ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Αν βάλεις την μουσική του Θεοδωράκη στο πρόγραμμα μιας συναυλίας, η συναυλία θα γνωρίσει επιτυχία, αν φέρεις όμως και την επίσημη μεταφράστρια του έργου τότε αυτό σημαίνει ότι κουράστηκες…για να πετύχει η συναυλία.
Πράγματι, η εκδήλωση της Χορωδίας του Καθεδρικού για τον Μίκη Θεοδωράκη, είχε όλα τα εχέγγυα της επιτυχίας. Πρώτα, το μεράκι του μαέστρου και βαρύτονου Κώστα Τσουράκη, μετά το ταλέντο και τις φωνές των σοπράνο που συμμετείχαν και τέλος, την φημισμένη συγγραφέα και βιογράφο του αείμνηστου Έλληνα συνθέτη της κυρίας Gail Holst-Warhaft. H παρουσία της, έδωσε μια άλλη διάσταση (ακούγαμε την περιγραφή της και λες ότι κάπου από το βάθος της αίθουσας, θα ξεπηδούσε ο συνθέτης).
Η συμμετοχή της έδειξε τον τρόπο με τον οποίο η ομάδα του Καθεδρικού εργάστηκε για να επιτύχει η εκδήλωση.
Πιο πολύ, μάλιστα, πρόσφερε στην απόλαυση της συναυλίας, η ευχάριστη και ζεστή ατμόσφαιρα μεταξύ των ακροατών, αφού είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν παράλληλα κι ένα ελαφρύ δείπνο.
Δεν ήταν εκείνο το κλασικό «κουμπωμένο ύφος» που συναντάς σε αίθουσες όπως το Κάρνεγκι Χολ. Και αν ήθελες σηκωνόσουν να ρίξεις κι ένα σύντομο ζεϊμπέκικο. Ήταν δικαιολογημένος λοιπόν ένας θεατής που σηκώθηκε αυθόρμητα, να χορέψει σε κομμάτι όπου το σόλο μπουζούκι του Θεοδωράκη, αποτελεί τον σπινθήρα που ανάβει το κέφι, ακόμα και στους πιο συντηρητικούς.
Πολλά χελιδόνια
Ωστόσο, το μουσικό μέρος δεν απογοήτευσε κανέναν, αφού η χορωδία δεν είχε μόνο ένα αλλά πολλά, περισσότερα από ένα χελιδόνια. Δεν έλειψαν φυσικά και τα μικρά τεχνικά προβλήματα, που φυσικά δεν πτόησαν ούτε την σοπράνο Αλεξάνδρα Σκένδρου, η οποία στην μέση του πιο όμορφου τραγουδιού, «το Γελαστό Παιδί» δεν έχασε το κουράγιο και την φωνή της, όταν έσβησε ξαφνικά το μικρόφωνο. Συνέχισε με την ίδια ένταση και με το ίδιο πάθος να αποδίδει ένα από τα πιο εμβληματικά τραγούδια του Θεοδωράκη.
Τόσο πολύ άρεσε αυτό, στο κοινό που στο τέλος της ερμηνείας, του ζήτησε να το επαναλάβει. Ο μαέστρος είχε προγραμματίσει να το επαναλάβει στο τέλος υπό μορφή «ανκόρ». Ο Κώστας Τσουράκης, βλέποντας την διάθεση του κοινού, άλλαξε αμέσως τα μικρόφωνα και την δεύτερη φορά παρά την δεδομένη εξάντληση των φωνητικών χορδών, η σοπράνο επανέλαβε με το ίδιο πάθος την ερμηνεία.
Η χορωδία είχε επιλέξει για την συναυλία δεκατέσσερα τραγούδια, το ένα πιο καλό και πιο αντιπροσωπευτικό, από το άλλο.
Από την «Άρνηση» του Σεφέρη, (Το περιγιάλι το Κρυφό), μέχρι το «Άσμα Ασμάτων», «τον Αντώνη», το Πνευματικό Εμβατήριο, (ΙV-V), το «Λίγο ακόμα», «την Απαγωγή», τον «Καημό», «Της αγάπης αίματα» και το «Θάλασσες μας ζώνουν» με καταληκτικό το «Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ».
Και μάλιστα έδωσε την ευκαιρία σε νέα ταλέντα να συμμετέχουν φωνητικά. Όπως η Κωνσταντίνα Γιαννούτσου, που τραγουδούσε για πρώτη φορά μαζί με την χορωδία, αλλά πέρασε με επιτυχία τις… εξετάσεις του χειροκροτήματος του κοινού, μετά από την ερμηνεία της στο τραγούδι «Της αγάπης αίματα».
Το ίδιο ισχύει και για την έτερη νεαρή σοπράνο Κριστίνα Kaye, που τραγούδησε το τραγούδι: «Ένα το χελιδόνι».
Και η Mezzo σοπράνο Χίλαρι Μπαμπούκη, απέδωσε το τραγούδι: «Λίγο ακόμα».
Αλλά και η ερμηνεία στο «Μαργαρίτα Μαγιοπούλα», του τενόρου John Koch δικαίως καταχειροκροτήθηκε.
Πίσω όμως από αυτή, υπήρχε και μια ολόκληρη ιστορία, που είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει στις «Αναμνήσεις», μετά το τέλος της συναυλίας, ο τενόρος.
Πως γνώρισε ο ίδιος το έργο του Μίκη Θεοδωράκη, μέσω του συγκατοίκου συμφοιτητή του στο Πανεπιστήμιο και πως σήμερα ο τότε συμφοιτητής και μετέπειτα επιστήμονας έφυγε από την ζωή, αλλά η μνήμη του παραμένει ζωντανή χάρη στην μουσική του Θεοδωράκη.
Και θα προσθέσουμε επίσης την συμμετοχή των μελών της παιδικής χορωδίας, που μπορεί να μην γνωρίζουν ακόμα το μέγεθος της προσφοράς του Θεοδωράκη, αλλά σιγά-σιγά θα μάθουν να ερμηνεύουν με αγάπη τα τραγούδια του.
Το συμπέρασμα που βγαίνει μετά από μια τέτοια εκδήλωση δεν αφορά μόνο τις ερμηνείες, αλλά και την δίψα του κοινού που είτε μεγάλωσε ακούγοντας τον Θεοδωράκη, είτε πήγε σε κάποια συναυλία του, μια καλή μας φίλη, συνταξιούχος εκπαιδευτικός η κ. Κολλάρου, ήταν εκεί στην πρώτη συναυλία του Συνθέτη το 1964, για την παρουσίαση αυτών των τραγουδιών που λίγα χρόνια αργότερα απαγορεύτηκαν από την Δικτατορία.
Ο κόσμος διψάει, οι καλλιτέχνες θέλουν και μπορούν να ερμηνεύσουν με άνεση τα τραγούδια του αείμνηστου συνθέτη. Θα ακολουθήσουν κι άλλες εκδηλώσεις αφιερωμένες στον συνθέτη. Το σημαντικό και ιδιαίτερο στοιχείο ήταν η παρουσία της επίσημης μεταφράστριας του Θεοδωράκη, της Gail Holst-Warhaft, που ήταν η αφηγήτρια της βραδιάς.
Χάρη στην λέσχη Βιβλίου (The Hellenic Bookclub of New York) και στην ιδρύτρια και πρόεδρό της Τζίνι Κούρου, η πρόσκληση της κ. Gail Holst-Warhaft, ήταν η αφορμή για να στηθεί αυτή η συναυλία, που συνέβαλε και στην οικονομική ενίσχυση της Χορωδίας του Καθεδρικού.
Όπως πάντα την εκδήλωση προλόγισε ο προϊστάμενος του Καθεδρικού π. Νικόλαος Καρλούτσος.
O μαέστρος Κώστας Τσουράκης επισκέφτηκε πριν λίγες μέρες, το Οικουμενικό Πατριαρχείο και πήρε την ευλογία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος και ενημερώθηκε από τον μαέστρο για τα σχέδια της Χορωδίας να ετοιμάσει και να παρουσιάσει κι άλλες πολιτιστικές γιορτές, που θα προβάλουν την πλούσια βυζαντινή μουσική παράδοση.
Εν αναμονή λοιπόν των εκπλήξεων που μας επιφυλάσσουν ο μαέστρος και η χορωδία του Καθεδρικού.
Να σημειώσουμε, στο σημείο αυτό της περιγραφής ότι το «Περιγιάλι το Κρυφό» ήταν ένα από τα αγαπημένα τραγούδια του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Βορείου και Νοτίου Αμερικής Ιακώβου.
Όπως και σε προηγούμενες εμφανίσεις της χορωδίας, η συναυλία βιντεοσκοπήθηκε και θα μεταδοθεί σε προσεχή ημερομηνία, για όσους δεν μπόρεσαν να την παρακολουθήσουν ζωντανά.
