Η επιτυχία του 2004 μέσα από τα μάτια ενός ομογενή της Αμερικής (βίντεο)

Ο Γιώργος Τσιτσώνης, μέσα από το βιβλίο του με τίτλο “Achieving The Impossible” (“Επιτυγχάνοντας το ακατόρθωτο”), επιχειρεί να μεταδώσει την σημασία ενός από τα μεγαλύτερα θαύματα στο χώρο του σύγχρονου αθλητισμού: την κατάκτηση του Euro της Πορτογαλίας από την εθνική Ελλάδος!

ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ. (https://neoskosmos.com/) Τα όσα πέτυχε η εθνική εκείνο το καλοκαίρι του 2004 έχουν μείνει χαραγμένα με ανεξίτηλο μελάνι στις μνήμες όσων τα έζησαν, ακόμη κι αν το χόμπι τους δεν ήταν ποδόσφαιρο ή ο αθλητισμός γενικότερα. Τις ιστορικές αυτές στιγμές καλύπτει στο νέο του βιβλίο “Achieving The Impossible” ο ομογενής αθλητικογράφος από την Αμερική Γιώργος Τσιτσώνης.

Το βιβλίο αυτό, γραμμένο εξ ολοκλήρου στα αγγλικά, έχει ως στόχο να δώσει στους Έλληνες της διασποράς, αλλά και σε όλους τους φίλους της “στρογγυλής θεάς”, μια καλύτερη ιδέα για το πόσο πραγματικά σπουδαίο ήταν το επίτευγμα του Όττο Ρεχάγκελ και των ποδοσφαιριστών του.

Ο συγγραφέας του βιβλίου, με σπουδαία εμπειρία στον χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας (μέσα από ιστοσελίδες όπως το FourFourTwo, το Goal.com και το FIFA Weekly), μίλησε στον “Νέο Κόσμο” σχετικά με το πως έζησε ο ίδιος την επιτυχία αυτή, αλλά και το ποιες θεωρεί ο ίδιος τις κορυφαίες στιγμές της εθνικής στον δρόμο προς την καταξίωση.

– Τι σε οδήγησε στο να γράψεις αυτό το βιβλίο;

Θεωρώ ότι πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, όμως οι αναφορές σε αυτήν που υπάρχουν στην αγγλική γλώσσα είναι πραγματικά ελάχιστες. Επίσης, αρκετό από το υλικό αυτό δίνει μια ίσως λανθασμένη χροιά στην επιτυχία της εθνικής, δίνοντας έμφαση στο αμυντικό στυλ παιχνιδιού της ομάδας.

Επικρατεί έντονη κριτική για τον τρόπο με τον οποίο η Ελλάδα έφτασε στο τρόπαιο που, για να είμαι ειλικρινής, θεωρώ ότι πηγάζει από την υπερβολική απλοποίηση του σχήματος. Ήθελα να δώσω στους Έλληνες της διασποράς αλλά και τους απανταχού φίλους του ποδοσφαίρου μια πιο αναλυτική εικόνα για το πως χτίστηκε αυτή η ομάδα. Αλλά και μια μικρή ιδέα για το μέγεθος του επιτεύγματος με βάση την ανυποληψία της Ελλάδος σε εθνικό επίπεδο.

– Πώς έζησες εσύ αυτόν τον θρίαμβο;

Εγώ δυστυχώς δεν μπορούσα να παραβρεθώ στην Πορτογαλία, αφού είχαμε την οικογενειακή μας επιχείρηση στην Αμερική. Εκείνο τον καιρό εργαζόμουν παράλληλα και ως ανταποκριτής για το ESPN Soccernet, οπότε οι μέρες μου ήταν αρκετά… γεμάτες! Τον τελικό τον είδα με την οικογένειά μου κι ακόμη κι ο παππούς με τη γιαγιά μου, που δεν έχουν ιδέα από ποδόσφαιρο, το έζησαν με μεγάλη ένταση και το γιόρτασαν με την ψυχή τους. Ήταν στιγμές που θεωρώ ότι έφεραν τους Έλληνες λίγο πιο κοντά.

– Ποιο μέρος της πορείας της εθνικής μέχρι τον θρίαμβο, τον οποίο και αφηγείσαι μέσα από τις σελίδες του βιβλίου σου, θα χαρακτήριζες ως το σημαντικότερο;
Υπάρχουν δύο τέτοιες περιπτώσεις που μου έρχονται στο μυαλό. Η πρώτη ήταν κατά τη διάρκεια των προκριματικών. Έχοντας ξεκινήσει με δύο σερί ήττες (από Ισπανία και Ουκρανία), η Ελλάδα επανέκαμψε και κέρδισε δύο αγώνες στη σειρά. Στη συνέχεια ήρθε το πιο δύσκολο παιχνίδι της φάσης, με αντίπαλο την Ισπανία το 2003.

Η Ελλάδα κέρδισε εκτός έδρας με 0-1 (με γκολ του Στέλιου Γιαννακόπουλου) κι αρκετοί από τους παίκτες στους οποίους μίλησα μου επεσήμαναν ότι αυτό ήταν ένα σημείο που άλλαξε πολλά για την ομάδα. Τότε ήταν που κατάλαβαν ότι αυτό που έχτιζαν μαζί με τον Όττο Ρεχάγκελ ήταν πράγματι κάτι σπουδαίο. Μετά από αυτήν την νίκη, είχαν την αυτοπεποίθηση να τα βάλουν με οποιονδήποτε.

Σε ό,τι αφορά την κατάκτηση του τουρνουά, για μια ακόμη φορά οι παίκτες δείχνουν να συμφωνούν ότι η νίκη απέναντι στην Γαλλία ήταν η σημαντικότερη. Εκείνη η ομάδα ήταν γεμάτη με παίκτες παγκοσμίου κλάσης, καθοδηγούμενη από τους Ζινεντίν Ζιντάν και Τιερί Ανρί. Και η Ελλάδα τους κόντραρε από την αρχή, χωρίς να παραχωρήσει ούτε σπιθαμή γηπέδου. Αν και προς το τέλος υπήρξε μια μικρή πολιορκία, η Ελλάδα ήταν συνολικά καλύτερη στο διάστημα των 90 λεπτών και ξαφνικά, από το να μείνουν ικανοποιημένοι με την απλή συμμετοχή, όλοι, από τους ποδοσφαιριστές μέχρι και τον τελευταίο φίλαθλο, άρχισαν να πιστεύουν πως η ομάδα αυτή μπορούσε πραγματικά να κατακτήσει το τρόπαιο.

– Ποιο θεωρείς ότι είναι το μέγεθος αυτής της επιτυχίας στην αθλητική αλλά και πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδος;

Από άποψη αθλητισμού, μιλάμε ξεκάθαρα για την μεγαλύτερη επιτυχία στα χρονικά. Και η κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ το 1987 ήταν σπουδαία, αλλά η ομάδα εκείνη είχε μεγάλα αστέρια όπως ο Νίκος Γκάλης, κι έτσι η επιτυχία της, αν και γιορτάστηκε δεόντως, ήταν κάπως αναμενόμενη. Τα πράγματα ήταν διαφορετικά για την ομάδα του ποδοσφαίρου. Η κατάκτηση του Euro ήταν ένα γεγονός το οποίο οι περισσότεροι Έλληνες δεν περίμεναν να το ζήσουν. Και γι’ αυτό το λόγο θα έχει πάντα ξεχωριστή θέση στην καρδιά τους.

Πολιτιστικά, υπάρχει μια αίσθηση υπερηφάνειας η οποία πηγάζει μέσα από κάθε αναφορά σε αυτήν την επιτυχία. Υπερηφάνεια γιατί κοντράραμε πιο προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες και βγήκαμε νικητές. Η νίκη αυτή είναι μια υπενθύμιση πως όταν οι Έλληνες δουλεύουν μαζί κι οργανωμένα, μπορούν να κάνουν τα πάντα, ακόμη και να πετύχουν το ακατόρθωτο.

*Το βιβλίο του Γιώργου Τσιτσώνη, με τίτλο “Achieving The Impossible” θα κυκλοφορήσει στις 12 Ιουνίου από την Fair Play Publishing.

-Advertisement / Διαφήμιση-