ΧΙΟΣ. (https://www.politischios.gr/) Φωνή αγανάκτησης και απόγνωσης, προερχόμενη από την συστηματική αδιαφορία της πολιτείας, υψώνει το Τοπικό Συμβούλιο της Βολισσού, με αφορμή τα άλυτα εδώ και χρόνια προβλήματα στον χώρο της υγείας.
Στην επιστολή του προς τους αρμόδιους φορείς ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Σωτήρης Παραδείσης, σημειώνει μεταξύ άλλων ότι εδώ και χρόνια παραμένει η διαπίστωση ότι η όποια φωνή απευθύνεται σε «ώτα μη ακουόντων».
«Οι απαντήσεις δίνονται, όλοι είναι βέβαιοι ότι έχουν ενεργήσει σύμφωνα με το νόμο, αλλά οι άνθρωποι παραμένουν ανυπεράσπιστοι και ο κύκλος των θυμάτων διευρύνεται», σημειώνει μεταξύ άλλων.
Αναλυτικά η επιστολή
Αξιότιμοι, κυρία και κύριοι
Δεν μας είναι καθόλου ευχάριστο να επανερχόμαστε σε θέματα τα οποία ενώ απασχολούν την περιοχή μας εδώ και δεκαετίες παραμένουν άλυτα.
Δεν μας είναι καθόλου ευχάριστο να αισθανόμαστε ότι η αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας των κατοίκων της περιοχής μας είναι επισφαλής.
Δεν μας είναι καθόλου ευχάριστο να βλέπουμε την επίσημη πολιτεία να αντιμετωπίζει τους κατοίκους της Βολισσού και της ΒΔ Χίου γενικότερα ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, ακόμα και στα κρίσιμα θέματα της υγείας.
Δεν μας είναι καθόλου ευχάριστο να διαπιστώνουμε ότι απευθυνόμαστε σε «ώτα μη ακουόντων».
Δεν μας είναι καθόλου ευχάριστο να διαπιστώνουμε ότι κανένα από τα προβλήματα που έχουμε θέσει το τελευταίο διάστημα δεν επιλύθηκε. Αντίθετα έγιναν οξύτερα.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι:
- Καμία λύση δεν δόθηκε μέχρι τώρα στο θέμα του οδηγού του ασθενοφόρου. Η τύχη των ασθενών και των τραυματιών εξαρτάται από τη δυνατότητα εθελοντικής προσφοράς.
- Η καθημερινή παρουσία γιατρού γενικής ιατρικής φαίνεται ότι αποτελεί πια παρελθόν, χωρίς ελπίδα να ξαναγίνει πραγματικότητα. Ακόμη και οι τακτικότερες επισκέψεις γιατρών γενικής ιατρικής παραμένουν όνειρο. Αντίθετα ολοένα και αραιώνουν περισσότερο.
- Το Ιατρείο της Βολισσού αποκαλείται μεν Πολυδύναμο, αλλά είναι ουσιαστικά μόνο κατ’ ευφημισμόν, αφού οι κενές θέσεις δεν καλύπτονται και τα προβλήματα υγείας αντιμετωπίζονται χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες του εκάστοτε αγροτικού γιατρού και του υποστελεχωμένου νοσηλευτικού προσωπικού.
- Το αίτημα για τη λειτουργία εμβολιαστικού κέντρου στη Βολισσό δεν ικανοποιήθηκε αναγκάζοντας τους υπερήλικες κατοίκους να μετακινούνται σε μεγάλες αποστάσεις (που ξεπερνούν και τα 100 χιλιόμετρα) στο άλλο άκρο της Χίου και να επωμίζονται το δυσβάστακτο κόστος του ταξί που πρέπει να χρησιμοποιήσουν προκειμένου να μεταβούν στον τόπο εμβολιασμού.
- Αυτό που συμβαίνει τελευταία και αποτελεί τη σταγόνα που κάνει το ποτήρι να ξεχειλίσει είναι η απόφαση των ιθυνόντων να μετακινούν κάποιες μέρες την αγροτική γιατρό της Βολισσού στη Χίο όχι για εξυπηρέτηση αναγκών υγείας (κάτι που ενδεχομένως θα μπορούσε να δικαιολογηθεί) αλλά για συνταγογράφηση. Λες και χάθηκαν οι γιατροί από το κέντρο και πρέπει να την πληρώνουν οι κάτοικοι της απομακρυσμένης περιοχής μας.
- Ακόμη και για το απλό ζήτημα να δημιουργηθεί στέγαστρο για την προστασία του ασθενοφόρου από τον ήλιο και τη ρητίνη των πεύκων δεν έχει ληφθεί καμία πρόνοια.
Ο κοινός ανθρώπινος νους αδυνατεί να αντιληφθεί πως είναι δυνατόν η λύση αυτών των προβλημάτων που είναι ζωτικής σημασίας να χρονίζει και να προσκρούει σε ένα αδιαπέραστο τείχος γραφειοκρατίας.
Απαντήσεις, αλλά όχι επί της ουσίας, έχουν δοθεί πάρα πολλές και ενδεχομένως θα δοθούν και σ’ αυτή την επιστολή. Ιδιαίτερη σπουδή για απαντήσεις επιδεικνύεται όταν υπάρξει κάποιο περιστατικό και δοθεί η ανάλογη δημοσιότητα.
Μέχρι τώρα ο κάθε φορέας από την πλευρά του αφού αναφέρει τα θέματα για τα οποία δεν έχει αρμοδιότητα, κάνει λόγο για τις ενέργειες στις οποίες έχει προβεί και στα προσκόμματα που υπάρχουν για την επίλυση του κάθε προβλήματος.
Έτσι οι απαντήσεις δίνονται, όλοι είναι βέβαιοι ότι έχουν ενεργήσει σύμφωνα με το νόμο, αλλά οι άνθρωποι παραμένουν ανυπεράσπιστοι και ο κύκλος των θυμάτων διευρύνεται.
Νομίζουμε ότι θα πρέπει επιτέλους οι έχοντες την ευθύνη να παραμερίσουν τους αριθμούς και να δώσουν προτεραιότητα στην ανθρώπινη διάσταση του προβλήματος. Να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με ανθρώπινη ευαισθησία. Να ενεργήσουν πρώτα ως άνθρωποι και μετά ως κρατικοί λειτουργοί.
Είναι ανάγκη να υπάρξει επιτέλους η απαιτούμενη πολιτική βούληση και να ξεπεραστούν νομοθετικά τα όποια εμπόδια.
Εκτός κι’ αν αποτελεί πολιτική επιλογή να εγκαταλείψουν αυτό τον τόπο οι κάτοικοι του. Αδυνατούμε να πιστέψουμε κάτι τέτοιο. Αλλά κι’ αν συμβαίνει δεν θα τους κάνουμε το χατίρι.
