«Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα» είθισται να λέμε κάθε φορά που βρισκόμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Και η φράση αυτή είναι η πιο κατάλληλη για να περιγράψει κανείς όσα συνέβησαν από την ώρα που έκλεισαν οι κάλπες για τις ευρωπαϊκές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές στη γενέτειρα μέχρι και ετούτη την ώρα.
Οι εκλογές αυτές διέφεραν πολύ από τις εθνικές, διότι τουλάχιστον ως προς την εκλογή των δημαρχών και των συμβούλων εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από τις ικανότητες και το κύρος των ιδίων των υποψηφίων παρά από τις κομματικές φανέλες.
Παρά ταύτα όμως τόσο ο πολιτικός, όσο και ο δημοσιογραφικός κόσμος τους έδωσαν την ίδια αξία που έχουν και οι εθνικές. Και αυτό οφείλεται κυρίως στη μεγάλη διαφορά της Νέας Δημοκρατίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβερνών κόμμα της τελευταίας πενταετίας.
Παρακολουθώντας τις αναλύσεις και τις δηλώσεις των αρχηγών των «νικητών» και των «ηττημένων», καθώς επίσης και των κομμάτων που καταποντίστηκαν διαπίστωσα μετά λύπης ότι ουδείς εξ αυτών δεν έλαβε υπόψη του ότι καταλυτικό ρόλο στο αποτέλεσμα έπαιξε η αγανάκτηση του λαού για την προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών.
Κανένας δεν έλαβε υπόψη του ότι το θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών όσο κι αν προσπαθήσουν να το θεωρήσουν λήξαν θα παραμείνει για πολλά χρόνια κριτήριο για τη στήριξη των υποψηφίων και των ίδιων των κομμάτων.
Περίτρανη απόδειξη αποτελεί και η επιστολή του Συλλόγου Καστοριέων «Ομόνοια» μέσω της οποία ανακηρύσσουν ανεπιθύμητη τη βουλευτή και νυν υφυπουργό Ολυμπία Τελιγιορίδου.
Η Παμμακεδονική Ενωση Αμερικής και οι Παμμακεδονικές Ενώσεις ανά την υφήλιο ετοιμάζονται να ζητήσουν επίσημα από τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκο Μητσοτάκη όπως δεσμευτεί – εάν και εφόσον αποκτήσει αυτοδυναμία – να επαναφέρει το θέμα της Συμφωνίας στο Κοινοβούλιο, να παγώσει τη συμφωνία και να την παραπέμψει σε δημοψήφισμα.
Μελετώντας προσεκτικά τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών στη γενέτειρα μετά την ένταξη της Ελλάδας στο καθεστώς των μνημονίων και συγκεκριμένα τις πρόωρες εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009, της 6ης Μαϊου 2012, της 25 Ιανουαρίου 2015 και της 20ής Σεπτεμβρίου 2015 διαπιστώνουμε ότι όλα τα κόμματα που συμμετείχαν στις μνημονιακές κυβερνήσεις υπέστησαν μεγάλη φθορά και η διαφορά του κυβερνώντος κόμματος με την αντιπολίτευση κυμαίνονταν στα ίδια επίπεδα με τα προχθεσινά.
Αν στην οργή των ψηφοφόρων για τη Συμφωνία των Πρεσπών προσθέσουμε και την απογοήτευση σχετικά με τις ανεκπλήρωτες προεκλογικές υποσχέσεις του Αλέξη Τσίπρα σχετικά με τα μνημόνια και την οικονομία θα συμπεράνουμε ότι το ΣΥΡΙΖΑ – τουλάχιστον στις εκλογές της 26ης Μαϊου – πήγε καλύτερα από ό,τι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΕΑ Δημοκρατία που κυβέρνησαν τα πέντε πρώτα χρόνια των Μνημονίων.
Οι εκλογές της 26ης Μαϊου απέδειξαν ότι έχει εξαντληθεί η υπομονή του λαού και ότι είναι πλέον ώριμος και έτοιμος να τιμωρήσει δια της ψήφου του όσους δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους.
Εάν τα κόμματα αναλύσουν και λάβουν σοβαρά υπόψη τους τα μηνύματα της κάλπης τότε η προεκλογική εκστρατεία που θα ξεκινήσει σε δέκα περίπου μέρες θα διαφέρει από όλες τις προηγούμενες και τουλάχιστον θα είναι απαλλαγμένη από τον λαϊκισμό.
