Ήταν και ο Κωστής Μικροπαντρεμένος ένας από την γενιά τη δική μας, που λιγοστεύει και αραιώνει. Ήταν από την γενιά, που έζησε το κλείσιμο των Ελληνικών σχολείων από τους Ιταλούς και γνώρισε από κοντά τους θανάτους και τις καταστροφές που προκάλεσε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος στην Κάρπαθο.
Ήταν όμως και από την γενιά που είδε την λευτεριά να αγκαλιάζει την Κάρπαθο και να ενσωματώνεται με την Μητέρα Ελλάδα. Ήταν ακόμη από την ίδια γενιά, που ύστερα από τόσους αγώνες και κακουχίες, αντιμετώπισε με αισιοδοξία το μέλλον και με πολλούς κόπους και σκληρή δουλειά μεγαλούργησε.
Τον αείμνηστο πρωτογνώρισα, όταν στα χρόνια του πολέμου μετακομίσαμε από τα Πηγάδια στο Απέρι, και μέναμε στους Λώρους στην ίδια γειτονιά που έμενε και αυτός, που με κάθε τρόπο έδειχνε την αγάπη και την συμπάθεια του προς ξενοχωριανόπαιδα, που λόγο του πολέμου εγκατέλειψαν τα σπίτια τους.
Ο Κωστής Μικροπαντρεμένος διακρίθηκε και στον αθλητισμό, υπήρξε βασικό στέλεχος και αρχηγός της ποδοσφαιρικής ομάδας του «Πρωτέα». Με τον Κωστή αγωνιστήκαμε ως αντίπαλοι, εγώ με την ομάδα του «Ποσειδώνα», και εκτός της δεξιοτεχνίας του, διακρινόταν και για το ήθος του.
Με τον Κωστή γνωριστήκαμε καλλίτερα εδώ στην Αμερική, όταν η κοινή μας πορεία μας, μέσω των Καρπαθιακών συλλόγων, μας έδωσε την ευκαιρία την εύκαιρα να συνεργασθούμε για το καλό της Καρπαθιακής παροικίας και του νησιού αλλά και για Εθνικούς σκοπούς.
Ο Κωστής Μικροπαντρεμένος τελείωσε την Ανωτάτη Εμπορική και για ένα διάστημα διεύθυνε το τμήμα Οικονομικών της Νομαρχίας Δωδεκανήσου. Αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 1960 μετανάστευσε στην Αμερική, όπου συνέχισε τις σπουδές και στην συνέχεια επιδόθηκε στις επιχειρήσεις εστιατορίων.
Άνοιξε τουλάχιστον τέσσερα Diners και εστιατόρια στο New Jersey, προσφέροντας εργασία σε δεκάδες συμπατριώτες μας που συμπεριφερόταν με αγάπη, σύνεση και ενδιαφέρον.
Άνθρωπος κοινωνικός και φιλάνθρωπος αναμείχθηκε στα συλλογικά. Στην αρχή υπηρέτησε πρόεδρος του Συλλόγου Απεριτών η «Ομόνοια», και στην συνέχεια δραστηριοποιήθηκε με την Καρπαθιακή Ομοσπονδία και το Πάν-Καρπαθιακό Ίδρυμα, όπου υπηρέτησε σε διάφορα αξιώματα. Οι δυο αυτές οργανώσεις χρησιμοποιούσαν δωρεάν τις αίθουσες του Cedars Restaurant στο Elizabeth NJ, για συνεδριάσεις και άλλες εκδηλώσεις.
Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη και από τους πιο θερμούς υποστηρικτές του Παν-Καρπαθιακού Ιδρύματος και της δημιουργίας του «Καρπάθικου Σπιτιού». Έγραψε πολλά μέλη, συγγενείς και γνωστούς του, στο Παν-Καρπαθιακό Ίδρυμα και υπήρξε ένας από τους ευεργέτες του, και πολλές φορές, προτού δημιουργηθεί το «Καρπάθικο Σπίτι», πρόσφερε δωρεάν τις αίθουσες του Cedars Restaurant για διάφορες εκδηλώσεις, όπως η απονομή υποτροφιών.
Παράλληλα με τους Καρπαθιακούς συλλόγους, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον και για τα Εθνικά θέματα, όπως η εκλογή ομογενών και φιλελλήνων πολιτικών. Μεταξύ των άλλων υπήρξε μέλος της Παν-Καρπαθιακής επιτροπής για την εκλογή του Μιχάλη Δουκάκη. Εκτός τις δικής γενναίας εισφοράς, για τον ίδιο σκοπό, συγκέντρωσε σημαντικά χρηματικά ποσά από συγγενείς και φίλους. Επί πλέον, για αρκετούς μήνες, πρόσφερε δωρεάν τις αίθουσες του Cedars Restaurant, όπου μια φορά την εβδομάδα συνεδρίαζε η επιτροπή.
Αείμνηστε Κωστή το πέρασμα σου απ’ αυτή την ζωή, άφησε πολλά σημάδια για μίμηση και παραδειγματισμό.
Those who are leaving us – Gus Micros
By: Manolis Cassotis
Kostis Mikropatramenos was one of our generation, which is dwindling and thinning out. He was from the generation that lived through the closure of Greek schools by the Italians and experienced firsthand the deaths and destruction caused by the WWII in Karpathos. But he was also from the generation that saw freedom embracing Karpathos and integrating with Mother Greece. He was also from the same generation, who after so many struggles and hardships, faced the future with optimism and with many efforts and hard work succeeded.
The memorable, I met for the first time, when during the war years we moved from Pigadia to Aperi, and we lived in Lorus in the same neighborhood where he lived, and in every way showed his love and sympathy for the children who came from another village, leaving their homes because of the war.
Gus Mikros distinguished himself in sports also, as a socker player. He was a key player and captain of “Proteas” football team. Gus and I competed as rivals, I was playing with the “Poseidon” team, and apart from his skill, he was also distinguished for his morals.
Gus and I got to know each other better here in America, when our common path, through the Karpathian associations, gave us the opportunity to work together for the good of the Karpathian community and our island, as well as for national purposes.
Gus Mikros graduated from the University of Commerce and for a while managed the Finance Department of the Prefecture of Dodecanese. But in the early 1960s he immigrated to America, where he continued his studies and then ventured into the restaurant business. He opened at least four Diners and Restaurants in New Jersey, offering work to dozens of our countrymen who treated with love, prudence and interest.
As a sociable and philanthropic person, he got involved in the Karpathian associations. At the beginning he served as president of the “Omonoia” Association of Aperitifs, and then he became active with the Karpathian Federation and the Pan-Karpathian Foundation, where he served in various positions. These two organizations used the halls of the Cedars Restaurant in Elizabeth NJ free of charge for meetings and other events.
He was one of the founding members and one of the most ardent supporters of the Pan-Karpathian Foundation and the creation of the “Karpathian Home”. He enrolled many members, his relatives and acquaintances, in the Pan-Karpathian Foundation and was one of its benefactors, and many times, before the “Karpathian House” was created, he offered the halls of the Cedars Restaurant free of charge for various events, such as the awarding of scholarships.
Alongside the Karpathian associations, he also showed great interest in National issues, such as the election of expatriate and Philhellenic politicians. Among others, he was a member of the Pan-Karpathian committee for the election of Michalis Doukakis. In addition to his own generous contribution, for the same purpose, he collected significant sums of money from relatives and friends. In addition, for several months, he offered the halls of the Cedars Restaurant, where the committee met once a week, free of charge.
Memorable Gus, your passing from this life left many signs for imitation and example.
