ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Απίστευτο και όμως ελληνικό. Ευρισκόμενος στην Αθήνα προ τεσσάρων εβδομάδων αποφάσισα αντί της διατραπεζικής ηλεκτρονικής πληρωμής της οφειλής των «Αναμνήσεων» προς το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων να πάω αυτοπροσώπως στο πλησιέστερο κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας.
Και επειδή ήταν ένα υπέροχο φθινοπωρινό πρωινό αποφάσισα να πάω περπατώντας στο πλησιέστερο κατάστημα. Και το GPS με οδήγησε στο Κατάστημα της Νέας Σμύρνης, επί της Λεωφόρου Συγγρού.
Μετά λύπης, φτάνοντας εκεί, διαπίστωσα ότι το κατάστημα είχε κλείσει προ μερικών μηνών. Εμπιστευόμενος και πάλι το GPS στις 11.01 π.μ. έφτασα στο κατάστημα της «Alpha Bank» επί της ίδιας Λεωφόρου, χωρίς ποτέ μου να φανταστώ ότι θα χάσω την ψυχραιμία.
Απευθύνομαι, λοιπόν, στο ταμείο και ο ταμίας με κοίταξε με ψυχρό και απλανές βλέμμα και μου λέει «Δεν μπορούμε, κύριε, να σας εξυπηρετήσουμε, διότι πέρασε ένα λεπτό από τις 11.00 π.μ. Ελάτε αύριο ή κλείστε ηλεκτρονικά ραντεβού και ελάτε στην καθορισμένη ώρα να σας εξυπηρετήσουμε».
Μια υπάλληλος, που καθόταν απέναντί μου, μόλις αντιλήφθηκε τον εκνευρισμό μου με πλησίασε και μου λέει: «Μην εξάπτεστε, κύριε. Μπορείτε να πληρώσετε τον λογαριασμό σας μέσω της αυτόματης μηχανής καταθέσεων.
Της λέω ότι ακόμη και στη Νέα Υόρκη, όταν είναι για καταθέσεις μετρητών προτιμώ το ταμείο.
Αντιλήφθηκε ότι ήμουν ανένδοτος και προθυμοποιήθηκε να με βοηθήσει.
«Έλα, μου λέει, θα σας βοηθήσω εγώ».
Συμπλήρωσε λοιπόν όλα τα στοιχεία, αλλά του κάκου. Το μηχάνημα δεν δεχόταν πάνω από χίλια δολάρια. Επειδή η οφειλή ήταν $1.100 μου πρότεινε να κάνουμε δύο διαδοχικές καταθέσεις. Και επειδή δεν δέχτηκα πήγε στον διευθυντή, ο οποίος έδωσε εντολή εξυπηρέτησης στο ταμείο.
Και όσο ανέμενα έρχονταν πελάτες, αλλά ουδείς δεήθηκε να τους εξυπηρετήσει.
«Κλείστε ηλεκτρονικό ραντεβού και ελάτε στην ώρα σας, είτε ελάτε από τις 8.00 – 11.00 π.μ. να περιμένετε στην ουρά» τους απαντούσε ψυχρά η ίδια υπάλληλος.
Αφού εξυπηρετήθηκα πήγα στον διευθυντή, συστήθηκα και του εξέφρασα την απογοήτευσή μου. Του είπα ότι τα ταμεία των τραπεζών στην Αμερική εξυπηρετούν τους πελάτες έστω και την ύστατη στιγμή και ότι όποιος προλάβει και εισέλθει στο κατάστημα ακόμη και το τελευταίο λεπτό θα εξυπηρετηθεί».
Συζητώντας με συγγενείς και φίλους τις υπόλοιπες μέρες της παραμονής μου στην Αθήνα μου έλεγαν ότι «ήμουν ο πιο τυχερός» και ότι «εάν ήμουν Αθηναίος, θα έπρεπε να πήγαινα την επόμενη και να περίμενα αρκετή ώρα στην ουρά».
Γιατί τώρα;
Εύλογα, λοιπόν, φίλοι αναγνώστες, ανακύπτει το ερώτημα: «Γιατί μας τα λέτε τώρα;»
Αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας αυτή την εμπειρία, διότι αυτές τις ημέρες στην γενέτειρα ήρθε έντονα στο προσκήνιο το θέμα των υπερκερδών των τραπεζών και των προσπαθειών που φέρεται να καταβάλει η κυβέρνηση να πείσει τις συστημικές τράπεζες να περιορίσουν τα κέρδη και να μειώσουν τις χρεώσεις των πελατών τους.
Πρόκειται για ένα ζήτημα το οποίο το έκανε σημαία το ΠΑΣΟΚ και το οποίο υποχρέωσε την κυβέρνηση να ανοίξει τον διάλογο.
Στην γενέτειρα δεν πρέπει μόνο να μειωθούν, είτε να καταργηθούν οι χρεώσεις για κάθε τραπεζική συναλλαγή, αλλά να αλλάξουν η νοοτροπία και το καθεστώς εξυπηρέτησης των πελατών. Δεν μπορεί οι συμπατριώτες μας στην Ελλάδα να βιώνουν καθημερινά αυτό που βίωσα εγώ για μια απλή πληρωμή λογαριασμού.
Παράλληλα πρέπει οι τράπεζες να αφιερώσουν μεγαλύτερη φροντίδα στην εξυπηρέτηση των πελατών και να υιοθετήσουν πρακτικές που εφαρμόζονται στην Αμερική.
Το λέω και το υπογραμμίζω, διότι οι περισσότερες – αν όχι όλες οι τράπεζες – στη Νέα Υόρκη την Παρασκευή λειτουργούν με παρατεταμένο ωράριο, ενώ τα Σάββατα είναι ανοικτές από τρεις έως και πέντε ώρες.
Παράλληλα υπάρχει και η T.D. Bank η οποία είναι ανοικτή επτά ημέρες την εβδομάδα και παρέχει μια εναλλακτική ευκαιρία στους πελάτες που εργάζονται Δευτέρα με Παρασκευή είτε Δευτέρα με Σάββατο.
