Πάντοτε η Ελληνική πολιτική πραγματικότητα ξεπερνά κάθε φαντασία και δεν σταματά ποτέ να μας εκπλήσσει. Η χώρα βρίσκεται με μια νέα Κυβέρνηση μέσα σε μια καλοκαιρινή λαίλαπα φωτιάς και το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να περνάει εσπευσμένα από το κοινοβούλιο θα έπρεπε να είναι οι αναδασωτέες περιοχές, η ποινικοποίηση με βαριές ποινές ακόμη και της πρόθεσης εμπρησμού, η αναδιοργάνωση της πυροσβεστικής, η εντατικοποίηση ελέγχου των αυτοδιοίκητων πόρων για την πυροπροστασία και αυτό που τρέχει εσπευσμένα στη νέα βουλή είναι το νομοσχέδιο για τη διευκόλυνση ψήφου των αποδήμων.
Προφανώς κάποιος θα πρέπει να ενημερώσει το γραφείο δημοσίων σχέσεων της κυβέρνησης ότι το παιχνίδι εντυπώσεων των ομογενών ανά τον κόσμο δεν κερδίζεται με τέτοιους χειρισμούς. Αντίθετα χάνεται σε μια ακόμη παρτίδα κίνησης αναξιοπιστίας.
Προφανέστατα πρόκειται για παιχνίδι εντυπώσεων, υποκρισίας και ψηφοθηρίας εκ μέρους της κυβέρνησης για να μη δοθεί η ευκαιρία διαβούλευσης και σοβαρής συζήτησης. Ιδιαίτερα μεταξύ των απόδημων που τους αφορά άμεσα. Η πρόταση νόμου χρειάζεται διαβούλευση, χρειάζεται χρόνος επικοινωνίας, συζήτησης και σωστής οργάνωσης για να μπορέσει επιτέλους η ομογενειακή κοινότητα να μας πάρει στα σοβαρά.
Η πρόταση του κυβερνόντος κόμματος είναι η άρση όλων περιορισμών στην ψήφο των αποδήμων. Όλοι συμφωνούμε ότι ο υπάρχων εν ενεργεία εκλογικός νόμος πρέπει να αλλάξει και ότι χρήζει βελτίωσης αλλά με προϋποθέσεις.
Προϋπόθεση πρώτη, κατά τη γνώμη μου είναι, οι απόδημοι ψηφοφόροι να έχουν τη δυνατότητα να ψηφίζουν αυτοπροσώπως τους δικούς τους υποψηφίους βουλευτές. Οι υποψήφιοι βουλευτές αντιπρόσωποι των αποδήμων να είναι μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού και να ορίζονται από τα κόμματα σε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Και ως αποτέλεσμα να ΜΗΝ προσμετράται στο τελικό εκλογικό αποτέλεσμα.
Είναι αντιδεοντολογικό και ανήθικο οι απόδημοι να ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές χωρίς να υποστούν οι ίδιοι τις συνέπειες της επιλογής τους.
Δεύτερη προϋπόθεση, να εξασφαλιστεί και να δοθεί η ευκαιρία σε όλα τα κόμματα ελεύθερη πρόσβαση στην ενημέρωση των αποδήμων από την ΕΡΤ και από άλλα ΜΜΕ που επιχορηγούνται από τον Έλληνα φορολογούμενο.
Είναι γνωστό ότι η πλειονότητα των ελλαδικών και ομογενειακών ΜΜΕ, με τον ένα τρόπο ή τον άλλο, με μικρότερα ή μεγαλύτερα ποσά επιχορηγούνται από την ελληνική πολιτεία και στη συνέχεια έντεχνα πριμοδοτούν συγκεκριμένη κομματική παράταξη. Αυτό πρέπει να αλλάξει.
Βασική προϋπόθεση στην προτεινόμενη αλλαγή του εκλογικού νόμου θα πρέπει να περιλαμβάνει τη δυνατότητα οι ετεροδημότες στην Ελλάδα να ψηφίζουν στο τόπο διαμονής τους.
Για το μείζον θέμα διευκόλυνσης ψήφου των αποδήμων υπάρχουν πλήθος παρατηρήσεων και ανοικτά ερωτήματα που χρήζουν πειστικής απάντησης. Πόσοι/ες απόδημοι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους έχουν σχέση με την Ελληνική πραγματικότητα; Κάποιοι επισκέπτονται τακτικά την Ελλάδα και τον τόπο καταγωγής τους. Αυτή η μερίδα ψηφοφόρων έχει προσωπική επίγνωση της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα και δίκαια επιμένουν να έχουν διευκόλυνση να ψηφίζουν από τον τόπο που ζουν.
Κάποιοι άλλοι ξεκομμένοι αγνοούν παντελώς το πολιτικό γίγνεσθαι στην Ελλάδα. Γιατί αυτοί/ες οι ξεκομμένοι να ψηφίζουν όταν δεν έχουν πατήσει ποτέ πόδι στον τόπο τους και δεν τους ενδιαφέρει αλλά τεχνηέντως και για άγνωστους λόγους αποφασίζουν να ψηφίσουν;
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι αποτελεί συνταγματικό δικαίωμα η διευκόλυνση ψήφου όλων των Ελλήνων πολιτών συμπεριλαμβανομένων και αυτών που ζουν στο εξωτερικό για πολλές δεκαετίες.
Φαινομενικά σωστό. Από την άλλη μήπως θα ήταν αντιδημοκρατικό, αντιδεοντολογικό και ανήθικο να ψηφίζουν ξεκομμένοι από την Ελληνική πραγματικότητα, χωρίς να υποστούν οι ίδιοι της συνέπειες της επιλογής τους;
Λογικά θα πρέπει να ισχύει στοιχειώδης υποχρέωση των απόδημων ψηφοφόρων προς το Ελληνικό κράτος προκειμένου να έχουν τη δυνατότητα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι.
Πόσες/οι απόδημοι ψηφοφόροι από αυτούς που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους πληρώνουν ελάχιστο συμβολικό φόρο στο Ελληνικό κράτος; Να έχουν τη δυνατότητα να ψηφίζουν όλοι/ες οι απόδημοι χωρίς καμία υποχρέωση στην ελληνική πολιτεία;
Το δικαίωμα προϋποθέτει και στοιχειώδη υποχρέωση. Είναι επιθυμητό άλλοι να πληρώνουν και κάποιοι άλλοι να αποφασίζουν;
Τέλος διατρέχουμε τον κίνδυνο, το όλο εγχείρημα να διχάσει ακόμη περισσότερο την ήδη κατακερματισμένη, καταρρέουσα «οργανωμένη» ομογένεια…
