Η είδηση για την εκτέλεση του Κωνσταντίνου Κατσίφα στους Βουλιαράτες της Βορείου Ηπείρου από τις ειδικές δυνάμεις της Αλβανίας έφτασε σε κλάσματα δευτερολέπτου στη Νέα Υόρκη που προετοιμαζόταν για τον εορτασμό της 78ης επετείου της 28ης Οκτωβρίου 2018. Οι πρώτες πληροφορίες που μετέδωσαν τα ελλαδικά μέσα ενημέρωσης ήταν άκρως ανησυχητικές διότι στηρίζονταν στις πληροφορίες που μετέδιδαν τα αλβανικά μέσα ενημέρωσης.
Οι αναρτήσεις των Βορειοηπειρωτών στο Face Book και στα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης άλλαξαν τον ρου της ειδησεογραφίας και υποχρέωσαν το Υπουργείο Εξωτερικών της γενέτειρας να σκληρύνει τη στάση του και να προβεί στη γνωστή δήλωση.
Οι ηγέτες της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων και των Συλλόγων που συνδιοργάνωσαν την πανηγυρική εκδήλωση χαρακτήρισαν την εκτέλεσή του δολοφονία και τήρησαν ενός λεπτού σιγής στη μνήμη της.
Η Πανηπειρωτική Ομοσπονδία Αμερικής προέβη σε αυστηρή διαμαρτυρία και ζήτησε τη διαλεύκανση της υπόθεσης.
Αν και είναι νωρίς να εξάγουμε συμπεράσματα για τις συνθήκες της εκτέλεσης του Κωνσταντίνου Κατσίφα, εν τούτοις μπορούμε να πούμε χωρίς την παραμικρή αμφιβολία ότι αποτελεί έναν πολύ κακό οιωνό για το μέλλον του ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου.
Εξ άλλου ο πάνσοφος λαός λέει «ενός κακού μύρια έπονται» και προσευχόμαστε όπως ριχτεί άπλετο φως σε όσα μεσολάβησαν πριν και μετά την εκτέλεση του 35χρονου Κωνσταντίνου Κατσίφα και όπως καταβληθούν προσπάθειες για την αποφυγή του καθεστώτος ανασφάλειας και τρόμου που συνοδεύει παρόμοια περιστατικά.
Παράλληλα προσευχόμαστε όπως τα επόμενα βήματα να έχουν ως γνώμονα την προστασία της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία.
10 Απριλίου 1994
Την ώρα που οι άλλοι προσπαθούσαν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα και αδικαιολόγητα ο νους μου στράφηκε στο ηλιόλουστο πρωινό της 10ης Απριλίου 1994 που ετοιμαζόμασταν για τη Συνδιάσκεψη της Ομόνοιας στους Αγίους Σαράντα. Η επίθεση στο συνοριακό φυλάκιο της Άνω Επισκοπής του νομού Αργυροκάστρου και η δολοφονία των δύο στρατιωτικών άλλαξε το ρου της νεότερης ιστορίας της Βορείου Ηπείρου.
Η κυβέρνηση του Σαλί Μπερίσα εκμεταλλεύτηκε το τραγικό αυτό συμβάν και επιδόθηκε σε προγκρόμ στα χωριά της Βορείου Ηπείρου το οποίο κατέληξε στη σύλληψη των πέντε στελεχών της «Ομόνοιας». Η απέλαση του Γενικού Προξένου της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη Χρήστου Ιακώβου και του αρχιμανδρίτη Χριστόδουλου οδήγησε στα άκρα τις σχέσεις της Αλβανίας και της Ελλάδας.
Οι αλβανικές αρχές και τα αλβανικά μέσα ενημέρωσης αποκάλεσαν τους συλληφθέντες τρομοκράτες και την Ομόνοια μια τρομοκρατική οργάνωση. Ο φόβος καραδοκούσε παντού. Ήταν η πρώτη φορά μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος που οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου ζούσαν σε καθεστώς ανασφάλειας και τρόμου.
Η περίοδος που μεσολάβησε από τη σύλληψη των πέντε στελεχών της Ομόνοιας μέχρι και την δίκη παρωδία ήταν οι πιο έμπονες και συνάμα οι πιο ηρωικές στιγμές. Κι αυτό διότι η Ομόνοια με την προσφυγή της στο Συμβούλιο της Ευρώπης και στους άλλους διεθνές οργανισμούς κατάφερε να ορθώσει το ανάστημά της και να αλλάξει άρδην την εικόνα της οργάνωσης και της ίδιας της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.
Αν και το καθεστώς Μπερίσια υπό την πίεση της διεθνούς κατακραυγής υποχρεώθηκε να απελευθερώσει τα πέντε ηγετικά στελέχη, εν τούτοις ο Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου υπέστη ένα από τα μεγαλύτερα πλήγματα – αν όχι το μεγαλύτερο της νεότερης ιστορίας του.
Η απόφαση των Υπουργών Εξωτερικών Κάρολου Παπούλια και Δημόσιας Τάξης Στέλιου Παπαθεμελή να ακυρώσουν τις κάρτες καταγραφής αλλοδαπών που είχαν εκχωρήσει στους Ελληνες της Βορείου Ηπείρου το Δεκαπενταύγουστο του 1994 είχε αρνητικές συνέπειες στους Βορειοηπειρώτες. Μέχρι τότε οι ‘Ελληνες εργάζονταν στην Ελλάδα, ενώ οι οικογένειές τους διέμεναν στα χωριά. Ο φόβος του κλεισίματος των συνόρων ώθησε τους εν Ελλάδι εργαζομένους να πάρουν τις οικογένειές τους, «τα σκυλιά και τα γατιά» που λέει και ο λαός και να φύγουν οικογενειακώς για την Ελλάδα.
Τα χωριά άδειασαν με τις γνωστές για όλους συνέπειες.
Η επίσκεψη του προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου την άνοιξη του 1995 στα Τίρανα συνέβαλε στην αλλαγή του κλίματος, αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει. Αν και ο κ. Στεφανόπουλος αποδέχτηκε την πρόταση της Ομόνοιας για τη χορήγηση άτοκων δανείων στους εν Ελλάδι εργαζόμενους Βορειοηπειρώτες και άλλων κινήτρων για να επιστρέψουν και να επενδύσουν στη Βόρειο Ήπειρο, εν τούτοις η υλοποίησή της παραπέμφθηκε στις Ελληνικές Καλένδες.
Την περίοδο εκείνη ήμουν γενικός Γραμματέας της Ομόνοιας και αρχισυντάκτης της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Η Φωνή της Ομόνοιας» και συμμετείχα σε όλες τις επαφές του τότε προέδρου Σωτήρη Κυριαζάτη και οι θέσεις της Ομόνοιας έχουν παρουσιαστεί με παρρησία τόσο στην ελληνική κυβέρνηση, όσο και στα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά μετά λύπης μπορώ να πω ότι αθετήθηκαν όλες οι υποσχέσεις για την υλοποίησή τους.
Γηγενείς ή ομογενείς
Το τραγικό γεγονός στους Βουλιαράτες πέραν των προαναφερόμενων είχε και μια άλλη εξίσου τρομερή συνέπεια. Τα ελλαδικά μέσα ενημέρωσης και ο πολιτικός κόσμος της γενέτειρας «ομογενείς» τους ανεβάζουν και «ομογενείς» τους κατεβάζουν τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή για τον πολύπαθο ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου, από τον χαρακτηρισμό τους ως ομογενείς.
Οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου είναι γηγενείς και ακόμη και τα εθνικιστικά αλβανικά μέσα ενημέρωσης τους αποκαλούν Έλληνες.
Όσοι αποκαλούν τους γηγενείς Ελληνες της Βορείου Ηπείρου ως ομογενείς προκαλούν τεράστια εθνική ζημιά και δίνουν λαβή στους Αλβανούς εθνικιστές να επικαλεστούν τον μύθο ότι οι Ελληνες της Βορείου Ηπείρου είναι δούλοι που έχουν έρθει την εποχή του Αλή Πασά Τεπελενλή.
