Ξεπέρασε κάθε προσδοκία η εκδήλωση για την 75η επέτειο της απελευθέρωσης της Αθήνας (βίντεο)

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ξεπέρασε κάθε προσδοκία η πανηγυρική εκδήλωση για την 75^η επέτειο της απελευθέρωσης της Αθήνας που διοργάνωσε ο ιστορικός Σύλλογος Αθηναίων στην Αστόρια.

Η εκδήλωση έλαβε χώρα το βράδυ της Κυριακής, 20^ης Οκτωβρίου 2019 στο Αρχιεπισκοπικό Πολιτιστικό Κέντρο της Αστόριας και κατά κοινή ομολογία ήταν άρτια οργανωμένη και καθήλωσε στην κυριολεξία το ακροατήριο.

Οι ομιλίες της προέδρου Βάνας Κοντομέρκου και του Δρα. Γεωργίου Ανδρεόπουλου συνδυάστηκαν άψογα με τα βίντεο «Παιδιά της Ελλάδας Παιδιά» και «Η Απελευθέρωση της Αθήνας», το ποίημα «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος» του Τάσου Λειβαδίτη, που απήγγειλε η Δώρα Λαγού και το μουσικό πρόγραμμα το οποίο επιμελήθηκε ο Τάσος Παπαϊωάννου και κατάφεραν να ξεναγήσουν νοερά το ακροατήριο στην Αθήνα, το λίκνο του πολιτισμού και τον φάρο της ελευθερίας και της δημοκρατίας.

Ο καθηγητής Γιώργος Ανδρεόπουλος εξέφρασε την ευγνωμοσύνη για την πρόσκληση και μεταξύ άλλων τόνισε ότι «Όταν πήρα την πρόσκληση να σας μιλήσω δύο σκέψεις ήρθαν αμέσως στο μυαλό μου για να ξανασκεφτώ ορισμένα πράγματα για την περίοδο εκείνη γιατί σε μια νωρίτερη φάση της ακαδημαϊκής μου καριέρας είχα γράψει αρκετά πράγματα για εκείνη την περίοδο.

Την περίοδο εκείνη υπήρχε η επιλογή «καλύτερα θάνατος παρά…» η οποία οδηγούσε σε μια αυτογνωσία που είναι ο πυρήνας της προσωπικής μας ελευθερίας, δηλαδή μας έβαζε σε ορισμένα διλήμματα τα οποία δεν αντιμετωπίζαμε στην καθημερινή μας ζωή και έπρεπε να κάνεις ορισμένες επιλογές.

Με άλλο τρόπο αυτό εκφράστηκε και στον Θούρειο, το περίφημο ποίημα του Ρήγα Φεραίου. «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερης ζωής, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιάς και φυλακής». Αυτή είναι η ελευθερία μας», επεσήμανε ο ομιλητής υπενθυμίζοντας σε παρόμοιες περιστάσεις είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε επιλογές, άλλοι να αγωνίζονται και άλλοι να σιωπούνε και να συνεχίσουν να σιωπούνε».  

Στη συνέχεια ανέλυσε τις δύο βασικές έννοιες, εκείνη της αντίστασης και της επιλογής και μεταξύ άλλων ανέφερε: «Πολλά έχουν γραφεί για την οργανωμένη αντίσταση και λιγότερα για τις ιστορίες της καθημερινής αντίστασης από άτομα και μικρές ομάδες που με τις ενέργειές τους έλεγαν το μεγάλο  Όχι στον κατακτητή. 

«Ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας που τη νύχτα της 30ής προς 31^ης Μαϊου  ανέβηκαν στην Ακρόπολη και κάτω από τη μύτη των Γερμανών φυλάκων κατέβασαν από τον ιστό της Ακρόπολης τη ναζιστική σημαία. Σε άλλα μέρη της Ελλάδας, στον Ταϋγετο μια μικρή ομάδα συμμαχικών δυνάμεων υπό τον λοχαγό Ρίτσαρντ ΜακΝάντ βρήκε προστασία από τους κατοίκους της περιοχής οι οποίοι τους προστάτευσαν και τους έσωσαν από τον βέβαιο θάνατο», πρόσθεσε.

Ο ομιλητής αναφέρθηκε στους αγώνες για την απελευθέρωση της Αθήνας και στα γεγονότα που οδήγησαν στην απελευθέρωσή της στις 12 Οκτωβρίου 2018 και στους πανηγυρισμούς των Αθηναίων, καθώς επίσης και στην περίοδο του Εμφυλίου.  

Η πρόεδρος του Συλλόγου Βάνα Κοντομέρκου εξέπληξε το ακροατήριο με τη σύντομη, πλην όμως μεστή σε μηνύματα προσφώνηση την οποία και παραθέτουμε.

Αγαπητά μέλη, φίλες και φίλοι του Συλλόγου μας, καλησπέρα σας. 

Το ΔΣ και εγώ, σας καλωσορίζουμε όλους με πολλή αγάπη και σας ευχαριστούμε  για την τιμή που μας κάνετε να παρευρεθείτε στην αποψινή μας  εκδήλωση της  75^ης επετείου της Απελευθέρωσης της Αθήνας μας από τον Γερμανικό Ζυγό.  Η εκδήλωση αυτή,  η οποία γίνεται κάθε χρόνο μέσα στα πλαίσια του γενικότερου εορτασμού της 28^ης Οκτωβρίου, αποτελεί για τον Σύλλογό μας  έναν σταθμό, ιδιαίτερης ιστορικής και συναισθηματικής  σημασίας. 

Δεν είναι απλώς μία αναβίωση μνήμης μέσα στον χρόνο, αλλά είναι ένας αδιαπραγμάτευτος φόρος τιμής  και ευγνωμοσύνης, τόσο γι’ αυτούς που έπεσαν μαχόμενοι  για το ευγενέστατο των ιδανικών που λέγεται Πατρίδα, όσο και γι αυτούς, που βίωσαν  τις φρικαλεότητες  των 1264  ημερών  της Γερμανικής κατοχής στην Πόλη μας, και επέζησαν τον εφιάλτη της εκμετάλλευσης, της εξαθλίωσης της πείνας  και του αίματος, που γέμιζε κορμιά, τους δρόμους της Αθήνας.     

Κι ακόμα, γιατί αυτή η λαμπρή ημέρα  της Απελευθέρωσης,  «η πιο όμορφη, η πιο ελαφριά μέρα του κόσμου, όπως την αποκαλεί ο νομπελίστας ποιητής μας Γιώργος Σεφέρης, που ξημέρωσε την 12^η Οκτωβρίου 1944, αποτελεί  όχι μόνο ιστορικά, αλλά εξίσου συνειδησιακά, ορόσημο  της νίκης, όχι μόνο του λαού της Αθήνας, αλλά ολόκληρης της Ελλάδας. Σαν μια ιδέα αδιαίρετη, ενός σώματος, μιας ψυχής και μιας Μάνας Γης, που ακόμα και στους πιο κακοτράχηλους καιρούς, ανάμεσα στις πιο σκληρές συγκρούσεις με σίδερο, με φωτιά, και με μαχαίρι, η ελπίδα, και η πίστη για την λύτρωση της Πατρίδας, μας ένωνε και μας ενώνει πάντα στο όραμα  της Λευτεριάς..Kι αυτό, είναι η νίκη μας!

Η Αθήνα μας, η Αθήνα όλων των Ελλήνων, έδωσε τον δικό της προσωπικό Αγώνα στην ιστορία, τόσο στον πόλεμο, όσο και στην επιβίωση της Κατοχής  γι αυτή την Λευτεριά, γι αυτή την νίκη.

Το μεσουράνημα της Πίνδου , η ακτινοβολία του Έπους του 40, έμεινε στην ιστορία, σαν σύμβολο λεβεντιάς, ηρωισμού και περηφάνειας, αλλά και  πνευματικής ανάτασης και ενθάρρυνσης για την αντίσταση του Λαού  ενάντια στον κατακτητή.

Μια αντίσταση κρυφή, αλλά διευρυμένη και δυναμική, που εκφραζόταν με κάθε  τρόπο, πολεμικά μέσα, ή προσωπικό χάρισμα, που διέθετε ο καθένας..Μιά τέτοια αντίσταση ψυχικού μεγαλείου και σθένους, ήταν τα φλογερά πατριωτικά τραγούδια, της ασίγαστης φωνής της Σοφίας Βέμπο. 

Στις τραγικές μέρες της Κατοχής , αν και η ίδια τότε, με την βοήθεια των μυστικών Ελληνικών υπηρεσιών, φυγαδεύτηκε στην Μέση Ανατολή, γιατί είχε μπει στο στόχαστρο των Ιταλών και των Γερμανών, αυτή η γνήσια Ελληνική ψυχή δεν σταμάτησε ποτέ.

Κι από εκεί που ήταν, αλλά και στην Ελλάδα, δεν έπαψε ποτέ να ακούγεται και να συγκινεί. Δονούσε κι ενεψύχωνε τις καρδιές των στρατιωτών, των ανθρώπων παντού, στην επαρχία, στις πόλεις, πίσω από τις κλειστές γρίλλιες των σπιτιών, και κάτω από την μπότα των Γερμανών που περιπολούσαν τους δρόμους της Αθήνας.

Τιμής ένεκεν στο πρόσωπό της, με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη, θα παρακολουθήσουμε τώρα σε μουσικό βίντεο, το πιο τραγουδισμένο και εμψυχωτικό τραγούδι  της Εθνικής τραγουδίστριας της Νίκης, που είμαι σίγουρη, πως όλοι το ξέρετε και αγαπάτε, και μετά  θα συνεχίσουμε το πρόγραμμά μας, για να πάρουμε μια εκτενέστερη εικόνα και γεύση των γεγονότων», κατέληξε η κ. Κοντομέρκου.

Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσαν στο ακροατήριο και οι αναφορές της Ηρώς Πλακογιάννη, η οποία ανέλαβε και την παρουσίαση των ομιλητών.

Η εκδήλωση έληξε με το μουσικό αφιέρωμα το οποίο παρουσίασαν οι Ελένη Ανδρέου, Τάσος Παπαϊωάννου και Σεραφείμ Λάζος με τη συνοδεία της Αρετής Γιοβάννου στο πιάνο και του Γιάννη Κυριαζή στο μπουζούκι και το οποίο περιλάμβανε είκοσι περίπου τραγούδια που αναφέρονταν στην Αθήνα, καθώς επίσης και στο Έπος του ’40.