Γράφει η Ευαγγελία Αλιβιζάτου *
Αχ πατρίδα μου…
Ζω στην πατρίδα μου, αλλά εύχομαι να κοιμάμαι. Να προσπαθώ να κρατώ κλειστά τα μάτια μου στο χάος που δημιούργησες! Όχι δεν φταις; Ε όχι και δεν φταις! Νυστάζω και άλλο!
Δώσε μου κίνητρα να ξυπνήσω!. Να είμαι ζωντανή. Να έχω δικαιώματα. Να μην ζητιανεύω τα αυτονόητα! Να έχω την περίθαλψη που μου αξίζει. Αυτήν που πληρώνω!
Όχι δεν μου κάνεις χάρη! Εγώ σου κάνω που φωνάζω ότι είμαι Ελληνίδα! Ετη φωτός; πίσω!! Μην ξεστομίζετε ότι δεν αξίζετε.
Οι υποδομές σας είναι αυτές που σιχτιρίζει ο λαός σου, πατρίδα μου. Δεν φταίμε για τις βίλες σας, τους πύργους σας, τα χρυσά παλάτια σας, τα επίχρυσα χερούλια σας, τα μοδάτα αμάξια σας!
Σας παρακαλώ για τα φάρμακα μας. Για τα άλλα τα φθηνά, αυτά που εσείς τα δίνετε με τσιγκουνιά. Για τα ακριβά ούτε λόγος.
Χάθηκε η λεβεντιά σας πίσω από τα μανικετόκουμπα! Θα χαστουκίσετε ποτέ τα μάγουλά σας; Θα κοιμηθείτε ποτέ ήσυχα;
Πόσα καπάκια θα μαζέψουμε για ένα αναπηρικό αμαξίδιο; Τι; δεν το δικαιούμαι; Δεν ανήκω στο κοινωνικό σύνολο; Δεν συνυπάρχουμε με άλλες χώρες; Αυτές που δεν χρειάζεται να γίνεσαι επαίτης για μια σύνταξη χηρείας, αυτές που δεν στέκεσαι στα συσσίτια για ένα πλαστικό φασολάδα και μια φέτα ψωμί.
Κοινωνική ανισότητα
Γιατί εσύ αφέντη μου μπορείς να αγοράσεις ο,τιδήποτε χρειαστεί το παιδί σου για την καθημερινότητά του.
Γιατί τα άτομα με ειδικές ανάγκες δεν προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο; Μα να μου πεις «κυρά μου ζεις σε χώρα δύο ταχυτήτων δεν χωράς παντού».
Ναι. Εδώ δεν χωράω στο κάθισμα του λεωφορείου. Θα χωρέσω στις αντιλήψεις, τις νοοτροπίες και τις μιζέριες σας;
Δεν θέλω μάσκα και άλλα αξεσουάρ. Θέλω να κατοχυρώσετε τον λαό σας, τις οικογένειές μας. Δεν θα μου κάνετε την τιμή να βγω σε σύνταξη στα εξήντα πέντε μου.
Οι λογοτέχνες, άκουσα, και οι συγγραφείς είναι πλούσιοι, είμαστε μεγάλοι εγκέφαλοι και αν τα καταφέρουμε στα εβδομήντα πέντε κάτι θα πάρουμε! Χαρτζιλίκι για το μνήμα.
Οι Δημόσιοι υπάλληλοι στα εξήντα φεύγα υποχρεούται να ξενυχτάνε.
Οι ιδιωτικοί; βάλτε μια γαργαλιέρα στην πρίζα!
Για όλα φταίει ο λαός. Δουλέψτε μερόνυχτα! Ξεχάσατε ότι και στον οδηγό λεωφορείου χρωστάτε συνοδηγό δίπλα του;
Για τα τρένα; Αρνούμαι να μιλήσω!
Είχατε έξοδα παραστάσεων. Αλλά αφαιρέσατε έξοδα ζωής!
Χώρα μου δεν στάθηκες αντάξια των προσδοκιών του λαού σου. Στα έτη φωτός μπροστά πρόσθεσε τις αποτυχίες σου, αφαίρεσε τις προσδοκίες μου και πέταξε τα ρέστα!
- Η Ευαγγελία Αλιβιζάτου ασχολείται με την δημιουργική συγγραφή – ποίηση και πεζογραφία
