ζαχαρόπουλο και μεταξύ άλλων τόνισε «Η προσωπική ιστορία του κ. Ζαχαρόπουλου είναι αντιπροσωπευτική της ιστορίας ενός τόπου, του τόπου μας, της Ευρυτανίας.
«Βίωσε στο πετσί του, τον πόνο και παρά ταύτα τα κατάφερε. Κατάφερε να ορθοποδήσει, να ξεπεράσει και τον ίδιο του τον εαυτό και εκεί στην Αμερική, να μας κάνει όλους υπερήφανους. Και το κατάφερε αυτό, χωρίς ούτε μια στιγμή, ούτε ένα λεπτό, να αφήσει από τη σκέψη του τον τόπο του, τον γενέθλιο τόπο του, τον οποίο λάτρεψε και λατρεύει, υπηρέτησε και υπηρετεί, γνωρίζοντας, βέβαια, πάρα πολύ καλά, ότι ο τόπος δεν είναι μόνο τα πανέμορφα βουνά, αλλά, κυρίως, οι ίδιοι οι άνθρωποι», επεσήμανε ο κ. Μπακογιάννης.
Ο βουλευτής Ευρυτανίας, Κώστας Κοντογεώργος, αποκάλεσε «ήρωα της ζωής» τον κ. Ζαχαρόπουλο, ο οποίος στα νεανικά του χρόνια, όταν συνομήλικοί του σε άλλες περιοχές πήγαιναν σχολείο, «αυτός έτρεχε στα κοκοτράχαλα βουνά της Ευρυτανίας, κοντά σ’ αυτούς που τον στρατολόγησαν με το ζόρι για μια ιδέα που δεν πίστευε».
Εξήρε την προσφορά του συγγραφέα, π. Ευάγγελου Φεγγούλη και είπε ότι η ιστορία του κ. Ζαχαρόπουλου, είναι η μόνη αλήθεια για τα χρόνια του Εμφυλίου Πολέμου. «Ποτέ πια διχασμός στο λαό μας», αναφώνησε.
Ο δήμαρχος Καρπενησίου, Νικόλαος Σουλιώτης, εξήρε τον πατριωτισμό του κ. Ζαχαρόπουλου και κάλεσε όλους να δώσουν την ευκαιρία στους νέους να επαναπατριστούν και τους επιτυχημένους Ευρυτάνες επιχειρηματίες της Αμερικής να επενδύσουν στον τόπο τους.
Η ιστορικός Λεώνη Θανασούλα, καθήλωσε όλους, με την περίτεχνη αναφορά της στα όσα έζησε ο κ. Ζαχαρόπουλος, αλλά και με την αναφορά της στους λόγους για τους οποίους στην Ευρυτανία δεν υπάρχουν μουσεία που να καταγράψουν την ιστορία της Ερυτανίας και των κατοίκων της, όπως και του ήρωα του βιβλίου.
Ο συγγραφέας του βιβλίου, π. Ευάγγελος Φεγγούλης επεσήμανε ότι το εν λόγω βιβλίο είναι ένα από τα πιο αγαπημένα που συνέγραψε και ότι καταγράφει με συνέπεια τα γεγονότα του Εμφυλίου, όπως τα αφηγήθηκε ο Γρηγόρης Ζαχαρόπουλος.
Αναφερόμενος στον ήρωα του βιβλίου τον χαρακτήρισε υπόδειγμα ζωής, ειλικρινή και φιλαλήθη και ότι ένα από τα επιτεύγματά του είναι ότι κατάφερε να πείσει τον αναγνώστη του βιβλίου ότι ο Εμφύλιος ήταν η μεγαλύτερη εθνική συμφορά, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή.
O συγγραφέας εξήγησε τους λόγους για τους οποίους ο Οικουμενικός Πατριάρχης δέχτηκε την πρόταση να προλογίσει το βιβλίο και ανέγνωσε την επιστολή του στην οποία αναφέρει ότι «τέτοιου είδους βιβλία συμβάλλουν στον πνευματικό ορίζοντα, στην ολόπλευρη καλλιέργεια του ανθρώπου, εξανθρωπίζουν και προκαλούν υπαρξιακό συγκλονισμό».
Εξίσου συγκινητική ήταν και η αφήγηση του ήρωα του βιβλίου η οποία ήταν μία επί πλέον κατάθεση ψυχής και ευγνωμοσύνης για τον συγγραφέα του βιβλίου που περιέγραψε με συνέπεια τις αφηγήσεις του, αξιοποίησε τα ντοκουμέντα που του εμπιστεύτηκε και κατάφερε να προσφέρει την δυνατότητα στους αναγνώστες να πληροφορηθούν από πρώτο χέρι για όσα συνέβησαν την περίοδο του εμφυλίου, όπου κάθε οικογένεια της Ευρυτανίας θρήνησε έναν δικό της άνθρωπο.
Εκτενή αναφορά έκανε και στην αναγκαιότητα διδασκαλίας όχι μόνο των λαμπρών, αλλά και των μελανών σελίδων της νεότερης ιστορίας του έθνους ούτως ώστε να μην βιώσει ποτέ ο τόπο μας άλλον διχασμό.
