ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Η Ελευθερία Καλογερά ήταν το πρότυπο της ηρωίδας και δη της Ευρυτάνισσας θυγατέρας, αδελφής , γυναίκας και Μάνας που δίδαξε, και με τη ζωή της στην ομογένεια για δεκαετίες , τρεις ολόκληρες γενιές . Κι αυτό, με τον ατσάλινο χαρακτήρα της και τη βουλησιαρχία της, τον έμπρακτο τρόπο που αντιμετώπιζε τις κακουχίες αλλά και τις χαρές της ζωής, τον πόνο, την αρρώστια , την απώλεια, καθώς επίσης και με την καλοσύνη εν έργω, με την αγάπη της δηλαδή για την ζωή και για τους συνανθρώπους.
Το πρωί της Παρασκευής, 29 Ιανουαρίου 2021 άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 94 ετών έχοντας στο πλευρό της τα παιδιά και τα εγγόνια της.
Η θλιβερή είδηση μεταδόθηκε σε κλάσματα δευτερολέπτου στις δύο πλευρές του Ατλαντικού και από τότε μέχρι και ετούτη την ώρα τα τηλέφωνα της λατρεμένης της κόρης και συνάμα προέδρου του ιστορικού Συλλόγου Ευρυτάνων «Παναγία η Προυσιώτισσα» Ελένης Καλογερά δεν σίγησαν ούτε μια στιγμή. Κι αυτό διότι όλοι ήθελαν να μοιραστούν με τα παιδιά και εγγόνια τις αναμνήσεις τους από τις ευχάριστες στιγμές γιατί όχι και για τις κακοτοπιές που έζησαν με την πολυαγαπημένη μητέρα.
Και όλοι τους επαναλάμβαναν την συμβουλή της «Ευρυτάνισσας Μάνας» «μπορείς –μπορείτε αρκεί να έχετε ακράδαντη πίστη στον Θεό και αγάπη για την ζωή».
Οι συγγενείς και οι φίλοι το πρωί της Δευτέρας, 1η Φεβρουαρίου 2021 και ώρα 11.00 π.μ. τηρώντας τα μέτρα προστασίας από τον κορωνοϊό θα συγκεντρωθούν στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου στο Φλάσινγκ. στην διεύθυνση 196-10 Northern Blvd, Flushing NY για να προσκυνήσουν την σορό της, με ένα δάκρυ και λυπημένο χαμόγελο, να εκφράσουν τα συλλυπητήρια στα παιδιά και στα εγγόνια της και να εναποθέσουν ένα λουλούδι στο στασίδι όπου κάθε Κυριακή και κάθε γιορτή καθόταν η Ελευθερία και παρακολουθούσε την Θεία Λειτουργία.
Στις 11.30 π.μ. θα παρακολουθήσουν την Θεία Λειτουργία και αμέσως μετά θα μεταβούν στο κοιμητήριο «Nassau Knolls Cemetery & Memorial Park» στην διεύθυνση 500 Port Washington Blvd, Port Washington, NY 11050 για τον ύστατο χαιρετισμό.
Ο θάνατός της καταλυπεί τα παιδιά της Ελένη Καλογερά, Γεώργιο και Μαίρη Καλογερά, τα εγγόνια Γιάννη Καλογερά – Δεληβοριά και την σύντροφό του Πωλίνα Ζήζη, Δημήτριο Καλογερά – Δεληβοριά και την σύντροφό του Στεφανία Ανδριώτη, Δημήτρη – Αρίων Καλογερά, την αδελφή της Χρυσάνθη, τον αδελφό της Άλκη Πάπα και σύζυγό του Ελένη, τα ανίψια της στη Νέα Υόρκη, την Καλιφόρνια, τη Βιρτζίνια και την Ελλάδα, τα ξαδέλφια και τους λοιπούς συγγενείς εδώ και στην Ελλάδα.
Η αείμνηστη – βάσει της ληξιαρχικής πράξης γεννήθηκε στις 5 Απριλίου 1926 – και κάθε φορά που την ρωτούσαν οι συγγενείς και οι φίλοι έλεγε ότι ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη, διότι την εποχή εκείνη οι γονείς δήλωναν μικρότερα τα παιδιά.
Οι γονείς της Δημήτριος Παπαϊωάννου και Ολυμπία, το γένος Καρασμάνη έφεραν στον κόσμο στα Αλέστια Προυσσού Ευρυτανίας – επτά παιδιά και συγκεκριμένα τον Θανάση, τον Χαρίλαο, την Χρυσάνθη, την Ελευθερία, το Γιάννη, τον Ηλία, τον Αλκιβιάδη. ’Ομως η Ελευθερία είχε και άλλα τρία αδέλφια από τον πρώτο γάμο του πατέρα τους και μεγάλωναν μαζί μονοιασμένοι και αγαπημένοι. Ήταν ο Νικόλαος, που έχασε τη ζωή του στην Αλβανία, η Βασιλική, ο Κωνσταντίνος, αδέλφια, τα ονόματα των οποίων ποτέ η Ελευθερία δεν έπαψε να μνημονεύει υπέρ Αναπαύσεως.
Το 1954 η Ελευθερία χόρεψε τον Χορό του Ησαΐα με τον εκλεκτό της καρδιάς της, τον Δημήτριο Καλογερά από τον Αχελώπληκτο αργότερα, Μαυριά – Σίδερα Ευρυτανίας και τήρησαν όσο ελάχιστοι τον όρκο της αιώνιας αγάπης.
Το ζεύγος έφερε στον κόσμο τέσσερα παιδιά και συγκεκριμένα, την Ελένη, τον Γιώργο και τα δίδυμα Νικόλαο και Θεόδωρο, τα γαλούχησαν με τις καλύτερες αρετές της φυλής μας και επένδυσαν όσο ελάχιστοι στην παιδεία τους.
Το 1965 ο Δημήτριος και η Ελευθερία με τα ανήλικα την εποχή εκείνη παιδιά τους, αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν τη … φυγή από το χωριό το ποτάμι που τώρα γυρνούσε πίσω, – θυσία στον «πολιτισμό» του Υδροηλεκτρικού έργου των Κρεμαστών για να συνεχίσουν την βίαιη διακοπή της ζωή τους κι όχι ακριβώς τα όνειρά τους στο Περιστέρι της Αθήνας.
Ο Δημήτριος απέκτησε το δικό του κατάστημα, ενώ η Ελευθερία ασχολούνταν με την ανατροφή των παιδιών, “βοηθώντας το Μήτσο στο μπακάλικο” αλλά και με την φιλοξενία των συγγενών και φίλων που έρχονταν στην Αθήνα για διάφορες δουλειές, για σπουδές καθώς επίσης και για περαιτέρω νοσηλεία.
Τον Αύγουστο του 1973 δέχτηκαν την πρόταση των αδελφών της Ελευθερίας – Άλκη, Γιάννη και Θανάση και αποφάσισαν να έρθουν για μια καλύτερη τύχη στην Αμερική. Πριν ξεκινήσουν πήγαν οικογενειακώς για να προσκυνήσουν και να προσευχηθούν στην Παναγία Προυσιώτισσα και στην Παναγία της Τήνου και στις 20 Αυγούστου 1973 ήρθαν στην Νέα Υόρκη και εγκαταστάθηκαν στο Φλάσινγκ, όπου κατοικούσαν και τα αδέλφια της.
Ο Δημήτριος εργάστηκε σε υποδηματοποιείο και με την πάροδο του χρόνου αξιώθηκε να αγοράσει το κατάστημα «Art Shoe Repair», το οποίο αποτελούσε προορισμό όχι μόνο για εκείνους που ήθελαν να επιδιορθώσουν τα υποδήματά τους, αλλά και για τους Ευρυτάνες που πήγαιναν εκεί για να ανταλλάξουν απόψεις και να διδαχτούν από την σοφία του.
Το 2007 αποφάσισε να συνταξιοδοτηθεί, αλλά ασθένησε τον Οκτώβριο, η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε και την παραμονή των Χριστουγέννων του 2007 άφησε την τελευταία του πνοή έχοντας στο προσκεφάλι του την Ελευθερία και τα παιδιά του.
Η Ελευθερία δεν το έβαλε κάτω διότι έπρεπε να συμπαραστέκονταν στον μικρότερο γιο της τον Θεόδωρο που σε ηλικία 24 ετών είχε διαγνωσθεί με σκλήρυνση κατά πλάκας και μετά από μερικά χρόνια έγινε τετραπληγικός.
Η μοίρα της επιφύλαξε και άλλες ακόμα πιο μεγάλες πίκρες και πιο τραγικές στιγμές. Ο πρόωρος θάνατος του Νικολάου, ανήμερα της εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος του 2010 στην θάλασσα του Τζονς Μπιτς άλλαξε τα δεδομένα τόσο για την ίδια όσο και για τον άρρωστο Θεόδωρο, διότι ο Νικόλαος ήταν ο φύλακας άγγελος και το στήριγμά τους. Κι αυτό διότι θα δύο μεγαλύτερα παιδιά τους, η Ελένη και ο Γιώργος διέμεναν με τις οικογένειές τους στην Αθήνα.
Μετά από 7 μήνες πέθανε και ο Θεόδωρος Καλογεράς, αλλά και πάλι η Ελευθερία δεν το έβαλε κάτω. Το καλοκαίρι του 2013 μετέβη στην Αθήνα και από εκεί στο χωριουδάκι Χαράστη για να τελέσει με φόντο την τεχνητή λίμνη πλέον των Κρεμαστών μνημόσυνο για τον σύζυγο και τα δύο της παιδιά στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου και Αγίας Μαύρας, που έχει ανεγερθεί με τις δωρεές των οικογενειών των Σιδήρων μετά το Φράγμα.
Από την πρώτη ημέρα που ήρθαν στην Αμερική η Ελευθερία και η οικογένειά της εκκλησιάζονταν στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου στο Φλάσινγκ, όπου αποθησαυρίζεται και η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Προυσιώτισσας. Ήταν επίσης δραστήριο μέλος του Συλλόγου Ευρυτάνων «Παναγία η Προυσιώτισσα» και κατάφερε την αγάπη για τον σύλλογο να την μεταλαμπαδεύσει στα παιδιά της.
Ο αείμνηστος Νικόλαος έχει διατελέσει γενικός γραμματέας του Συλλόγου, ενώ η Ελένη τα τελευταία πέντε τουλάχιστον χρόνια έχει αναλάβει τα ηνία του.
Πρότυπο ζωής
Ο Μάνθος Καλλίγερος, ο οποίος έχει γευτεί την φιλοξενία της με τη σύζυγό του Ελισάβετ που ήρθαν στη Νέα Υόρκη για να καλυτερέψουν τη ζωή τους μετά την κρίση του 2010 στην Αθήνα, έγραψε: «Αγαπημένη μας Ελένη καταλαβαίνω πως αυτή την ώρα τα λόγια μας είναι λίγα για αυτά που νιώθετε. Εγώ θα θυμάμαι την γιαγιά σαν πρότυπο ζωής!!! Με το χαμόγελό της, τις ιστορίες, την δύναμη της και τη ζωντάνια της. Ήταν ένας άνθρωπος που μας έδειχνε πως τα χρόνια δεν μετράνε, ένας άνθρωπος που μας έδειχνε πως όσα προβλήματα και αν συναντάμε στην ζωή μας να συνεχίζουμε. Ήταν ο άνθρωπος που μας αγκάλιασε μαζί με εσάς και μας βοήθησε στα πρώτα μας βήματα στην Αμερική.
«Οι άνθρωποι που κρατάμε στην μνήμη μας δεν φεύγουν ποτέ. Η αγαπημένη μας γιαγιά Ελευθερία θα είναι μαζί μας κάθε βράδυ να μας τραγουδά και να μας εξιστορεί αναμνήσεις. Δύναμη κουράγιο και σε εσάς», καταλήγει το μήνυμα του κ. Καλλίγερου.
Η φίλη της οικογένειας Καλογερά, κ. Μαρία Καρά σε ηλεκτρονικό μήνυμα προς την Ελένη Καλογερά έγραψε: Στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα, τον καιρό του αερόβιου ανθρωποθεριστή, θα έφευγε από το bay ένα σκαρί. Ήταν ένα σκαρί γερό με μεγάλες αντοχές σε θαλασσοταραχές και τρικυμίες και όσοι ξέρανε την ιστορία του το θαύμαζαν. Στην αποβάθρα του όρμου, οι περαστικοί στέκονταν κάτω από το βάρος της σκιάς του για να βλέπουν την αρμονία του κλυδωνισμού του, να ακούν τους τριγμούς των αρμών του και άλλους τόσους ήχους από τα κατάρτια και τα πανιά του που φαίνονταν σαν η θάλασσα να μην τα δοκίμασε ακόμα.
Ήταν έτοιμο να σαλπάρει. Άλλοι λέγανε πως ήτανε έτοιμο για ένα μεγάλο υπερπόντιο ταξίδι και άλλοι πίστευαν πως θα κατευθυνθεί στο μυθικό Αιγαίο, των λευκών νήσων και της Παναγιάς. Άπλωσε τα πανιά του και απομακρύνθηκε από τον όρμο και το όνομα του ήταν Ελευθερία. Συλλυπητήρια.
H Δήμητρά Μάγιου, αδελφική φίλη της Ελένης έγραψε: Αγαπημένη μου αδερφή!! Καλή μετάβαση στην Ελευθερία μας και μητέρα σου, και μάνα των αγοριων που έφυγε να συναντήσει.. να την θυμάσαι με άπειρη χαρά (που ξέρω πως έτσι θα κάνεις) για όλα όσα σε δίδαξε και αλλά που θα ανακαλύψεις στην απουσία της! Ή Ελευθερία ήταν πολύ ευλογημένη που σε είχε κόρη, φροντίστρια συνοδοιπόρο! Το σ’αγαπώ μου είναι λίγο, η σκέψη μου και η προσευχή μου σε εκείνην και περισσότερο σε εσένα”.
Η κ. Ελισάβετ Δερπογοσιάν – Καλλιγέρου έγραψε: “Η γιαγιά Ελευθερία ήταν, είναι και θα είναι η πιο δυνατή και γεμάτη αγάπη γιαγιά Ελευθερία του κόσμου! Είμαι ευλογημένη που την γνώρισα, την έζησα, την αγάπησα. Είμαι ευλογημένη που στο πιο μεγάλο βήμα της ζωης μας η γιαγιά Ελευθερία μας αγκάλιασε και μας στήριξε! Είναι μεγάλη τιμή που την γνώρισα! Όλη η αγάπη που χωράει η καρδιά μου είναι μαζί σας!”
O γιος της Γιώργος Καλογερας, ο οποίος ζει στην Αθήνα κα λογω επιδημίας δεν μπόρεσε να παρευρεθεί και να δώσει το στερνο αντιο γράφει: «Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για 10 ζωές Και πάλι κάτι θα περισσέψει να το ανακράξεις σε στιγμές μεγάλου κίνδυνου (Οδυσσεας Ελυτης).
Πέρασε πολλά βάσανα η μάνα μου, διάνυσε ένα σχεδόν αιώνα μέσα από φουρτούνες και κραυγές, χωριά, πόλεις και ηπείρους, χαρές, λύπες και τραγωδίες, αλλά δεν έκατσε, δεν λύγισε, ήταν το αποκούμπι στις έγνοιες και τα προβλήματα μου. Ο λόγος της παρηγοριά, η αγάπη που έδινε ήταν αιώνια
Όπως περιέγραφε τόσο παραστατικά, από το Βουνό μικρή φορτωμένη ζάλιγκα κούτσουρα με τη φωνή αηδόνισμα να αντιλαλεί το συρτό …πέρα κει στην αετοράχη... βρέθηκε στον κάμπο των Σιδήρων Ευρυτανίας και τον Μαυριά (όπου και γεννήθηκα), με τον ξεριζωμό (λόγω υδροηλεκτρικού φράγματος Κρεμαστών), στην Αθήνα και από κει στην Νέα Υόρκη όπου και αποδήμησέ στους Ουρανούς.
«Εvery goodwill move she made to anybody was an event ,every action was memorable». Καλό της ταξίδι, δεν ξεχνώ, πάντα θα την αγαπώ.
Η κ. Λεωνή στο μύνημά της προς την κ. Ελένη Καλογερά έγραψε: “Ελένη μου, τα θερμότατα συλλυπητήριά μου! Ήθελα να είμαι εκεί, η αγκαλιά η μεγαλύτερη ανάγκη τούτες τις μέρες…. Εύχομαι να κοιμήθηκε ήσυχη, να πάρετε τα χρόνια της. Η απώλεια του γονέα ξεριζωμός…. αλλά και ένα τεράστιο βήμα στην εσωτερική ζωή. Έχεις την αγάπη και τη σκέψη μου. Καλή δύναμη και ό,τι χρειαστείς είμαι εδώ. Σε φιλώ, Λεωνή
Ο Βασίλης και η Βαρβάρα Δεληβοριά στον μήνυμά τους ανέφεραν: Ελένη τα θερμά μας συλλυπητήρια..και από εμένα και από την Βαρβάρα..θυμάμαι τη μητέρα σου με πολύ αγάπη..είχε ένα πολύ γενναιόδωρο χαμόγελο..σου ευχόμαστε να φτάσεις τα χρόνια της και να απολαύσεις από τα παιδιά σου την αγάπη που απόλαυσε η μητέρα σου από εσένα..πολλά φιλιά..Βαρβάρα και Βασίλης.
Ο π. Ευάγγελος Φεγγούλης έγραψε: “Αγαπητή μου Ελένη καλό μήνα με υγεία και κάθε καλό σε όλους σας. Για την απώλεια της καλής σου μητέρας, εκφράζω από καρδίας τα θερμά μου συλλυπητήρια, ευχόμενος όπως ο του θανάτου και της ζωής Κύριος και Θεός μας, κατατάξει την αγνή ψυχή της, μετά των δικαίων και παραχωρήσει στην ευλογημένη φαμίλια σας κουράγιο, υπομονή και έτη ευφρόσυνα και δημιουργικά στην μνήμη της. Να έχετε την ευχή της.
Στην Αγία Προσκομιδή μου, από σήμερα θα μνημονεύεται αδιαλείπτως το όνομα της μανούλας σας Ελευθερίας, υπέρ αναπαύσεως της ψυχής αυτής, όπως και του αειμνήστου πατρός σας Δημητρίου. Η Παναγία Προυσιώτισσα βοήθειά μας».
Η οικογένεια καλεί τους συγγενείς και φίλους όπως αντί ανθέων προσφέρουν δωρεά στην μνήμη της στην κοινότητα του Αγίου Νικολάου στο Φλάσινγκ, είτε στον ιστορικό Σύλλογο Ευρυτάνων «Παναγία η Προυσιώτισσα».
Οι «Αναμνήσεις» εκφράζουν τα ειλικρινή και εγκάρδια συλλυπητήρια στα παιδιά και στα εγγόνια της. Αιώνια η μνήμη της.
