ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Η πρωθυπουργική εβδομάδα στη Νέα Υόρκη, τα γεύματα, οι συναντήσεις με προσκείμενους στη Νέα Δημοκρατία επιχειρηματίες και χρηματοδότες της, καθώς και το κεκλεισμένο γεύμα με «επενδυτές» που είχε διοργανώσει πριν λίγο καιρό ο υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για θέματα Αποδήμου Ελληνισμού Αντώνης Διαματάρης προκάλεσαν προβληματισμό σε αρκετά ηγετικά στελέχη της ομογένειας.
Ο πρόεδρος του Παγκυπρίου Συνδέσμου Αμερικής και της ΠΣΕΚΑ, Φίλιπ Κρίστοφερ, κατά τη διάρκεια του επισήμου δείπνου της Ομοσπονδίας Κυπριακών Οργανώσεων Αμερικής, στις 26 Σεπτεμβρίου 2019, δε μάσησε τα λόγια και εξέφρασε τη θλίψη του γιατί στο γεύμα προς τιμή του Πρωθυπουργού που είχε προηγηθεί δεν προσκλήθηκε ούτε ένα Κύπριος επιχειρηματίας και ούτε κάποιο στέλεχος των Κυπριακών Οργανώσεων.
Συνομιλώντας μετά το δείπνο με άλλα στελέχη των κυπριακών οργανώσεων διαπίστωσα ότι υπήρχε δυσφορία για την στάση όλων όσων ασχολήθηκαν με την προετοιμασία της επίσκεψης του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Νέα Υόρκη.
Ο γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη, Δρ. Κωνσταντίνος Κούτρας, όλως περιέργως, δεν προσκάλεσε στα εγκαίνια των νέων ανελκυστήρων του Γενικού Προξενείου τον επιχειρηματία και συνάμα πρόεδρο της Ομοσπονδίας Κυπριακών Οργανώσεων Αμερικής Κυριάκο Παπαστυλιανού, που ανέλαβε αφιλοκερδώς την αντικατάσταση του φωτισμού του κτιρίου του Προξενείου με LED λαμπτήρες που, στην κυριολεξία, άλλαξαν την όψη του κτιρίου και συνάμα εξοικονομούν ενέργεια.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο Πολιτιστικό Κέντρο «Πέτρος Γ. Πατρίδης» του Αγίου Δημητρίου Αστόριας δεν έκανε την παραμικρή αναφορά στα εθνικά θέματα προκαλώντας προβληματισμό και ανησυχία σε όλους όσους ηγούνται του αγώνα της ομογένειας για τα εθνικά θέματα.
Η πρόσφατη επίσκεψη του κ. Διαματάρη στις ΗΠΑ και στον Καναδά ήρθε να αποδείξει ότι κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν η μη αναφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη στα εθνικά θέματα, στην τουρκική προκλητικότητα, στο λαθρομεταναστευτικό, στην 100η επέτειο της Γενοκτονίας των Ποντίων, στο Βορειοηπειρωτικό και στα άλλα εθνικά θέματα τα οποία αποτέλεσαν για δεκαετίες την αιχμή του δόρατος της ομογένειας.
Η συμφωνία των κομμάτων για την ψήφο των Αποδήμων και η υπερψήφιση του νομοσχεδίου από την Βουλή των Ελλήνων και η διακήρυξη των προέδρων δευτεροβάθμιων οργανώσεων των ΗΠΑ ήρθαν να αποδείξουν ότι η ηγεσία της ομογένειας δεν είναι καθόλου ικανοποιημένη από τις πρόνοιες του νομοσχεδίου.
Το λέμε και το υπογραμμίζουμε αυτό αφ ενός μεν διότι οι υπογράφοντες τη διακήρυξη γνώριζαν εκ των προτέρων τις απόψεις της πλειοψηφίας της ομογένειας, όπως αυτή εκφράστηκε κατά τη διάρκεια της ανοικτής συγκέντρωσης που είχε διοργανωθεί στην Αστόρια, διότι συν τοις άλλοις ήταν συνδιοργανωτές και εισηγητές, αφ ετέρου δε, διότι η πλειοψηφία έβαλαν την υπογραφή τους σε ένα κείμενο αγνοώντας τις απόψεις και τις θέσεις των συλλογικών οργάνων που τους έχουν εκλέξει.
Και για να αντιληφθεί κανείς τη διάσταση απόψεων στους κόλπους της ομογένειας για το μείζον θέμα της ψήφου των αποδήμων αρκεί να μελετήσει τους προβληματισμούς που εκφράστηκαν κατά τη διάρκεια της «ανοικτής» συνάντησης με τον κ. Διαματάρη στο Γενικό Προξενείο της Νέας Υόρκης καθώς επίσης και τις απόψεις που εκφράστηκαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του «Open – TV» στην Αστόρια.
Αν και εκ πρώτης όψεως τα προαναφερόμενα γεγονότα φαίνονται άσχετα μεταξύ τους, εν τούτοις έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά και είναι δηλωτικά της συστηματικής προσπάθειας που καταβάλλεται για την εξαπάτηση της ομογένειας, με όλη τη σημασία της λέξεως και της γενικότερης προσπάθειας απαξίωσης των συλλογικών οργάνων και των θεσμών της ομογένειας.
Τα προαναφερόμενα γεγονότα ανοίγουν την κερκόπορτα στην κομματικοποίηση της ομογένειας και προμηνύουν τον επερχόμενο διχασμό της και δεν αποκλείεται να βιώσουμε και πάλι τον διχασμό της δεκαετίας του ’70.
Να υπενθυμίσουμε ότι ο αγώνας των τελευταίων τεσσάρων τουλάχιστον δεκαετιών της ομογένειας για την προώθηση των εθνικών μας θεμάτων είχε συμβάλει τα μέγιστα στην ενότητα της ομογένειας και μέχρι και τον περασμένο Ιούνιο όλα έδειχναν ότι οι εποχές της διχόνοιας έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Οι «Αναμνήσεις» κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τον επερχόμενο διχασμό και καλούν τους υπογράφοντες την εν λόγω διακήρυξη να υποκινήσουν διαλόγους στους κόλπους των φορέων που εκπροσωπούν και να εισηγηθούν προς την Αθήνα.
Ο σεβασμός των δημοκρατικών διαδικασιών, των καταστατικών και των κανονισμών λειτουργίας των εκλεγμένων οργάνων και των ίδιων των φορέων και η συνέχιση του αγώνα για τα εθνικά θέματα και για τη μεταλαμπάδευση της ελληνικής γλώσσας και των παραδόσεων αποτελούν το αντίδοτο στον επερχόμενο διχασμό.
Λοιπόν, δεν πρόκεται η ομογένεια να μείνει εκτός κομμάτων. Δεν έχει ανοσία στη κομματικοποίηση. Το αντίθετο, η λογική του οπαδού και επιπλέον η προσωπολατρία κυρίαρχούν και έχουν εκτοπίσει κάθε προσπάθεια για συλλογική δράση ως ομογενείς. Το παράδειγμα με τον Υφυπουργό Διαματάρη, όπου έχουμε προσήλωση όχι μόνο σε κόμμα αλλά, κυρίως, σε πρόσωπο (πολιτική οικογένεια) είναι ένα απο τα πολλά. Δυστυχώς, η ομογένεια έχει χρεωκοπήσει, και δεν έχει και πολλά να αντιτάξει εις τη αντιπαράθεση με τους Ελληνες που ενδημούν στην Ελλάδα.
Ναι στη ψήφο των ομογενών αλλά έαν νομίζουμε ότι θα αλλάξει κάτι τότε το μόνο που όντως θα αλλάξει είναι ότι θα πάμε από το κακο στο χειρότερο.
Μήπως λοιπόν δεν είναι η ψήφος το θέμα αλλά η μη ψήφος; Αλλά έτσι πώς θα πάρουμε και καμιά επιχορήγηση ή άλλα κονδύλια; Πώς θα φανούμε ‘χρήσιμοι΄στον Ελληνισμό (δηλαδή σε κάποιο κόμμα του κράτους των Αθηνων); Υπάρχει, για να κλείσω και να γενικεύσω, ένας θεσμος στην ομογένεια που λειτουργεί όπως πρέπει παράγοντας έργο και όχι σκάνδαλα;