ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Τα Σερραϊκά Νέα προ ημερών δημοσίευσαν ένα συγκινητικό αφιέρωμα στον επιχειρηματία Δημήτρη Πετρίδη που εργάζεται και ζει το αμερικανικό όνειρο στη Νέα Υόρκη.
Πρόκειται για τον ιδιοκτήτη τριών ομώνυμων εστιατορίων «Gyro World», στο Φλάσινγκ, στο Ρίτζγουντ και στην ελληνοκρατούμενη Αστόρια καθώς και την καφετέρια «Mikel Coffee» επίσης στην Αστόρια. Ο Δημήτρης Πετρίδης είναι ταυτόχρονα οικείο πρόσωπο για το αναγνωστικό κοινό των «Αναμνήσεων» αφ ενός λόγω του ρεπορτάζ των εγκαινίων του «Mikel Coffee», αφ ετέρου δε λόγω της φιλανθρωπικής του δράσης.
Η δημοσιογράφος Ελένη Λαζάρου κάνει μια σύντομη αναδρομή στην ζωή και στα επιτεύγματα του Δημήτρη και συνάμα με τις εύστοχες ερωτήσεις του παρέχει την δυνατότητα να ξεδιπλώσει την αγάπη του για τις Σέρρες και την ιδιαίτερή του πατρίδα, την Μονοκκλησιά Σερρών.
Η ιστορία του Δημητρίου Πετρίδη έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την ιστορία εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων μεταναστών που ήρθαν για μια καλύτερη τύχη στη Νέα Υόρκη και με την σκληρή εργασία κατόρθωσαν να ριζώσουν σε τούτη την φιλόξενη χώρα, να αδράξουν τις ευκαιρίες και να ζήσουν το αμερικανικό όνειρο, χωρίς ποτέ τους να λησμονήσουν τον τόπο καταγωγής των.
Παραθέτουμε το πλήρες κείμενο του αφιερώματος των Σερραϊκών Νέων
Δημήτρης Πετρίδης: Ο Σερραίος που ζει το Αμερικανικό όνειρο με 4 καταστήματα στη Νέα Υόρκη!
Της Ελένης Λαζάρου
Όταν ο Δημήτρης Πετρίδης έφυγε από την Μονοκκλησιά Σερρών για την Νέα Υόρκη είχε μαζί του μόνο μία βαλίτσα με τα λιγοστά του ρούχα. Ήταν μόλις 19 χρονών.
Είχε πάρει από καιρό όμως την απόφαση των το μικρό χωριό του δεν χωρούσε τα όνειρά του. Δεν ήθελε να γίνει αγρότης όπως η πλειοψηφία των συγχωριανών του. Ένιωθε πως ήθελε κάτι καλύτερο και μεγαλύτερο. Και ήταν αποφασισμένος να δουλέψει σκληρά για να το πετύχει. Ένας θείος του που ζούσε στην Αμερική του είχε πει πως πραγματικά υπάρχουν ευκαιρίες. Και ο Δημήτρης πήγε αποφασισμένος να τις πιάσει από τα μαλλιά. Και το έκανε.
Ξεκίνησε να δουλεύει, έψαχνε κι έκανε πάντα δεύτερη δουλειά. Πνεύμα ανήσυχο, είχε πάντα τις κεραίες του ανοιχτές και αξιοποιούσε στο έπακρο γνώσεις και πληροφορίες που μάθαινε. Ξέροντας πως η τύχη βοηθά τους τολμηρούς, αποφάσισε να ρισκάρει και η ζωή τον επιβεβαίωσε.
Σήμερα έχει 4 δικά του μαγαζιά στο Κουίνς και την Αστόρια της Νέας Υόρκης κι ετοιμάζεται να ανοίξει και άλλα.
Τον συνάντησα στην μεγάλη έκθεση τροφίμων Food Expo στο περίπτερο του επιμελητηρίου Σερρών και συγκεκριμένα της εταιρείας Agrotypos του Βασίλη Καλαϊτζίδη. Εγώ είχα πάει για ρεπορτάζ όταν τον είδα να ρωτά με ενδιαφέρον λεπτομέρειες για τα σερραϊκά προϊόντα και πως θα μπορούσε να τα εξάγει στην Αμερική προκειμένου να τα χρησιμοποιεί στα μαγαζιά του.
Ο Βασίλης μας σύστησε και του ζήτησα να μου διηγηθεί την ιστορία του για τα serraika nea.gr. Δέχτηκε με χαρά και όπως μου είπε είναι σταθερός αναγνώστης του σάιτ καθώς μέσα από αυτό μαθαίνει όσα συμβαίνουν στις Σέρρες που τόσο αγαπά.
Από πού κατάγεσαι;
Από την Μονοκκλησιά Σερρών
Πότε έφυγες και πώς βρέθηκες στην Αμερική;
Ζούσε εκεί ένας θείος μου ο αδελφός του πατέρα μου. Ήμουν σχεδόν 20 χρονών. Οι γονείς μου που ήταν αγρότες μας ενθάρρυναν εμένα και τον αδελφό μου να φύγουμε για να ‘χουμε ένα καλύτερο αύριο.
Και πως ήταν τα πράγματα στην Αμερική για ένα νεαρό αγόρι από την ελληνική
επαρχία;
Δύσκολα όπως φαντάζεστε. Αλλά ήμουν αποφασισμένος να δουλέψω και να πετύχω. Ξεκίνησα δουλεύοντας σε επιχείρηση με τζάμια και κουφώματα αλουμινίου. Και όταν σχολούσα έκανα δεύτερη δουλειά. Δούλεψα και σε ταξί και ως μικροπωλητής. Πουλούσα ντόνατς σε καντίνα.
Σιγά σιγά με κέρδισε η δεύτερη δουλειά. Και πουλούσα το πρωί ντόνατς και το απόγευμα σουβλάκια σε άλλη περιοχή. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου έκανα πάντα δύο δουλειές. Επειδή είχα την νοοτροπία του μετανάστη και ήθελα να μαζέψω χρήματα και στην συνέχεια να επιστρέψω στην Ελλάδα.
Και αυτή η νοοτροπία κάποια στιγμή άλλαξε;
Κάποια στιγμή το 1992 παντρεύτηκα και απέκτησα δύο αγόρια. Πάντα ήθελα να επιστρέψω στην Ελλάδα. Κάποια στιγμή το αποφάσισα όμως τα παιδιά μου πήγαιναν σχολείο και προβληματίστηκα
όταν σκέφτηκα πως τα παιδιά μου θα έπρεπε να ξαναπάνε σε λίγα χρόνια στην Αμερική όταν ήταν σε ηλικία που θα σπούδαζαν.
Αυτό μέτρησε μέσα μου και έμεινα. Όταν πήρα την απόφαση να μείνω άλλαξε και η νοοτροπία που σας έλεγα. Αποφάσισα να κάνω τολμηρά βήματα στο επιχειρείν και να απολαύσω όσα η ζωή
που προσέφερε.
Το πρώτο σου μαγαζί πότε το άνοιξες;
Ήταν 31 Αυγούστου το 2005. Θυμάμαι σαν σήμερα εκείνη τη μέρα. Πήρα μεγάλο ρίσκο καθώς επένδυσα όλες μου τις οικονομίες. Αλλά πήγα καλά επειδή όλοι βρήκαν στο μαγαζί μου κάποια στοιχεία πρωτόγνωρα.
Να φανταστείτε ήμουν ο πρώτος που έβαλε τον χοιρινό γύρο στα μαγαζιά. Με δική μου μυστική και νόστιμη συνταγή. Επίσης σέρβιρα πατάτες χειροποίητες και όχι τις κατεψυγμένες που σερβίρουν παντού. Προσπάθησα να σερβίρω ποιοτικά πιάτα με παραδοσιακά στοιχεία αλλά με τρόπο που να μην φαίνονται και εντελώς ξένα στους πελάτες μου οι οποίοι στην αρχή ήταν σε μεγάλο ποσοστό Έλληνες αλλά τώρα είναι και πολλοί ξένοι.
Δηλαδή για παράδειγμα το πιτόγυρο που σερβίρουμε είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που τρώμε στις Σέρρες….Ειναι σερραϊκή γεύση σε….αμερικανικό μέγεθος! Πάντως τα σερβίρουμε με ρετσίνα και οι Αμερικανοί ενθουσιάζονται….
Και τα υπόλοιπα μαγαζιά πως ήρθαν;
Το ένα έφερε το άλλο. Κάποια στιγμή το 2011 πήρα ένα μεσιτικό γραφείο που ήταν δίπλα μου και στην ουσία επέκτεινα το μαγαζί μου.
Το 2014 άνοιξα ένα άλλο μαγαζί στο Ridgewood και το 2017 στην Αστόρια. Σε όλα τα μαγαζιά διατήρησα τα στοιχεία που θεωρώ πως άρεσαν στους πελάτες. Ανάμεσα σε αυτά να πω πως φέρνω παραδοσιακά προϊόντα από την Ελλάδα (όπως τυρόπιτες και παραδοσιακά γλυκά πχ μπακλαβά) τα οποία αρέσουν πολύ.
Και το 2021 πριν από λίγους μήνες άνοιξα το πρώτο Μικέλ στην Αμερική το οποίο πάει εξαιρετικά καλά μέχρι σήμερα και ετοιμάζω ήδη το δεύτερο. Παράλληλα ασχολούμαι με το Real Estate.
Θεωρείς πως έζησες το “Αμερικανικό όνειρο;”
Ναι βέβαια. Είμαι ικανοποιημένος. Έχω καταλάβει βέβαια πως στην ζωή δεν μπορείς να τα χεις όλα. Πάντα κάτι θα σου λείπει.
Τι θα έλεγες σε έναν νέο από την επαρχία; Υπάρχουν ευκαιρίες σήμερα στην Αμερική;
Ναι να το τολμήσει. Με την προϋπόθεση να το θέλει πολύ. Εμένα όπως σας είπα δεν με περίμεναν με το που πάτησα το πόδι μου εδώ 4 μαγαζιά, ένα ωραίο σπίτι στο Bayside κι ένα ωραίο αμάξι…. Χρειάστηκε πολλή δουλειά. Αν όμως κάποιος είναι αποφασισμένος να δουλέψει για αυτόν υπάρχουν και ευκαιρίες και αξιοκρατία. Οπότε αναμφισβήτητα θα τον ενθάρρυνα να έρθει.
Βασικά το μότο μου στην ζωή είναι: “Αν θέλεις κάτι πολύ δεν μπορεί να σε σταματήσει τίποτα”
Στις Σέρρες έρχεσαι όσο συχνά θα ήθελες;
Τις Σέρρες τις αγαπώ πολύ. Αυτός είναι και ο λόγος που πριν από δύο χρόνια αγόρασα κι ένα σπίτι μέσα στην πόλη ώστε να έρχομαι συχνότερα. Και δόξα τω Θεώ τα καταφέρνω κι έρχομαι συχνά τα
τελευταία χρόνια.
Τι σου λείπει περισσότερο;
Οι δικοί μου άνθρωποι συγγενείς και φίλοι. Η καλημέρα στον δρόμο, ο καφές με φίλους . Είναι πράγματα που φαίνονται απλά αλλά εγώ τα έχω στερηθεί. Η καρδιά μου γλυκαίνει κάθε φορά που πάω στο χωριό μου και όταν η γειτόνισσα με βλέπει στον δρόμο μου λέει πάντα: «Καλώς ήρθες Δημήτρη. Περίμενε γιατί μόλις έκανα τυροπιτάκια, να σου φέρω ένα”. Αυτό δεν το συναντάς εδώ…..
Θα επέστρεφες να ζήσεις μόνιμα στις Σέρρες;
Σε αυτή την φάση της ζωής μου όχι ακόμα. Έχω τις δουλειές μου στην Αμερική και έχω ακόμη χρόνια δουλειάς μπροστά μου. Ωστόσο όσο περνούν τα χρόνια θέλω να ναι μεγαλύτερα τα χρονικά διαστήματα που θα περνάω στις Σέρρες. Θα ήθελα να κάνω και κάτι επαγγελματικά στις Σέρρες αλλά διστάζω λόγω του πολυδαίδαλου νομικού συστήματος και της γραφειοκρατίας.
Έχω μάθει όμως ότι δεν πρέπει ποτέ να λες ποτέ οπότε στην ερώτηση σου θα απαντούσα….ναι υπό προϋποθέσεις….
Ακολουθήστε τον Δημήτρη Πετρίδη στο facebook: https://www.facebook.com/dimitris.petridis.777
και στο instagram:
https://www.instagram.com/dimitris.petridis.777/
Δείτε τα εστιατόρια Gyro World
https://www.facebook.com/gyroworld
και το καφε Μικελ: https://www.facebook.com/mikelcoffeeastoria
