«Πώς μας θωρείς ακίνητος;…. Πού τρέχει ο λογισμός σου; ….» είχε γράψει ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης στο ποίημα του απευθυνόμενος στον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄, στα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τώρα όταν πάω να κάνω μπάνιο στην παραλία και την βλέπω γεμάτη ομπρέλες ξαπλώστρες και σκουπίδια, ο δικός μου λογισμός τρέχει πίσω στα παιδικά μου χρόνια, τότε που η ίδια παραλία ήταν πεντακάθαρη χωρίς ομπρέλες, ξαπλώστρες και σκουπίδια, και όποιος ήθελε σκιά πήγαινε κάτω από δυο πελώρια θαλασσόδεντρα που κάποιος προνοητικός είχε φυτέψει στην άκρη της παραλίας.
Έτσι ξαφνικά ξέσπασε ο πόλεμος της «Πετσέτας». Στην μια μεριά βρίσκονται αυτοί που θέλουν να παραμένουν οι παραλίες ως κοινόχρηστοι χώροι, και από την άλλη αυτοί που πιστεύουν ότι οι παραλίες είναι χώροι για εκμετάλλευση και πολλές φορές και καταπάτησης.
Ενωρίς το πρωί πηγαίνω για μπάνιο και βλέπω, ακόμα και μέρος της παραλίας που είχε αφήσει ο Δήμος ως κοινόχρηστο, να έχει καταληφθεί από τους ομπρελάδες, τα δε σκουπίδια να περισσεύουν πάνω στην άμμο. Σε λίγο έρχεται και μια τουρίστρια.
Βλέπει τα σκουπίδια, και την βλέπω να σκέπτεται. Φαντάζομαι πως από την σκέψη της περνά το απόφθεγμα: «Τις νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά». Αλλά αντί για γέλιο βλέπω κατάθλιψη στο πρόσωπο της. Είχε φέρει μαζί της μερικές πλαστικές σακούλες, δεν θα ήταν ή πρώτη φορά, τις γέμισε με σκουπίδια και τις έριξε στον κάδο απορριμμάτων.
Σε λίγο έρχεται ο ένας από τους ομπρελάδες που είχε νοικιάσει την μισή παραλία. Άρχισε και αυτός να μαζεύει τα σκουπίδια, από την δική του μεριά, και όταν έφτασε στο τέλος του δικού ομπρελάδικου, αντί να τα πετάξει στον κάδο απορριμμάτων τα έριξε στο ομπρελάδικο του διπλανού του.
Τώρα, πάμε σε ένα άλλο νησί, στους Λειψούς της Δωδεκανήσου που βρίσκεται ανατολικά της Λέρου με πανέμορφες παραλίες. Στους Λειψούς δεν υπάρχει το «casus belli», η αιτία του πολέμου της «Πετσέτας». Απλώς, ο Δήμος απαγόρευσε τις ομπρέλες στις παραλίες του νησιού και, όπου ήταν δυνατό, φύτεψε θαλασσόδεντρα όπου οι λουόμενοι βρίσκουν σκιά: παράδειγμα προς μίμηση!
The War of the “Towel” – The Lipsi, an example to follow
By Manolis Cassotis
“How do you look at us motionless…. where are your thoughts? ….” wrote Aristotle Valaoritis in his poem addressing Patriarch Gregory V, at the unveiling of his statue at the University of Athens. Now, when I go to swim and see the beach covered with umbrellas, sunbeds and garbage, my thoughts go back to my childhood, when the same beach was spotless, without umbrellas, sunbeds and garbage, and anyone who wanted shade went under two huge sea trees that a longsighted had planted at the edge of the beach.
Thus, suddenly the “Towel” war broke out. On one side are those who want the beaches to remain as public spaces, and on the other those who believe that the beaches are spaces for exploitation and often trespassing.
Early in the morning I go to swim and see that part of the beach that the Municipality had left as a public area has been occupied by umbrellas, and garbage left on the sand. Soon a tourist comes. She looks at the trash and I see her thinking. I imagine that the following saying goes through her mind: “The day sees what the night had done and laughs.” But instead of laughter, I see depression on her face. She had with her a few plastic bags, it should not be for the first time, she filled them with garbage and threw them in the trash can.
Soon later one of the men who had rented half of the beach for his umbrellas stand comes. He started collecting the trash from his stand, and when he reached the end of it, instead of throwing it into the trash can, he threw it into the area of the next umbrella stand.
Now, let us go to another island, Lipsi in the Dodecanese located east of Leros, with beautiful beaches. In Lepsi, the “casus belli”, the cause of the “Towel” war, does not exist. Simply, the Municipality banned umbrellas on the island’s beaches and, where possible, planted sea trees where bathers find shade: example to follow!
