ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Η εν εξελίξει και άνευ προηγουμένου τραγωδία που βιώνει η πόλη και η πολιτεία της Νέας Υόρκης λόγω της επιδημίας του κορωνοϊού επισκίασε τα πάντα. Αν και το Σάββατο, 25 Απριλίου 2020 ήταν μια υπέροχη, ηλιόλουστη, ανοιξιάτικη και με καταγάλανο ουρανό ημέρα, εν τούτοις δεν κατάφερε να αλλάξει τη διάθεση των Νέοϋορκέζων.
Σε όλα τα πάρκα του Κουίνς και του Μπρούκλν που επισκεφθήκαμε υπήρχαν λίγοι Νεοϋορκέζοι. Άλλοι κάθονταν στο γρασίδι με τους φίλους τους, απόμακρα η μία παρέα από την άλλη και άλλοι περπατούσαν. Άλλοι με μάσκες και άλλοι χωρίς, αλλά με απλανές βλέμμα και μουγκοί βάδιζαν τηρώντας τις αποστάσεις. Ελάχιστοι έκοβαν βόλτες με ποδήλατα.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής στους προβλήτες του Ντάμπο και του Μπρούκλιν Χάιτς μόνον ένας νεαρός ποδηλάτης έσπαγε την σιωπή όταν περνούσε με τη χαμηλωμένη μουσική. Οι περισσότεροι τον κοιτούσαν με απάθεια, ενώ άλλοι κάνοντας διάφορες γκριμάτσες διότι τους διέκοπτε των συνειρμό της ενδόμυχης συνομιλίας.
Οι προαναφερόμενες περιοχές, καθώς επίσης και οι άλλες περιοχές των πέντε κομητείων της Νέας Υόρκης θεωρούνται από τις πιο πολύβουες και τα Σαββατοκύριακα υπήρχε πάντα και παντού το αδιαχώρητο.
Θλιμμένη φαινόταν και η θάλασσα, το Governor’s Island, το Άγαλμα της Ελευθερίας και το ίδιο το Μανχάταν. Τις τρεις περίπου ώρες που μείναμε στο πάρκο είδαμε μόνο το φέριμποτ που έκανε κανονικά τις στάσεις του με ελάχιστους επιβάτες και δύο νεαρούς που έκαναν καγιάκ.
Και πώς να μην είναι θλιμμένοι οι Νεοϋορκέζοι οι οποίοι θρήνησαν πάνω από 16.000 συμπολίτες, ενώ άλλοι 39.571 δίνουν την δική τους μάχη με τον κορωνοϊό στα νοσοκομεία και χιλιάδες άλλους να παλεύουν με την ύπουλη αυτή ασθένεια στα σπίτια τους στην απομόνωση;
Πώς να μην είναι θλιμμένοι και μουγγοί οι Νεοϋορκέζοι που έχασαν τις δουλειές τους; Πώς να μην είναι θλιμμένοι όταν δεν είναι βέβαιοι εάν θα επιστρέψουν ξανά στους χώρους εργασίας ή η εργασία από το σπίτι θα αποκτήσει μόνιμο χαρακτήρα;
Πώς να μην είναι θλιμμένοι οι συμπολίτες μας όταν δεν γνωρίζουν πότε θα ανοίξει η οικονομία και πώς θα είναι η μετακορωνοϊού εποχή;
Πώς να μην είναι θλιμμένοι οι συμπολίτες μας όταν δεν μπορούν να προγραμματίσουν για τις ζωές τους, για τα μυστήρια του γάμου, της βάπτισης, για τις επετείους των γενεθλίων, του γάμου, γιατί όχι και για τις γιορτές τους.
Πώς να μην είναι θλιμμένοι οι συμπολίτες μας όταν θα πρέπει να φορούν μάσκες και όταν δε θα μπορούν να ανταλλάξουν χειραψίες και να αγκαλιάσουν τους φίλους και τους αγαπημένους τους.
Αυτά και πολλά άλλα αμείλικτα ερωτήματα απασχολούν όχι μόνο τη Νέα Υόρκη, αλλά και όλον τον κόσμο που μάχεται με έναν αόρατο εχθρό, τον κορωνοϊό.
