Έχετε δει την ταινία του Χόλιγουντ, «Ένας Αμερικανός στο Παρίσι»; Σας συμβουλεύω να την ξαναδείτε. Με πρωταγωνιστή τον θαυμάσιο Tζιν Κέλυ και την εκθαμβωτική Λέσλι Κάρον. Ένα φιλμ τύπου μιούζικαλ με ρομαντικό και κωμικό σενάριο.
Ο τίτλος βέβαια είναι μια αναφορά στο τι μπορεί να συμβεί, σε οποιονδήποτε Αμερικανό όταν βρίσκεται εκτός της χώρας.
Ακούστε, διαβάστε καλύτερα, με προσοχή. Φτάνει ο Ομογενής από την Αμερική και δεν έχει προλάβει να πάρει μαζί του συνάλλαγμα, ούτε να βάλει κάποια χρήματα στην τράπεζα, ώστε να χρησιμοποιεί το ATM.
Tι κάνει; Στο Αεροδρόμιο υπάρχει μόνο μια υπηρεσία ανταλλαγής συναλλάγματος και ζητάει προμήθεια, που ξεπερνάει το προϋπολογισμό ενός μικρού Δήμου σε κάποια χώρα της αφρικανικής Ηπείρου. Υπάρχει και η λύση των Ανταλλακτηρίων, γνωστά ως Exchange.
Αλλά, μόνο εάν βρίσκεσαι σε μια μεγάλη πόλη μπορείς να ψάξεις για να βρεις την καλύτερη ισοτιμία. Ας σημειωθεί το δολάριο έναντι του ευρώ ήταν την συγκεκριμένη περίοδο στο 0,90.
Θυμάμαι παλιά, έξω από τις τράπεζες υπήρχε ένας πίνακας που έγραφε κάθε μέρα την ισοτιμία όλων των νομισμάτων. Όχι όμως από τότε που μπήκαμε στην Ευρώπη.
Έλα όμως που η δικιά μου εμπειρία στο Αίγιο δείχνει ότι μάλλον μπήκαμε μόνο για τις οδηγίες σχετικά με τα πλαστικά καπάκια, στα μπουκάλια του νερού και των αναψυκτικών.
Τι; δεν το ξέρατε; δεν πίνετε αναψυκτικά ελληνικής προέλευσης; Η οδηγία λέει ότι πρέπει να μην ξεχωρίζει από το μπουκάλι.
Τώρα, ας επιστρέψουμε στις τράπεζες.
Πρώτη τράπεζα, η «Alpha Bank». Tι δεν είστε πελάτης της τράπεζας; Στο πυρ το εξώτερον.
Δεν σας κοροϊδεύω. Το αντίθετο. Προσπαθώ να καταλάβω τη νοοτροπία των υπευθύνων του συγκεκριμένου υποκαταστήματος.
Δεν ισχυρίζομαι ότι γνωρίζω προσωπικά τον κ. Κωστόπουλο, που συνέβαλε στην δημιουργία της τράπεζας, αν και τον έχω συναντήσει πολλές φορές στη Νέα Υόρκη, όπου ερχόταν ως χορηγός πολιτιστικών εκδηλώσεων.
Που να ήξερε ο άνθρωπος «τι καπνό φουμάρει» ο κάθε υπάλληλος.
Πρώτη επίσκεψη για να ρωτήσω, εάν κάνουν ανταλλαγή συναλλάγματος.
Η απάντηση: Είστε πελάτης της τράπεζας; μόνο τότε το δεχόμαστε.
Τρέχω λοιπόν στην επόμενη τράπεζα, νομίζοντας ότι θα βρω μια άκρη.
Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Βαρύγδουπο όνομα . Η καλύτερη τράπεζα κάποτε. Τότε, είχαμε και παράρτημα στη Νέα Υόρκη. Θα τους έλεγα την ιστορία, αλλά δεν πρόλαβα.
Η απάντηση του ταμία: Είστε πελάτης της τράπεζας;
Στο πυρ το εξώτερον, για δεύτερη φορά.
Και το λιοπύρι, που έφαγα περιμένοντας πρωί – πρωί το αστικό;
Κύριε Στουρνάρα, τόσα χρόνια τι κάνετε με την έρημη την Εθνική; Κάποτε, τότε που θα έμπαινε η Εθνική στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης θυμάμαι τι διθυραμβικά σεντόνια γράφαμε.
Τέλος πάντων, φεύγω απογοητευμένος από την Εθνική και μετά συζύγου και τέκνου οδεύω προς την «Τράπεζα Πειραιώς».
Εδώ ήξερα έναν πρώην πρόεδρο. Τόσες φορές συναντηθήκαμε σε εκδηλώσεις της HABA. Δεν μπορεί όλα αυτά που μας έλεγε για μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στο τραπεζικό σύστημα;
Πάλι, στέκομαι και περιμένω το πράσινο φωτάκι στο κουμπάκι για να ανοίξει η εξωτερική πόρτα και να μπω στο εσωτερικό της τράπεζας. Περιμένω κι άλλο στην υποδοχή, όπου τρεις κυρίες εξυπηρετούν τους πελάτες.
Στο εσωτερικό η τράπεζα πολύ ωραία διαρρυθμισμένη. Σαν στην Αμερική. Αλλά, φυσικά χωρίς το κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό. Η μάλλον εκπαιδευμένο στο να διώχνει τους ανεπιθύμητους πελάτες.
Ερώτηση: Θα μπορούσαμε να αλλάξουμε συνάλλαγμα;
Απάντηση: Είστε πελάτες της Τράπεζας;
Επειδή ξέρουν ήδη την απάντηση, δεν σε κοιτούν και περιμένουν να φύγεις.
Μέχρις εκείνη την στιγμή δεν γνώριζα εάν υπάρχει ταμίας στην τράπεζα . Αυτός ο τύπος με τις πληρωμές;
Ούτε που περίμενα ότι θα είναι κρυμμένος πίσω από παραβάν. Κατάλαβα ωστόσο ότι για να κάνω την δουλειά μου είχα δυο εναλλακτικές λύσεις.
‘Η να πάω στην Πάτρα σε ένα ανταλλακτήριο, ή να βρω κάποιο πελάτη μιας τράπεζας για να με εξυπηρετήσει.
Διάλεξα την πρώτη λύση μετά από συζήτηση με συγγενικό πρόσωπο που ήταν πελάτης δυο τραπεζών.
Η πρώτη, η Alpha Bank στην οποία θα πήγαινα για δεύτερη φορά μέσα σε μια μέρα, μας υποδέχτηκε πολύ ψυχρά.
Οι συναλλαγές είναι από τις 8-11. Εάν πάτε ένα λεπτό αργότερα, αργήσατε. Ετσι περπατήσαμε ως την δεύτερη τράπεζα, που είχε όμως τώρα ουρά.
Από τις τρεις κοπέλες στην ρεσεψιόν τώρα εξυπηρετούσε μόνο η μία. Κόντευε μεσημέρι.
Κάποια στιγμή, ο προηγούμενος πελάτης πλησίασε την κοπέλα στη ρεσεψιόν. Εκείνη, ζητώντας την ταυτότητα του υπενθύμισε ότι θα πρέπει να είναι επικαιροποιημένος. ΑΦΜ κλπ.
Δηλαδή, σε απλά ελληνικά. Να εχει δοσοληψίες με την τράπεζα, αλλιώς στο… Πυρ το εξώτερον.
Κατόπιν, ήρθε η σειρά μας. Αφού της είπαμε τον σκοπό, να κάνουμε κατάθεση, μας έστειλε στο ταμείο.
Εκεί καταθέσαμε τα δολάρια για να τα πάρουμε σε ευρώ από την μηχανή ATM.
Ηθικόν δίδαγμα, όπως έλεγε μια παλιά διαφήμιση της Visa, «μην έρχεστε στην Ελλάδα με δολάρια, γιατί οι τράπεζες δεν τα δέχονται».
Πρέπει πρώτα να γίνεται πελάτες, σε αντίθεση με τη Νέα Υόρκη όπου ακόμα κι αν δεν είσαι πελάτης στο θέμα του συναλλάγματος σε εξυπηρετούν με χαμόγελο.
