ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Απεβίωσε την Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου, σε ηλικία 76 ετών, στο Χόλμντελ της Νέας Ιερσέης, ο διακεκριμένος καθηγητής Φυσικής και Μηχανικής Κώστας Λυμπέρης του Τριανταφύλλου, πατέρας της γνωστής Ογκολόγου Στέλλας Λυμπέρη-Λατουσάκη και της Κλειούς Λυμπέρη και σύζυγος της Διονυσίας Θεοφιλοπούλου.
Ο εκλιπών είχε και μια αδερφή την Δρ. Μαρία Λυμπέρη, που διαμένει στο Λος Αντζελες.
Σύμφωνα με την οικογένεια του είχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο στις 8 Νοεμβρίου 2020. Πιο πρόσφατα νοσηλευόταν στο Κέντρο Αποκατάστασης του Bayshore Hospital, όπου και η κατάσταση της υγείας του παρουσίασε υποτροπή και επήλθε το μοιραίο.
Ήταν ένας απο τους πιο δυναμικούς επιστήμονες στο Τμήμα Μηχανικών του Αμερικανικού Στρατού, γνωστού ως «Army Corps of Engineers» για 21 χρόνια, συνέβαλε με τις γνώσεις του στην αποπεράτωση διαφόρων μεγάλων έργων.
Στην διάρκεια της πολυετούς καριέρας του δίδαξε σε διάφορα πανεπιστήμια, μεταξύ των οποίων το πανεπιστήμιο Seton Hall και το Middlesex County College καθώς και στο Πολυτεχνικό Πανεπιστήμιο Stevens Institute of Technology.
Τόσο η καριέρα του όσο και οι διακρίσεις που έλαβε τον κατέστησαν ως έναν απο τους πιο αναγνωρισμένους σε παναμερικανικό επίπεδο στον τομέα της Μηχανικής Περιβάλλοντος.
Ο Κώστας Λυμπέρης είχε μεταναστεύσει στις ΗΠΑ το 1962. Είχε αποφοιτήσει από την Αναργύρειο και Κοργιαλένειο Σχολή Σπετσών (Α.Κ.Σ.Σ.)
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Λος Αντζελες (UCLA) από όπου και αποφοίτησε το 1967 με πτυχίο της Φυσικής και έλαβε έπαινο της Ενωσης “ΣΠΣ” της Φυσικής. Στην συνέχεια φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Cal State για το μεταπτυχιακό του στην «Βιοφυσική», καθώς και το Πανεπιστήμιο Berkeley.
Εργάστηκε σε διάφορες εταιρείες στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ και μεταξύ άλλων στην εταιρεία Petrola, AMAX Coal Company – USMR στη Νέα Ιερσέη, την Elsco, επίσης στη Νέα Ιερσέη, Leonard Engineering στην Νέα Ιερσέη και Ebasco, στη Νέα Υόρκη.
Ταυτόχρονα δίδαξε σε πανεπιστήμια της Νέας Ιερσέης στα τμήματα φυσικής και μαθηματικών.
Από το 1992 εργάστηκε ως σύμβουλος του τμήματος Μηχανικών του Αμερικανικού Στρατού.
Θεωρείτο ειδήμων σε θέματα της διάβρωσης μετάλλων. Τιμήθηκε για την πάνω από 40 χρόνια προσφορά του στην Ενωση NACE International.
Συμμετείχε ως μέλος στις μεγαλύτερες ενώσεις Μηχανικών και συγκεκριμένα στην Ενωση Μηχανικών της Αμερικής, στην Ενωση για την Προώθηση των Επιστημών, στην Ενωση Καθηγητών Φυσικής, στην Εθνική Ένωση Μηχανικών Διάβρωσης (που πιστοποιεί τα μέλη της) και στην Ενωση Αποφοίτων “Sigma Pi Sigma”.
Διετέλεσε ταμίας του Μητροπολιτικού Συμβουλίου των Ενωσεων Μηχανικών. Μετά την συνταξιοδότησή του το 2013, ο Κώστας Λυμπέρης παρακολουθούσε από κοντά την πρόοδο των εγγονiών του, της Ολγας και του Μιχάλη Λατουσάκη και δεν έλειπε από πολλές εκδηλώσεις τόσο στο σχολείο του Καθεδρικού, όπου φοίτησαν όσο και σε εκδηλώσεις που είχαν σχέση με τον Ιατρικό Σύλλογο, στον οποίο η κόρη του Στέλλα διετέλεσε Αντιπρόεδρος αλλά και σε εκδηλώσεις για τα Ελληνικά Γράμματα.
Οι ώρες επισκέψεων είναι την Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου, από τις 6.00 έως τις 8.00 μ.μ, στο νεκροπομπείο Bongarzone, 2400 Shafto Road, Tinton Falls, NJ.
Η νεκρώσιμη ακολουθία θα ψαλλεί την Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου, στο ναό του Αγίου Γεωργίου, στο «Οσεαν Παρκ Τάουνσιπ», στην διεύθυνση 1033 West Park Avenue.
Το αντίο της Οικογένειας
Συγκινητική αλλά και αυθόρμητη ήταν η ανάρτηση στο Facebook, της κόρης του, της διακεκριμένης Ογκολόγου στο Νοσοκομείο NYU, Δρ. Στέλλας Λυμπέρη .
“Ο Θεός να ευλογεί εμένα και την αδερφή που είχαμε την ευκαιρία να σταθούμε δίπλα στον Πατέρα μας λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, μετά από το εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη στις 8 Νοεμβρίου.
Ο Πατέρας μου είχε αθώα ψυχή. Εκτιμούσε το ωραίο και αληθές. Με την παρρησία και με το θάρρος της γνώμης του έκανε την διαφορά. Ήταν «μεγαλύτερος από την ίδια την ζωή», όπως είθισται να λένε οι Αμερικανοί.
Ηταν υπερήφανος μετανάστης που ερωτεύτηκε και λάτρεψε όσο ελάχιστοι την Αμερική. Ηταν επιστήμονας Φυσικός και μας έκανε να αγαπήσουμε την επιστήμη και μας ενέπνευσε να σπουδάσουμε και οι δυό Μηχανικοί.
Δούλεψε σκληρά για να πληρώσει τα δίδακτρα για τις σπουδές μας και έκανε μεγάλες θυσίες. Ηταν ασυμβίβαστος με την μετριότητα και δεν το έβαζε ποτέ κάτω.
Όταν καθόμασταν γύρω από το τραπέζι σχεδόν πάντοτε έκανε την ακόλουθη προσευχή: «Ευχαριστούμε Κύριε για όλα τα αγαθά που μας έδωσες…για όλα τα καλά και για όλα τα κακά (και κάνοντας μια μικρή διακοπή συνέχιζε…) που θα μπορούσαν να ήταν πολύ χειρότερα».
